کاظم اولیایی مدیرعامل سابق استقلال
بهطور کلی ورزش ما سالی تلخوشیرین را پشتسر گذاشت؛ شاید میپرسید در هجمه این همه ناکامی چطور جرأت کردهام از موفقیت حرف بزنم. به هر حال فوتبال ما موفقیتهایی را هم بهدست آورد؛ از جمله اینکه به جامجهانی راه یافت و به مبارزه با بزرگان پرداخت. تحت هر شرایطی، جهانی شدن فوتبال ما اتفاق خوشایندی بود؛ هر چند شخصا اعتقاد دارم میتوانستیم عملکرد بهتری داشته باشیم و مثلا مقابل نیجریه و بوسنی تا این اندازه منفعل نباشیم. از این بحث که بگذریم، اعتقاد دارم ما برای بهتر شدن سال رو به پایان نیازمند رعایت چند فاکتور بودیم که البته رعایت نشد. یکی اینکه دولت باید درک درستیتری از مقوله فوتبال داشته باشد. تا زمانی که فوتبال بهعنوان یک مقوله اجتماعی نزد دولتمردان پذیرفته نشود، نمیتوان انتظار داشت صرف گذشت سال، حال ورزش را بهتر کند. دیگر موضوع آزاردهنده سال 1393شمسی، افتادن کار به دست نااهلان و ریاست آنهایی بود که عملا استخوان خردکرده ورزش نیستند. خیلی از فوتبالیهای فهیم، کنار گود نشستهاند اما انسانهای خوشذوق و کاربلد به بازی گرفته نمیشوند. شما در کجای دنیا سراغ دارید کسی که چیزی از یک رشته خاص نمیداند، جای شخصی مجرب و آشنا به آن حوزه را بگیرد؟
این، دقیقا از بلایای فوتبال دولتی و بیاعتنایی به خصوصیسازی است. به نظرم رفع این 2 مشکل، میتواند افقهای نوین را فراروی ورزش ما بگستراند. امسال که گذشت اما سال آینده، چه خواهد شد؟ برخلاف نظر خیلیها که فقط شعار میدهند و بیتوجه به واقعیتها، سیاهنمایی میکنند، من به عملکرد ورزش در سال 1394 امیدوار هستم. به هر حال همیشه باید به آینده امید داشت؛ آن هم با اتکا به درس گرفتن از تجربه و عمل به آنچه موجب موفقیت میشود. سال گذشته ناکامیهای زیادی داشتیم؛ از تیمهای رده پایه گرفته تا سومین ناکامی متوالی تیمملی در رسیدن به نیمهنهایی جام ملتهای آسیا. آرزو میکنم فدراسیون و متولیان امر به مجمع احترام بگذارند و متعاقبا مجمع هم به نظرات کارشناس بها دهد. سال 1393 کار کارشناسی خاصی صورت نگرفت و کارشناسان خبره، عموما بیرون گود بودند. من امیدوارم سال آینده برای ورزش و فوتبال بهای بیشتری قایل شوند، تدارکات لازم به حد اعلا برای تیمملی کشورمان در نظر گرفته شود و ما خودمان را باور کنیم تا انشاءالله در مسابقات آتی با نهایت توان برای اعتلای کشورمان بجنگیم و مقام بیاوریم.