«هر بار که به مردم کمک میکنم، حس خوبی به من دست میدهد که با هیچ چیزی در دنیا قابل قیاس نیست»، این صحبتهای یکی از دختران امدادگر هلالاحمر به پرسشی است که چرا در این شغل بدون هیچ حقوقی فعالیت می کند؟پریا سنگینیان، یکی از دختران جوانی است که به خاطر عشق به مردم و کمک به آنها عضو جمعیت هلالاحمر شده و در این راه قدم برمیدارد. قصه زندگی او مثل هزاران دختری است که داوطلبانه وارد این نهاد شدهاند و بدون هیچ چشمداشتی به داد نیازمندان میرسد.
این امدادگر می گوید: «پریا سنگینیان هستم ۲۸ ساله، مجردم و تا مقطع کارشناسی در رشته میکروبیولوژی درس خواندم و در این رشته نیز فعالیت میکنم. از ۱۶ سالگی عضو داوطلب جمعیت هلالاحمر هستم و در این مدت همه دورههای اموزشی جمعیت هلالاحمر مثل کمکهای اولیه، جستجو در آوار، جستجو در جاده، جستجو در ارتفاع و غیره را گذراندهام.»
وی با اشاره به اینکه ۱۲ است که به عنوان امدادگر فعالیت میکند ادامه میدهد: «از کودکی علاقه داشتم که به مردم کمک کنم، بعد که بزرگتر شدم متوجه شدم شغلهای زیادی وجود دارد که در شرایط سخت مثل حتی بیماری، میشود به مردم کمک کرد. من هم تصمیم گرفتم در یکی از این زمینهها فعالیت کنم و خوبی هلالاحمر هم این است که میتوان از همان دوران نوجوانی عضو شد و فعالیت کرد. اینچنین شد که من در کنار تحصیل، امدادگر هلالاحمر نیز شدم.»
این امدادگر جوان درباره نحوه فعالیت خود در این مجموعه میافزاید: «من امدادگر هلالاحمر هستم یعنی علاوه بر شغل خودم، در پایگاههای هلالاحمر نیز فعالیت میکنم و شیفت میمانم و در موقعیتها و مناسبتهای مختلف به مردم کمک میکنم. مثلا در ایام نوروز در پایگاه امداد جادهای حضور دارم تا اگر فردی بیمار شد و یا اگر تصادفی رخ داد به مصدومانش کمک کنیم.»
سنگینیان درباره اینکه در کدام عملیاتها زنان شرکت داده میشوند، ادامه میدهد: «بستگی به نوع عملیات دارد اما اگر خیلی سخت و دور باشد بیشتر مردان به عملیات میروند اما در حالت عادی زنان پا به پای مردان در اکثر عملیاتها حضور دارند حتی در عملیاتهای مهم و سخت نیز که امداد بیشتر با مردان است زنان در پشتیبانی حضور دارند. مثلا در زلزله و سیل مردان امور امدادی را انجام میدهند و زنان تهیه و توزیع اقلام مورد نیاز آسیبدیدگان را انجام میدهند. در حوادث و میانه امدادرسانی نیز آسیب روحی بسیاری به ما وارد میشود و به همین علت بعد از هر حادثه سختی ما دوره حمایت روانی داریم که به ما کمک میکنند تا درد حادثه کم شود.»
وی با تاکید بر اینکه کمک به مردم هیچوقت تکراری نمیشود، میافزاید: «هر بار که هر چقدر کم یا زیاد به مردم کمک میکنم، حالم خودم هم بهتر میشود و این حس خوب را نمیشود با هیچ چیزی در دنیا عوض کرد.»