[ راضیه زرگری] «من می‌خواهم دنیا بداند که فلسطین نویسنده، هنرمند، متفکر و مهم‌تر از همه، عاشق دارد. می‌خواهم دنیا بداند که ما هم انسان هستیم، درست مثل شما.» این را انس جنینه در یکی از داستان‌های تأثربرانگیز فراوانی می‌نویسد که در این گزارش به آن اشاره شده است. صدای جوانان غزه به طور محسوس در جنگ جاری غایب بوده است .آنها در رسانه‌هایی که تحت تأثیر خشونت نسل‌کشی مداوم قرار گرفته‌اند، خشونتی که تا به امروز جان بیش از 52 هزار فلسطینی را گرفته است، به آمارهای تلخ و ناگوار تقلیل یافته‌اند. این گزارش به کتابی پرداخته که شامل مجموعه مقالات ، داستان ها و شعرهایی از ۵۹ جوان فلسطینی در غزه است که تا الان 4 نفر از آنها در حملات اسرائیل شهید شده اند. کتاب در یک پلتفرم آنلاین منتشر شده و می تواند در مسیر شناخت نخبگان غزه روشنگر باشد.وقتی واقعیت های فلسطین را از چشمان آنها می بینیم؛ غنا و گرمای فرهنگشان و تأثیرات انکارناپذیر انسانی جنگ را عمیق تر درک می کنیم.
دست نکش... صبور باش و بمان تا روزی دیگر مبارزه کنی
همانطور که علام زیدان در نوشته خود می گوید: «من نسلی هستم که سه جنگ را تجربه کرده‌ام.»او، که در پایه ششم با شیطنت در کلاس تخمه می‌شکست، در دوران پیش از جوانی با معلمی که برایش الهام بخش بود، آشنا شد.سخت درس خواندن ضامن یافتن یک شغل خوب نیست. قبل از شروع آخرین جنگ در 7 اکتبر 2023، بیکاری جوانان، 60 درصد فلسطینیان غزه را تحت تاثیر قرار داده بود. زیدان نیز مانند دیگرانی که در جست وجوی کار با موانع بی‌شماری روبه رو هستند، امیدهایش برای خوداشتغالی به دلیل ناتوانی در باز کردن حساب بانکی ناکام می‌ماند.او می‌نویسد: «سرنوشت جوانانی مانند من، مرگ یا پژمرده شدن است.» معلم او که در جنگ 2014 پسرش را در اثر اصابت گلوله توپ اسرائیلی به خانه شان از دست داده بود، آخرین درس را می‌دهد: «دست نکش... صبور باش و بمان تا روزی دیگر مبارزه کنی.»
رنگ‌های امید که به صداهای جوانان غزه وزن می بخشد
امید و تاب‌آوری در این کتاب به شکلی می‌درخشند که درخشش ستارگان، آسمان شب غزه را روشن می‌کند؛یک تجربه حاشیه ای، ناشی از قطع مداوم برق. مقالات و شعرها و داستان ها از سال 2015 شروع می‌شوند و ما را تا به امروز می‌برند. محله‌ها و خیابان‌هایی که در اخبار با آنها آشنا هستیم، مملو از خنده، امیدها و رویاهای جوانان می‌شوند. کتاب با ارائه بینشی از زندگی جوانان فلسطینی در غزه، به صداهای آنها وزن می‌بخشد. اینها داستان‌های خبری دور از وطن نیستند، اینها جوانانی هستند که عاشق حس کردن شن در لابلای انگشتان پا، لذت خوردن کنافه شیرین و شنیدن نوای موسیقی عربی با شور و اشتیاق هستند.
دیوار رنگین کمانی برای خنثی کردن آوارهای خاکستری
ندا حماد درباره کمپین «رنگ‌های امید» پس از جنگ ۲۰۱۴ می‌نویسد؛ از زنان جوانی که سطل‌های رنگ را به بندر دریایی المینا در غزه می‌بردند و دیوارها را با رنگین کمانی پر جاذبه، چشم نواز می کردند تا نقطه مقابلی برای آوارهای خاکستری به جا مانده از جنگ باشد.
خالد الاُستاذ، عاشق کتاب است؛ آرزویش حس کردن وزن سنگین یک رمان در کف دستش است، نه اینکه به یک PDF در تلفن همراهش چشم بدوزد. او توضیح می‌دهد که خواندن داستان‌های علمی تخیلی، راه او برای حس زنده بودن است و در حالی که زمین زیر پای خودش می‌لرزد، به شخصیت اصلی رمان علمی‌تخیلی «صلح» نوشته جین وولف بد و بیراه
می گوید که می گفت «بیا و جهنمی را که ما اینجا در آن زندگی می‌کنیم ببین». او در عکس‌های کتابخانه‌های بزرگ جهان - لندن، واشنگتن دی سی و اسکندریه – می چرخد و خیال‌پردازی می‌کند که دارد در میان قفسه ها دنبال کتاب می گردد.
مصائب خرید آنلاین در غزه !
اکرم ابونحله با طنز ماهرانه از خطرات خرید آنلاین در غزه می‌نویسد... وقتی آرزوی او برای داشتن مجموعه‌ای از سی‌دی‌های موسیقی سنتی با وجود قوانین پیچیده و دست و پاگیر ناکام می‌ماند اما او با ترفندهای یک گیمر آن را دور می‌زند. داستان طنز او روایت ایمان انشاصی ۱۵ ساله است که از امارات متحده عربی به غزه نقل مکان می‌کند، در ابتدا او از شیرهای آب درب و داغان، کمبود آب تمیز و گرمای شدید گلایه می کند. با این حال، سرانجام، بی‌میلی و ناراحتی اش از شرایط غزه به احترام تبدیل می‌شود، زیرا تماشا می‌کند که چگونه مردم با کمترین امکانات رشد می کنند و زنده می‌مانند.
۷ اکتبر از ناکجاآباد نیامده است
در قطعه‌ای زیبا درباره دوستی، شاعر مصعب ابوطه خاطرات کار در یک کافه ساحلی با دوستش عزت را به یاد می‌آورد و عشق مشترکشان به تیم فوتبال بارسلونا و کیک لانه زنبوری مادرش (شیرینی فلسطینی که شبیه کندوی زنبور عسل است) را توصیف می‌کند. عزت در حمله موشکی اسرائیل در سال ۲۰۱۴ جان خود را از دست می‌دهد و پدرش پیراهن مسی او را به ابوطه هدیه می‌دهد.
نفرتی به وسعت ۳۶۵ کیلومتر مربع
این مجموعه منتخب، همچنین رویدادهای پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ و جنگ جاری را بررسی می‌کند. همانطور که بسما آلمازا اشاره می‌کند: «۷ اکتبر از ناکجاآباد نیامد.» برخلاف هر گزارشی مربوط به زندگی مردم غزه، محتوای این مجموعه، به درک این موضوع کمک می‌کند که چگونه نفرت نسبت به اسرائیل با تحمیل ۱۶ سال محاصره نظامی وحشیانه در دل دو میلیون نفری که مجبور به سکونت در نوار باریکی به مساحت ۳۶۵ کیلومتر مربع هستند، پرورش داده شد.
فصل‌های تاریک تاریخ، سایه‌های شومی بر زندگی این جوانان می‌اندازند
امید در این صفحات جاری است و سپس فروکش می‌کند. فصل‌های تاریک تاریخ، سایه‌های شومی بر زندگی این جوانان می‌اندازند و آرزوهایشان برای تحصیل، اشتغال، سفر - حتی سلامتی - را محدود می‌کنند. واقعیت تلخ غزه انکار ناپذیر است، محاصره اسرائیل منجر به کمبود مزمن و مرگبار دارو شده است.
در این نوشته ها از راهپیمایی بزرگ بازگشت سال ۲۰۱۸ ، یکی از ماندگارترین و محبوب‌ترین جنبش‌های آن سال، به عنوان فضایی جشنواره‌مانند از یک اعتراض مسالمت‌آمیز توصیف می‌شود که با گلوله و شلیک رژیم اسرائیل از هم پاشید؛ در حالی که آیه الغزاوی می‌اندیشد آیا همه‌گیری، جهان را مانند غزه نفوذناپذیر کرده است.
19 سال خاطره در یک لحظه از بین رفت
آلمازا می‌نویسد که چگونه در ۹ اکتبر ۲۰۲۳ خانه پدری اش ویران شد، ۱۹ سال خاطره در یک لحظه از بین رفت و چگونه خانواده‌ها دسته جمعی در حملات هوایی اسرائیل شهید شدند: «خانواده صباط در بیت حانون، خانواده ابو دقه در خان یونس، خانواده الدوس در زیتون، خانواده شعبان در نصر و خانواده ابو رکاب در زوائده.» به علاوه صحنه‌های زشت این جنگ کنونی نیز روایت می‌شوند: وحشت شدید کشتار آرد در ۲۹ فوریه ۲۰۲۴ ملموس است، هجوم «جان‌های درمانده»، «رگبار» گلوله‌های اسرائیلی به کامیون‌های کمک‌رسانی و وحشت متعاقب آن.
روایت مردی که به دلیل دانستن انگلیسی، شکنجه و تحقیر شد
یوسف المهید شرح می‌دهد که چگونه او و چندین مرد دیگر از محله، مجبور شدند به استادیوم یرموک رژه بروند، برهنه شوند و به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند (دانش او از زبان انگلیسی او را به یک هدف تبدیل کرده بود) و هنگامی که به آنها گفته شد می‌توانند بروند، با شلیک بی‌رحمانه یک تک‌تیرانداز اسرائیلی مواجه شدند.در اطلاعات به‌روزرسانی‌شده‌ای که در مورد همه این نویسندگان ارائه شده، می‌فهمیم که او اکنون تنها نان‌آور خانواده است و مجبور شده ۱۴ بار در غزه نقل مکان کند .
متأسفانه تا به امروز چهار نویسنده - یوسف دواس، محمود النوق، هدی السوسو و محمد حمو - در نسل‌کشی مداوم صهیونیست ها شهید شده‌اند. این گلچین به آنها و معلم و مربی آنها، رفعت العریر، که او نیز در ۶ دسامبر ۲۰۲۳ در حمله هوایی اسرائیل کشته شد، تقدیم شده است.
.
من هنوز به شدت در تلاش برای بقا در این نسل‌کشی مداوم هستم
داستان‌های این صفحات گواهی بر روحیه مقاوم جوانان غزه است و در نهایت امیدی برای آینده به فرزندان فلسطین می‌بخشد.همانطور که المهید می‌گوید: «من هنوز به شدت در تلاش برای بقا در این نسل‌کشی مداوم هستم، و اکنون آن را برای خودم، مردمم و برای شما مستند می‌کنم - با این امید که به اشتراک گذاشتن داستانم به پایان دادن به آن کمک کند.» جوانان غزه از طریق این مجموعه دلخراش و اغلب زیبا، سخن گفته‌اند. کمترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که به آنها گوش دهیم.