[علی اناری] 85 سال پیش، برابر ٢٥ آوریل ١٩٤٠ میلادی، آلفردو جیمز پاچینو، مشهور به «آل پاچینو»، از بازیگران برجسته و تاثیرگذار سینمای جهان، در نیویورک به دنیا آمد. آل پاچینو طی بیش از 50 سال فعالیت هنری 8 بار نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد که عاقبت سال ١٩٩٢ با حضور فراموش‌نشدنی در فیلم «بوی خوش زن» به نقش فرانک اسلید، یک نظامی بداخلاق بازنشسته و نابینا، موفق شد این جایزه را از آن خود کند. از دیگر هنرنمایی‌های به یادماندنی او می‌توان به حضور در آثاری چون «بعدازظهر سگی»، «صورت زخمی» و «مخمصه» اشاره کرد، اما بی‌هیچ شک و شبهه‌ای، شاه‌بیت نقش‌آفرینی‌های آل پاچینو در سه‌گانه «پدرخوانده» فرانسیس فورد کاپولا رقم خورد. در «پدرخوانده»‌ها با نام‌های مشهور و بزرگی چون مارلون براندو، رابرت دنیرو، جیمز کان، رابرت دوال، و... مواجه هستیم، اما در بین همه این نام‌داران تاریخ سینما، آل پاچینو با ایفای نقش «مایکل کورلئونه» تاریخ خود را بنا کرد، تا جایی که «پدرخوانده» را شاید بتوان بدون مارلون براندو یا رابرت دنیرو تصور کرد، اما بدون آل پاچینو نه!  در سه‌گانه «پدرخوانده»، آل پاچینو با ایفای نقش مایکل کورلئونه، کاراکتری جدید، دوست‌داشتنی و در عین حال ترسناک از یک پدرخوانده مافیایی را روی پرده سینما به نمایش گذاشت. مشهور است که بازیگران سرشناسی چون داستین هافمن، جک نیکلسون و حتی آلن دلون برای بازی در نقش مایکل کورلئونه نامزد بوده‌اند، اما هر کدام به دلیلی کنار رفتند تا غیرمستقیم در خلق یکی از شخصیت‌های مهم تاریخ سینما تاثیرگذار باشند. آل پاچینو در طول دوران حیات حرفه‌ای خود بیشترین ستایش‌ها را از منتقدین و مخاطبین دریافت کرده است و بی‌اغراق اغلب نقش‌های او از ماندگارترین‌های تاریخ سینما باید برشمرده شوند. آل پاچینو، در کنار رابرت دنیرو، جک نیکلسون و داستین هافمن به عنوان بزرگان دنیای بازیگری در سینمای مدرن قلمداد می‌شوند.