[ راضیه زرگری] ربایش‌ها، اخراج‌ها و ترس، زندگی دانشجویی بسیاری از دانشجویان خارجی را در آمریکای ترامپ تعریف می‌کند و نمی توان بی ثباتی را که بر زندگی آنها در ایالات متحده حاکم است، دست کم گرفت. سامدیپ سن،دانشیار مطالعات توسعه بین المللی در دانشگاه روسکیلد در مقاله ای در الجزیره نوشت :«یادم می آید که اولین سفرم را از کلکته به نیویورک به عنوان یک دانشجوی بین المللی انجام دادم تا مدرک کارشناسی را در یک کالج کوچک پیگیری کنم که به سال 2003 برمی گردد؛ زمانی که جنگ موسوم به «جنگ علیه تروریسم» به رهبری ایالات متحده در اوج بود. آمریکا تنها چند ماه قبل از ورود من به نیویورک به عراق حمله کرده بود. چه وطن‌پرستی افراطی در دانشگاه‌ها، که تحت تأثیر جنگ آمریکا شکل گرفته بود و جایی برای ارزیابی انتقادی سیاست خارجی ایالات متحده در کلاس‌های درس باقی نمی‌گذاشت، چه بازرسی‌های امنیتی «تصادفی» در فرودگاه‌ها، یا محتواهای نژادپرستانه و اسلام‌هراسی مدام در رسانه‌های آمریکایی، خیلی زود این واقعیت برایم به طرز دردناکی آشکار شد که کسی که «شبیه من» بود، در «سرزمین آزادگان» جایی نداشت.
در سال‌های پس از آن، شرایط برای دانشجویان بین‌المللی که راهی آمریکا شدند، بهتر نشد. آنها از نظر بسیاری از آمریکایی‌ها غیرقابل اعتماد و خارجی های تحمیل شده باقی ماندند و احساس بی‌ثباتی پیرامون زندگی‌شان همچنان ادامه داشت. با این حال، تحت دولت دوم ترامپ، این احساس بی‌ثباتی به سطوح بی‌سابقه‌ای رسیده است. در واقع، این روزها به نظر می‌رسد که ایالات متحده نه تنها خوشایند نیست، بلکه مقصدی آشکارا ناامن برای دانشجویان بین المللی است.
وعده ترامپ برای لغو ویزای دانشجویان یهودستیز
این دانشجوی خارجی که تجربه سال ها زندگی در جامعه آمریکا را داشته است، ادامه می دهد:«ترامپ زندگی دانشجویان بین المللی را بسیار دشوارتر از قبل کرده است. تعجب آور نیست، زیرا او بیش از یک سال پیش قول داده بود که این کار را در مسیر مبارزات انتخاباتی انجام دهد. او علاوه بر این ادعا که دانشگاه‌ها و نهادهای مختلف اعتباربخشی، تحت تسلط مارکسیست‌ها و چپ‌های رادیکال هستند، نفرت خاص خود را از فعالان همبستگی با فلسطین در محوطه دانشگاه به‌خوبی نشان داد. او اعلام کرد که در صورت انتخاب مجدد، ویزای دانشجویی «خارجی‌های رادیکال، ضد آمریکایی و یهودی‌ستیز» شرکت‌کننده در تظاهرات‌های طرفدار فلسطین در پردیس‌های دانشگاهی آمریکا را از اکتبر 2023 لغو خواهد کرد و بر همین اساس ترامپ پس از بازگشت به کاخ سفید، او هدف قرار دادن دانشجویان و اساتید بین المللی طرفدار فلسطین را در اولویت قرار داد.»
دانشجویانی که در آمریکا ربوده شدند؛ از محمود خلیل کلمبیایی تا دانشجوی ضد اسرائیل اهل ترکیه
یکی از مهمترین اهداف او محمود خلیل، فارغ التحصیل دانشگاه کلمبیا بود. خلیل که در خط مقدم اعتراضات طرفدار فلسطین در کلمبیا به عنوان مذاکره کننده بین معترضان دانشجویی و رهبری دانشگاه حضور داشت، دارنده گرین کارت است. با این حال، دولت ترامپ برای اخراج او فشار می آورد و ادعا می کند که او در فعالیت های طرفدار حماس و غیر آمریکایی شرکت می کند. خلیل در اوایل ماه مارس توسط افسران اداره مهاجرت و گمرک (ICE) از خانه اش در نیویورک در مقابل چشمان همسر باردار آمریکایی اش ربوده شد و بیش از یک ماه است که در بازداشتگاهی در لوئیزیانا نگهداری می شود.مورد مشابه دیگر، رومیسا اوزتورک، دانشجوی دکترای دانشگاه تافتس و شهروند ترکیه که توسط افسران نقابدار و لباس شخصی در بوستون ربوده شد. او نیز به بازداشتگاه در لوئیزیانا منتقل شد. جرم او؟ همکاری در نگارش مقاله ای که در آن از دانشگاهش خواست تا از رژیم اسرائیل جدا شود.
در این بین به نوشته الجزیره، بادر خان سوری، شهروند هندی و محقق فوق دکترای دانشگاه جورج تاون، نیز اخراج شده و در بازداشتگاه ICE در تگزاس با آینده نامعلومی مواجه است. سوری حتی در هیچ تظاهرات همبستگی فلسطین شرکت نکرد. به نظر می رسد جرم او این است که داماد احمد یوسف، مشاور سابق دولت حماس در غزه است. پس از آن، مومودو تال، کاندیدای دکترای دانشگاه کورنل، یک شهروند دوگانه از بریتانیا و گامبیا است که در تظاهرات همبستگی فلسطین شرکت کرد و مقامات مهاجرت از او خواستند که تسلیم شود. تال پس از دو هفته و نیم مخفی شدن از ترس امنیت شخصی خود، تصمیم گرفت ایالات متحده را ترک کند.
دانشگاه های فدرال برای از دست ندادن بودجه، تسلیم خواسته ترامپ می شوند
نویسنده این مقاله معتقد است این چند موردی که مورد توجه اذهان عمومی قرار گرفت، فقط نوک کوه یخ است. دولت ترامپ ویزای صدها دانشجوی بین المللی را به دلیل فعالیت های حمایت از فلسطین و پست های رسانه های اجتماعی لغو کرده است. تا 10 آوریل، بیش از 600 دانشجوی بین المللی در بیش از 100 کالج و دانشگاه در سراسر کشور تحت تاثیر قرار گرفته اند. و به نظر می رسد پایانی بر این روند در ادامه وجود ندارد. وزارت امنیت داخلی غربالگری حساب‌های رسانه‌های اجتماعی غیرشهروندان را آغاز کرده است و می‌گوید که ویزا و گرین کارت همه فعالان طرفدار فلسطین یا به قول ترامپ، طرفداران «فعالیت‌های یهود ستیزانه» ، رد می‌کند.در همین حال، به نظر می‌رسد که دانشگاه‌های پیشرو آمریکا بیش از حد مایل به تسلیم در برابر خواسته‌های ترامپ هستند و دانشجویان بین‌المللی خود را به دامان گرگ‌ها می‌اندازند تا در فهرست سیاه دولت قرار نگیرند و بودجه فدرال را از دست ندهند.
به عنوان مثال، دانشگاه کلمبیا زمانی که دولت ترامپ تصمیم گرفت 400 میلیون دلار از بودجه فدرال را به دلیل انفعال فرضی دانشگاه در جریان اعتراضات همبستگی فلسطین متوقف کند، به سرعت تسلیم شد. رهبری دانشگاه کلمبیا علیرغم حضور در موقوفه ای به ارزش کمتر از 15 میلیارد دلار، ترجیح داد با اصلاح سیاست های اعتراضی دانشگاه و ارائه تدابیر امنیتی جدید برای سرکوب جنبش های همبستگی با فلسطین به تهدیدهای مالی ترامپ پاسخ دهد.
دولت ترامپ همچنین خواستار آن شد که دانشکده مطالعات خاورمیانه، آسیای جنوبی و آفریقایی دانشگاه کلمبیا به مدت پنج سال تحت سرپرستی آموزشی قرار گیرد. به طور معمول، سرپرستی آموزشی شامل فرآیندها و اقداماتی داخلی است که توسط مدیریت دانشگاه برای «بازگرداندن» یک دانشکده یا برنامه ناکارآمد به مسیر اصلی خود اجرا می شود. دانشگاه با موافقت آشکار با خواسته‌های ترامپ، یک معاون ارشد جدید برای نظارت بر این دانشکده منصوب کرد.
دانشگاه هاروارد - یکی دیگر از مؤسسات با ملک بزرگ وقف شده - با درخواست های مشابهی از سوی دولت ترامپ در ازای دریافت بودجه فدرال مواجه شد. به طور خاص، از رئیس دانشگاه خواسته شد تا «تغییرات لازم» در برنامه‌ها و بخش‌هایی که به یهود ستیزی دامن می زند، ایجاد کند که در این دانشگاه برخلاف مورد کلمبیا، هیچ اشاره ای به برنامه ها یا بخش های خاصی نشده بود.اما به نظر می رسد که روسای هاروارد می دانستند منظور ترامپ چیست. دیوید ام کاتلر، رئیس موقت علوم اجتماعی هاروارد، مدیر مرکز مطالعات خاورمیانه را برکنار کرد. او تصمیم خود را با این ادعا توجیه کرد که «عدم تعادل و دیدگاه‌های متعدد در برنامه‌های مرکز درباره فلسطین وجود دارد». هاروارد همچنین روابط خود را با دانشگاه فلسطینی Birzeit در کرانه باختری اشغالی قطع کرد.
دانشگاه هایی که دیگر به توسعه علمی و تربیت نسل آینده فکر نمی کنند
نحوه تسلیم شدن روسای دانشگاه‌های نخبه پرور آمریکا در برابر خواسته‌های ترامپ، به وضوح نشان داد که این نهادها دیگر توسعه اندیشه و بینش نسل‌های آینده را هدف اصلی خود نمی‌دانند. در واقع، آنها ثابت کردند که این دانشگاه‌ها دیگر مؤسسات آموزش عالی مستقل متعهد به بهبود آینده جمعی بشریت نیستند، بلکه صرفاً تجارت‌هایی هستند که محصول (مدرک دانشگاهی) را به مشتری پرداخت‌کننده (دانشجو) ارائه می‌کنند. بنابراین، اصلاً جای تعجب نیست که رهبران دانشگاه‌ها تصمیم گرفتند دانشجویان بین‌المللی را به حال خود رها کنند، زیرا محاسبه کردند که این دانشجویان بیشتر از آنچه شخصاً از طریق شهریه پرداخت می‌کنند، برای «تجارت» (در قالب بودجه فدرال) برای دانشگاه هزینه دارند.
حملات دولت ترامپ به دانشجویان خارجی به دلیل فعالیت در جهت طرفداری از فلسطین در کنار سرکوب همزمان طرح‌های عدالت محور و برابری خواه، روی هم رفته به سرعت دانشگاه‌های آمریکایی را به محیط‌های خصمانه برای دانشجویان خارجی، به‌ویژه برای کسانی که از جنوب جهانی می‌آیند، تبدیل کرد. با توجه به همه اینها، به نظر می رسد که زندگی دانشجویان بین المللی دیگر در ایالات متحده قابل تحمل نیست. هیچ تضمینی وجود ندارد که سرکوب دولت ترامپ محدود به سخنرانی و اعتراضات طرفدار فلسطین باشد. هر دانشجوی بین المللی در آمریکا امروز باید بپذیرد که ممکن است هر لحظه به دلیل شرکت در یک اعتراض، نوشتن مقاله یا بیان دیدگاهی که کاخ سفید یا متحدانش را ناراحت می کند، ربوده، بازداشت و اخراج شوند. حتی می توان آنها را به دلیل اشتغال قبلی یکی از بستگان بازداشت و تهدید به اخراج کرد. به نظر می رسد که هیچ توسل قانونی یا مهلت سیاسی معناداری در افق پیش رو قرار ندارد. بنابراین، دانشجویان بین المللی آینده با احتیاط از خود می پرسند: آیا تحصیلات عالی در ایالات متحده ارزش ریسک را دارد؟