کمکهای اولیه روانشناختی، روش کمک به افراد در زمان درد و اندوه و یاری آنها برای آرامشدن و نیز حمایت برای کنار آمدن با چالشها است. این اقدامات به نیازهای احساسی و اجتماعی افراد میپردازد تا افراد را در استفاده از داشتههای خود، بهبود تابآوری و اتخاذ تصمیمهای آگاهانه توانمند سازد. اساس و پایه کمکهای اولیه روانشناختی، اجرای یک رویکرد انسانی برای مراقبت و حمایت از افراد در زمان غم و اندوه است. این رویکرد شامل توجه به واکنشهای افراد، گوش دادن فعال همراه با همدلی، تأمین کمکهای عملی نظیر کمک به منظور دسترسی به نیازهای اولیه است. کمکهای اولیه روانشناختی، بخش مبتنی بر تابآوری هر مداخله بحران لازم بوده و جزئی از برنامههایی نظیر مراقبت از آسیبدیدگان خشونتهای جنسی و جنسیتی یا برنامههای رفاه و آسایش کارکنان و داوطلبان است.
کمکهای اولیه روانشناختی چه مواردی را شامل میشود؟
همدلی و دلداری دادن به فردی که غم و اندوه را تجربه میکند
کمک به افراد تجربهکننده غم و اندوه برای کسب احساس امنیت و آرامش
ارزیابی نیازها و نگرانیها
حفاظت از افراد در برابر آسیب بیشتر
تأمین حمایتهای عاطفی
کمک برای پاسخ به نیازهای اساسی فوری نظیر غذا و آب، پتو یا مکان موقت برای اسکان
کمک به افراد برای دستیابی به اطلاعات، خدمات و حمایتهای اجتماعی
اصول مداخله کمکهای اولیه روانشناختی
کمکهای اولیه روانشناختی که توسط افراد آموزشدیده ارائه میشود، به عنوان ابزاری برای کمک به افرادی که حوادث و بلایای آسیبزا را تجربه کردهاند، به طور گسترده با نظر متخصص تشخیص، حمایت و ارجاع میشود.
اجماع و حمایت گستردهای در مورد پنج اصل مداخله به واسطه مشاهده و تجربه متخصص، وجود دارد که باید هرگونه مداخلهی حمایتِ روانی اجتماعی و تلاشهای پیشگیری را در مراحل اولیه تا میانی یک بحران، راهنمایی و اطلاعرسانی کند. این اصول، سازگاری کوتاهمدت و سازگاری طولانیمدت بازماندگان را پس از یک بحران تسهیل میکند.
پنج اصل مداخله شامل ارتقای موارد زیر است:
آرامش
امید
همبستگی
احساس امنیت
احساس خودکارآمدی و کارآمدی جامعه