[شهروند] 13 سال پیش در چنین روزی، برابر 12 آوریل 2012 میلادی، پیکر محمد احمد بنبلا، از رهبران استقلال الجزایر و نخستین رئیس‌جمهوری بزرگترین کشور قاره آفریقا، در میان اندوه صدها هزار نفر از مردم کشورش تشییع و در قطعه شهدای قبرستان بزرگ شهر الجزیره، به خاک سپرده شد. بنبلا که در هنگام مرگ 95 سال داشت از دوستداران انقلاب اسلامی مردم ایران به شمار می‌آمد و بارها با سفر به کشورمان این علاقه را نشان داده بود، کما این که یک بار نیز مقابل دوربین‌های تلویزیونی این توجه خود را با گفتن جمله «انقلاب اسلامی ایران یک حادثه فوق‌العاده و معجزه قرن است»، به عینه ثابت کرد. مروری کوتاه بر تاریخ مبارزات استقلال‌طلبانه مردم الجزایر بر علیه استعمار فرانسه، ما را با شخصیت‌های ماندگار بسیاری مواجه می‌‌کند که هر کدام نقشی بزرگ در هدایت انقلاب بزرگ مردم این کشور مسلمان داشتند، از یوسف زیغود، دیدوش مراد و محمد بوضیاف گرفته تا هواری بومدین، احمد توفیق و... اما همه این اسامی بزرگ، ذیل و در سایه یک نام دیگر قرار می‌گیرند که کسی نیست جز، محمد احمد بنبلا.
دست برداشتن فرانسه از 8درصد مساحت کره زمین!
قیام مردم الجزایر برای کسب استقلال از فرانسه، یکم نوامبر ١٩٥٤ میلادی با اعلام موجودیت «جبهه آزادیبخش میهنی» به ریاست احمد بنبلا در قاهره پایتخت مصر رسماً آغاز شد. از این تاریخ تا جولای ١٩٦٢ میلادی که استقلال این کشور آفریقایی توسط فرانسه به رسمیت شناخته شد، برای ٨ سال خشونت بسیاری توسط هر دو طرف اعمال شد و خون‌های بسیاری بر زمین ریخت. مساحت مستعمرات فرانسه بین سال‌های ١٩١٩ تا ١٩٣٩ میلادی بالغ بر ١٢ میلیون کیلومترمربع بود، یعنی چیزی معادل 8 درصد مساحت کره زمین! اما در نهایت فرانسه نیز مانند بریتانیا موفق نشد مستعمرات خود را تا برای همیشه حفظ کند و به نوبت استقلال آن‌ها را به رسمیت شناخت. در این دومینوی اعطای استقلال، کشورهای کنگو، مراکش، سنگال، تونس، نیجر، کامرون، آفریقای مرکزی، بورکینافاسو، الجزایر، ساحل عاج، گینه، مالی، موریتانی، توگو، بنین، چاد و گابن از زیر پرچم سه رنگ فرانسه خارج شده و پرچم مستقل خود را برافراشتند.
نتیجه مبارزات مردمی و تصمیم انقلابی شارل دوگل
همانطور که اشاره شد، در پروسه دست برداشتن فرانسه از مستعمرات آفریقایی‌اش، اعطای استقلال به الجزایر تاحدود بسیار زیادی سخت‌‌تر از بقیه به منصه ظهور رسید. هم فرانسوی‌ها و هم استقلال‌طلبان الجزایری برای رسیدن به هدف، خشونت را سرلوحه خود قرار دادند. اما نهایتاً با وجود تسلط بی‌چون چرای ارتش فرانسه به دلیل داشتن امکانات نظامی پیشرفته‌تر و بیشتر، کار به جایی رسید که پاریس متوجه شد پافشاری برای ادامه تسلط بر الجزایر به نفع آینده فرانسه و فرانسوی‌ها نیست. این میان تصمیم قاطع شارل دوگل رئیس‌جمهوری فرانسه برای اعطای استقلال به آخرین مستعمره بزرگ این کشور را نیز نباید از نظر دور داشت. تصمیمی که خشم ملی‌گرایان فرانسوی را برانگیخت تا جایی که نقشه ترور دوگل را کشیدند، هرچند که موفق نشدند. پس از اعطای استقلال به الجزایر، احمد بنبلا در نخستین انتخابات سراسری به عنوان رئیس‌جمهوری این کشور برگزیده شد و با ملی کردن مزارع و صنایع، دست فرانسوی‌ها را از شریان‌های اقتصادی کشورش کوتاه کرد.