بر اساس نتایج یک تحقیق جدید، مغز انسان به‌طور تدریجی و خطی پیر نمی‌شود، بلکه در دوره‌های مختلف به طور ناگهانی پیری را تجربه می‌کند. این پژوهش مبتنی بر تحلیل داده‌های تصویربرداری مغزی بیش از ۱۹ هزار فرد بین ۱۸ تا ۹۰ سال است. بر این اساس شبکه‌های مغزی در طول عمر نه‌تنها دچار ناپایداری می‌شوند، بلکه این تغییرات روندی غیرخطی دارد و از حدود دهه چهارم زندگی، نشانه‌های ثابتی از پیری مغز ظاهر می‌شوند. مغز انسان در حدود ۴۴ سالگی با روند سریع پیری مواجه می‌شود و در حدود ۶۷ سالگی این روند شدت بیشتری پیدا می‌کند، ولی در نهایت در حدود ۹۰ سالگی، روند پیری به ثبات می‌رسد. پیش‌تر برخی تحقیقات نشان داده بودند که روند پیر شدن ممکن است به کاهش انرژی مورد نیاز برای انتقال پیام‌های عصبی در مغز مربوط باشد. یافته‌های تازه حاکی از آن است که این افت انرژی از حدود 40 سالگی آغاز می‌شود و احتمالا با مقاومت نسبت به انسولین در ارتباط است.
پس از این سن، سلول‌های مغزی همچنان به فعالیت ادامه می‌دهند، اما برای تنظیم قند خون، به میزان بیشتری انسولین نیاز دارند. به همین دلیل، تأمین سوخت جایگزین در این دوره حساس می‌تواند به بهبود عملکرد مغز کمک کند. این سوخت ممکن است از طریق کتون‌ها که در این مطالعه به عنوان یک عامل محافظتی بالقوه معرفی شده‌اند، تامین شود. کتون‌ها نوعی سوخت مغزی هستند که نورون‌ها می‌توانند بدون نیاز به انسولین آن‌ها را مصرف کنند. پژوهشگران اثر کتون‌ها را در مقایسه با گلوکز بررسی کرده‌اند. نتایج نشان می‌دهد که کتون‌ها موفق شده‌اند شبکه‌های مغزی در حال تخریب را تثبیت کنند. این یافته‌ها می‌تواند زمینه‌ساز رویکردهای جدیدی برای جلوگیری از کاهش توان شناختی ناشی از افزایش سن و همچنین بیماری‌های تخریب‌کننده سلول‌های مغزی مانند آلزایمر باشد. با این کشف می‌توان افراد در معرض خطر را از طریق نشانگرهای عصبی-متابولیک شناسایی کرد و برای درمان وارد عمل شد.