[شهروند] زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۷.۷ ریشتر ۲۸ مارس، 8 فروردین، میانمار را لرزاند. لرزش‌های شدیدی در بانکوک، پایتخت تایلند، هم احساس شد. مقامات میانمار اعلام کردند با پیدا شدن اجساد بیشتر توسط تیم‌های جست‌وجو و نجات، تعداد قربانیان زمین‌لرزه اخیر در این کشور از 3هزار نفر گذشته است. به گزارش آناتولی، عملیات امداد و نجات به دلیل کمبود ماشین‌آلات سنگین و تاخیر در امدادرسانی به افراد محبوس در زیر آوار به تعویق افتاده است.
مردم در خیابان‌ها می‌خوابند
به گزارش وبگاه رسمی سازمان ملل متحد، این سازمان هشدار داد در مرکز میانمار که بر اثر زلزله ویران شده است، مردم از ترس فروریختن ساختمان‌ها، مواجهه با باران‌های موسمی و خطر بیماری‌های ناشی از آب آلوده در خیابان‌ها می‌خوابند.
تیتون میترا، نماینده منطقه‌ای برنامه توسعه سازمان ملل متحد ( UNDP ) در میانمار که درباره شهر ویران‌شده ماندالی صحبت می‌کرد، گفت : «12 روز پس از زلزله 7.7 ریشتری که ساختمان‌ها و پل‌ها را در مرکز میانمار با خاک یکسان کرد، آخرین آمار تلفات از 3500 نفر گذشت و احتمالا افزایش خواهد یافت.» بیش از 4000 نفر در زلزله‌های اخیر مجروح شده‌اند و بیش از 80 درصد ساختمان‌ها آسیب دیده‌اند، به ویژه در شهرهای بزرگ ساگاینگ، ماندالی و ماگوی.
سیستم بهداشت در میانمار کاملا تحت فشار است
میترا گفت: «سیستم بهداشت در میانمار کاملا تحت فشار است و بیمارستان‌ها نمی‌توانند به مراجعان خدمات ارائه دهند.» بر اساس گزارش دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد ( OCHA )، بیش از 500 هزار نفر در سراسر کشور بدون دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی باقی مانده‌اند. میترا تاکید کرد که خطر بیماری‌هایی که از طریق آب منتقل می‌شود، بسیار زیاد است، چرا که سیستم‌های لوله‌های آب شهری در هم شکسته و تاسیسات ذخیره آب آسیب دیده است.او هشدار داد: «مشکلات بهداشتی و فاضلاب اکنون به یک مساله بزرگ تبدیل شده است، زیرا افرادی که مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند ناچار به به اجابت مزاج در فضای باز می‌شوند.»
درخواست برای غذا بالاست
این فاجعه با بارش شدید باران که زودتر از حد انتظار در هفته گذشته در ماندالی آغاز شد، تشدید شده و واکنش‌ها را تحت تاثیر قرار داده، به‌گونه‌ای که شرایط زندگی بازماندگان بی‌خانمان را بدتر کرده است.میترا گفت که سرپناه یک مساله اساسی است. او ویدیویی به خبرنگاران در ژنو گفت که مردم از بازگشت به خانه‌های آسیب‌دیده خود ترس دارند و شب‌ها در خیابان‌ها می‌خوابند، اغلب بدون هیچ‌گونه ملزوماتی. درخواست برای غذا بالاست. مردم درآمدی ندارند و نشانه‌هایی از تورم فوق‌العاده وجود دارد