شهرام شهيدي طنزنویس

[email protected]

بعضی وقت‌ها شدن چیزی اهمیتش کمتر از اتفاق نیفتادن آن موضوع است. مثلا شما باید دوشنبه‌ها مطلبت را بدهی شهروند تا سه‌شنبه چاپ شود. خب این اتفاق روتینی است و خیلی اهمیتی ندارد. وقتی یادت برود و تلفن کنند بگویند پس چی شد این مزخرفاتی که می‌نوشتی آن وقت می‌فهمی نبودن مطلبت مهم‌تر از بودن آن است. چون روزنامه باید برود صفحه‌بندی و جای مطلبت خالی است. (یکهو با تعجب زل نزنید. معمولا همه روزنامه‌های کشور مطلب نویسندگانشان را بنجل می‌دانند که از سر اجبار مجبور به چاپ آن هستند. این ترفند باعث می‌شود نویسنده جماعت همیشه به روزنامه احساس دین کند که دمشان گرم گذاشتند مطلبم چاپ بشود). موضوع خیلی روشن نشد؟ خب یک مثال دیگر بزنم. از یک نفر که عزمش را جزم کرده‌ سال بعد در انتخابات مجلس خودش را نامزد کند و نماینده مردم شود پرسیدم اگر رای آوردی و انتخاب شدی می‌خواهی چه کار کنی؟ او خیلی صادقانه جواب داد من بابت انتخاب شدنم نگرانی ندارم و بالاخره یک کاریش می‌کنم. فعلا خودم مانده‌ام که اگر رای نیاورم و انتخاب نشوم باید چه کار کنم؟! حالا متوجه منظورم شدید؟ اتفاقا این مملکت پر از مثال‌های مشابه است. یکی‌اش هم همین مزایده دو باشگاه پرسپولیس و استقلال. حالا که
پیدا‌شدن مشتری برای این دو باشگاه معضل شده ما پیشنهاداتی ارایه می‌کنیم که از این بلاتکلیفی بد اتفاق نیفتادن خارج شویم. همه این روده‌درازی‌ها برای این بود که برسم به جایی که بگویم باید از یک تلخی بی‌پایان حرکت کنیم برسیم به یک پایان تلخ.
راه‌حل پیشنهادی یک:  واگذاری این دو تیم به امان خدا. کاری که تاکنون هم رخ داده و به نظر می‌رسد در این کشور امن‌ترین و مطمئن‌ترین راه است. از دست هیچ مسئول و بنی‌بشری که کاری برنمی‌آید پس همان بهتر است این دو تیم را به حال خود رها و به امان خدا بسپاریم. تا حالا این از غرق شدن این کشتی سوراخ جلوگیری کرده باز هم می‌کند. خیالتان تخت.
راه‌حل پیشنهادی دو:  واگذاری پرسپولیس به پیشکسوتان استقلال و واگذاری استقلال به پیشکسوتان پرسپولیس. با این روش هم قیمت دو تیم می‌آید پایین و هم اعضای هیأت‌مدیره هر دو تیم با هم اختلاف درون سازمانی نخواهند داشت چون هدفشان پایین کشیدن تیمی است که عضو هیأت‌مدیره‌اش هستند و خراب کردن تیم نه بودجه می‌خواهد نه مدیریت نه حرص و جوش.
راه‌حل پیشنهادی سه: واگذاری هر دو تیم به علی کفاشیان و ه.م. کفاشیان یک دنیا را با لبخند و مزه‌پرانی و شوخی می‌چرخاند. گرداندن دو تا تیم که اصلا برایش مشکلی نیست. ه.م هم می‌شود اسپانسرش و از راه دور مدیریت مالی می‌کند. می‌دانیدکه ه.م را هرچه می‌گویند برگرد این‌جا برات قاقا لی‌لی بخریم زیر بار نمی‌رود. نیامدنش این حسن را دارد که بعدها هم مثل مدیرعامل پرسپولیس نمی‌رود زندان و این خطر برای همیشه از سر این دو تیم رفع می‌شود.
راه‌حل پیشنهادی چهار: واگذاری این دو تیم به انجمن صنفی روزنامه‌نگاران که هم یک اقدام فرهنگی است و باعث می‌شود پیشوند فرهنگی در عنوان دو تیم توجیه شود و هم‌ چون انجمن کلا بسته است دو تیم هم بسته شوند و خیال همه راحت بشود.