نخستین تراشه مبتنی بر نور جهان ساخته شد. این تراشه فوتونیکی هوش مصنوعی در مقایسه با تراشه‌های مبتنی بر سیلیکون سنتی، افزایش چشمگیری در سرعت پردازش و بهره‌وری انرژی ارائه می‌دهد. تراشه‌های فوتونیکی که با استفاده از نور به جای برق کار می‌کنند، افزایش ۳۰ برابری بازدهی انرژی و افزایش ۵۰ برابری سرعت محاسبات را نوید می‌دهند که همین ویژگی به طور بالقوه می‌تواند مراکز داده هوش مصنوعی و محاسبات با عملکرد بالا را متحول کند. این تراشه‌ها برخلاف سیگنال‌های الکتریکی مورد استفاده در تراشه‌های سیلیکونی معمولی، از قدرت ذرات نور (فوتون‌ها) برای پردازش داده‌ها استفاده می‌کنند. این جابه‌جایی به فوتون‌هایی که بدون جرم هستند و با سرعت نور حرکت می‌کنند، اجازه می‌دهد تا اطلاعات را به طور قابل توجهی سریع‌تر از الکترون‌ها منتقل کنند. رویکرد فوتونیک از نور به جای الکترون‌ها استفاده می‌کند و یک تغییر پارادایم در راندمان محاسباتی ارائه می‌دهد و در مقایسه با پردازنده‌های سنتی، عملیات ریاضی سریع‌تر و کم‌مصرف‌تر را ممکن می‌کند.
همچنین برخلاف الکترون‌ها که گرما تولید می‌کنند، فوتون‌ها انرژی گرمایی قابل توجه کمتری ایجاد می‌کنند. این ویژگی به نگرانی‌های فزاینده مصرف انرژی مرتبط با برنامه‌های محاسباتی فزاینده مانند هوش مصنوعی می‌پردازد. به اعتراف کارشناسان، تراشه‌های فوتونیک می‌توانند در غلبه بر محدودیت‌های فناوری سنتی سیلیکون، به‌ویژه در زمان ظهور فعلی هوش مصنوعی و سایر برنامه‌های کاربردی داده فشرده، مفید باشند. در حقیقت توانایی افزایش شدید سرعت پردازش و در عین حال کاهش مصرف انرژی می‌تواند تأثیر عمیقی بر پایداری زیرساخت‌های محاسباتی در مقیاس بزرگ داشته باشد. شرکت تولید‌کننده این تراشه، محصول خود را بر روی پایه‌ای از ماده‌ای موسوم به «لایه نازک لیتیوم نیوبات» به دست آورده است. این ماده به دلیل توانایی در فعال کردن دستکاری سیگنال نوری فوق سریع در چندین گیگاهرتز و بدون نیاز به مدولاسیون حرارت، برای محاسبات فوتونیک بهینه تلقی می‌شود. این مزیت منجر به کنترل دقیق‌تر و کم مصرف‌تر نور می‌شود و در نتیجه قدرت محاسباتی و بهره‌وری انرژی در مقایسه با سیلیکون سنتی افزایش می‌یابد.