شهيد غلامرضا حلاوی درسال 1336 در شهر اراک و در خانواده‌ای مذهبی پا به عرصه وجود گذاشت. پدرايشان فردی مومن و مخالف رژيم پهلوی بود. برای همین غلامرضا را با مسائل دينی و مذهبی آشنا کرد. به گفته مادر شهيد ايشان از 6 سالگی نماز خواندن در كنار پدر و قرائت قرآن را شروع کرد و از سن 9 سالگی روزه می‌گرفت. درطی زندگی هم درس مي‌خواند و هم كار می كرد و مقداری از همان درآمد ناچيز خود را به خانواده‌های بی‌بضاعت كمک می كرد و بقيه را صرف تحصيل خود می‌کرد. در سن 13 سالگی پدر را از دست می‌دهد و به مشكلاتش افزوده می‌شود. در سن 18 سالگی به خدمت سربازی رفت درتاريخ اول اسفند سال 60 بعنوان راننده لودر و امدادگر به جبهه‌ها اعزام شد. او با از جان گذشتگی‌های بسيار و ساختن سنگرهای بسيار برای همرزمان 14 فروردین سال 61 به درجه رفيع شهادت نائل شد. در بخشی از سخنان این شهيد آمده است: «هميشه سخن شهيد اين بود ما كه به امام حسين (ع) و شهيدان كربلا عشق می‌ورزيم و با الهام از امام حسين جهاد می‌کنيم و فريادمان بلند است، زمان آنست كه به ندای فرزند پاک امام حسين پاسخ دهيم.»