60 سال پیش، برابر با یازدهم مارس 1955 میلادی، الکساندر فلمینگ، باکتری‌شناس مشهور و کاشف داروی پنی‌سیلین، در لندن درگذشت. فلمینگ به عنوان پزشک نظامی در جنگ جهانی اول، عموماً زخم‌های عفونی را مورد مطالعه قرار می‌داد و در طی این مطالعات متوجه شد اغلب مواد ضد عفونی کننده خیلی بیش از آن که میکروب‌ها را از پای درآورند سلول‌های بدن را از بین می‌برند. به این ترتیب فلمینگ به ضرورت وجود ماده‌ای که بتواند بدون آسیب زدن به سلول‌های سالم، باکتری‌ها را از بین ببرد، پی برد. او در سال ۱۹۲۸ یکی از ظروف حاوی کشت باکتری را در معرض هوا قرارداد که در نتیجه برخی قسمت‌های آن از کپک پوشیده شد. او متوجه شد در آن قسمت‌هایی که کپک نفوذ کرده باکتری‌ها به کلی از بین رفته‌اند. فلمینگ به این نتیجه رسید ماده‌ای که کپک تولید می‌کند پادزهر باکتری است و آن را به خاطر عامل تولیدکننده آن (پنی سیلیوم نوتانیوم) پنی‌سیلین نامید. فلمینگ در سال ۱۹۴۵ موفق به دریافت جایزه نوبل پزشکی شد. کشف پنی‌سیلین انگیزه‌ای برای جست و جو
و تحقیق برای یافتن سایر پادزیست‌ها شد اما با وجود این پنی‌سیلین همچنان به عنوان پر مصرف‌ترین پادزیست باقی‌ماند.