خورشید در رؤیاها، خیالات و نقاشی کودک همیشه نماد پدر بوده است. كودكانی كه بدون پدر زندگی می كنند یا پدر در زندگی شان نقش كم‌رنگ‌تری دارد در نقاشی ها و رؤیاهای كودكانه‌شان كمتر خورشید را تجسم كرده یا آن را كم‌نور و كم‌رنگ دیده و به تصویر می كشند. به گفته روانشناسان، در نقاشی کودک، خورشید نماد والدین است. اگر پشت ابر یا کوه تاریک باشد به این معنی است که والدین به اندازه کافی گرم نیستند. اگر کودکی از رنگ قرمز یا سیاه برای ترسیم خورشید استفاده کند ، به معنای ترس شدید از والدین است. روانكاوان و روانشناسان با انجام چند تحقیق علمی دریافتند وقتی ارتباط عاطفی كودكی را با پدرش بهبود بخشیده و این رابطه برای مدت‌های طولانی ادامه پیدا می‌كند . كودك تمایل بیشتری به تجسم و تصور خورشید تابان دارد. اما نماد خورشید فقط منحصر به رؤیای كودكانی كه از عاطفه پدری بی‌بهره‌اند نیست بلكه در خانواده‌هایی كه كودك با پدر رابطه عاطفی مثبتی داشته و جمع خانوادگی آنها با كمترین معضلی روبه‌رو است . اشعه‌های پرتوان خورشید در رؤیای كودكانه بیانگر زندگی طبیعی كودك است كه با سلامتی و رشد او ارتباط دارد. وقتی كودكی در خواب می‌بیند كه در یك روز آفتابی مشغول بازی در فضایی باز است بیانگر شادی و خلق مثبتی است كه كودك در زندگی طبیعی‌اش تجربه می‌كند. از نظر روانكاوان و روان‌پویاگران خورشید در زندگی هر كودكی معنای متفاوتی دارد. در یكی دیگر از معناهای نمادین خورشید این منبع انرژی نیروی مراقبت كننده از كودك است. كودكانی كه در آب و هوای گرم زندگی می‌كنند بیش از كودكان مناطق سردسیر خورشید را به شكل نیرویی می‌بینند كه از او مراقبت می‌كند. از این‌رو متخصصان بر این باورند این نیروی طبیعی با محیط زندگی كودك و خصوصاً محیط عاطفی او ارتباط دارد. یعنی هر چه كودك محیط فیزیكی و روانی زندگی‌اش با عواطف مثبت همراه باشد و بازی کودک در فضای باز باشد و هوای روشن را در رؤیایش می‌بیند. البته كودكان پائین‌تر از سن دبستان معمولاً كابوس‌هایشان را برای والدین بیشتر توصیف می كنند تا رؤیاهای نشاط‌بخش‌شان را. جای مسرت است اگر كودكی رؤیای رنگین داشته باشد اما اگر او بارها در تخیلاتش  یا در نقاشی‌ها و بازی‌هایش فضای تاریك را ترسیم كرد و در نقاشی مناظر او جای خورشید خالی بود حتماً باید از نظر سلامت روانی با كمك یك روانشناس یا روانكاو مورد بررسی قرار گیرد.