اولین مرحله برخورد با صحنه آسیب، حفظ ایمنی خود و بیمار است. بعد از آن، فرد بیمار را در صورتی که قادر به راه‌رفتن باشد و در اندام تحتانی(پاها) یخ‌زدگی وجود نداشته باشد، به مکانی گرم و خشک منتقل کنید. سپس با اورژانس (۱۱۵) یا ندای امداد جمعیت هلال‌احمر (۱۱۲) تماس بگیرید.
اولویت‌های حیات مثل راه هوایی، تنفس و گردش خون را بررسی کنید
چنانچه بیمار غیر پاسخگو و بدون تنفس باشد یا تنفس مؤثر نداشته باشد، احیای قلبی ریوی را با اولویت فشردن قفسه سینه شروع کنید.
لباس‌های خیس و مرطوب بیمار را، با رعایت احترام به حریم خصوصی او، با لباس‌های خشک جایگزین کنید.
کفش و جوراب بیمار را با احتیاط خارج کنید.
چنانچه احتمال یخ‌زدگی مجدد می‌دهید یا زمان رسیدن به مرکز درمانی کم باشد، نیازی به خارج کردن چکمه، پوتین و جوراب نیست.
برای گرم کردن بیمار از روش‌های پیچیدن در پتو و کیسه‌خواب استفاده کنید. فراموش نکنید که بدن بیمار نباید به صورت مستقیم در تماس با سطح زمین یا اشیای نزدیک باشد.
به دلیل بروز تورم و تاول، هرگونه زیورآلات را در منطقه آسیب‌دیده خارج کنید.
در یخ‌زدگی‌ها برای پیشگیری از آسیب‌های بیشتر، در اندام‌ها و انگشتان از پانسمان خشک و استریل یا تمیز استفاده کنید(بین هر انگشت پارچه تمیز یا گاز استریل قرار دهید).
هرگز ناحیه یخ‌زده را مالش ندهید، چرا که باعث آسیب بیشتر به بافت می‌شود.
تاول‌ها را سوراخ یا پاره نکنید.
در یخ‌زدگی‌های سطحی، محل آسیب‌دیده را باید توسط حرارت بدن گرم کنید، مثل قراردادن انگشتان دست در زیربغل یا بین کشاله ران.
چنانچه بیمار هوشیار و قادر به خوردن است، به او نوشیدنی گرم بدهید. البته به‌جز نوشیدنی‌های حاوی کافئین و الکل.