کارگردان و بازیگر پیشکسوت‌ سینما و تلویزیون می‌گوید که «یک روزی نوبت ما هم می‌رسد. بالاخره در کوچه ما هم عروسی می‌شود. نه عضو تیمی و گروهی و نه عضو مدرسه‌ای هستم فقط می‌دانم یک مافیای پنهانی هم وجود دارد که من نمی‌شناسم». به گزارش ایرنا؛ جهانگیر الماسی گفت: «من از بنیانگذاران سینمای بعد از انقلاب هستم، شاید اولین فیلم‌ها را من کار کردم. اولین فیلم‌هایی که در جامعه جهانی جایزه برده، ‌فیلم‌های من بود. اما متاسفانه یک سری مجموعه عکس وجود دارد که در آنها عکس کسانی که اصلا در سینمای بعد از انقلاب هیچ مشارکتی نداشتند، هست اما عکس من علیرغم اینکه جایزه های اول را گرفته ام نیست؟ عکس آدم‌هایی هست که شما تعجب می‌کنید. در بزرگداشت‌های صدمین سال سینما هم همینطور است. احساس می‌کنم یک دست پنهان و یک نیرویی وجود دارد که هر جا من هستم من را حذف می‌کنند. من چه خطا و چه کاری کردم»؟!این پیشکسوت سینما و تلویزیون گفت: «سالهاست با این تفکر دارم مبارزه می‌کنم. نه عضو تیمی و گروهی و نه عضو مدرسه‌ای هستم فقط متعلق به این سرزمینم و به مردمانش عشق می‌ورزم و هیچ تعلق خاطری به هیچ کدام از این دسته‌جات ندارم. اکبر عبدی مال شماست؟ داریوش ارجمند با شماست؟ چهل سال است جشنواره هستم چرا این برخورد با من می‌شود؟ در همین جشنواره ۱۲ بار داور بودم. یک مافیای پنهانی وجود دارد که من نمی‌شناسم».جهانگیر الماسی درباره بازیگری در سینمای ایران نیز می‌گوید که «دوران بازیگری تمام شده است و معنا ندارد. دانشگاه تهران، آزاد و ۱۰ دانشگاه دیگر فارغ‌التحصیل رشته بازیگری دارند؛ اما آقایان یک آقایی را از فوتبال، کشتی و رابطه خصوصی شبانه به سینما می‌آورند،‌ جایزه و دستمزدهای آن‌چنانی هم به او می‌دهند. همه اینها هم با لوده‌بازی و اسمش را هم می‌گذارند کمدی. این کمدی نیست. این لوده‌بازی است. کمدی، چارلی چاپلین است. کمدی حتی جری لوئیز و نرمن ویزدوم است. کمدی ما ارحام صدر، حتی وحدت، کمدی کلام و نقض اصفهانی است. اشکالمان در سینما همین است که برخی تصمیم‌گیرندگان ما شناختی از آن اصلا ندارند».