گذران اسفندماه با نگرانی چهارشنبه پایان ‌سال همراه است. چهارشنبه‌ای که حال و هوای برپایی یک جشن ، همواره پای ثابت واکنش‌های مختلف مسئولان و کنش‌های مردم بیشتر از هر زمان دیگر است.
از سویی، افزایش گرایش مردم برای چیزی که از آن ممنوع شده‌اند و از سویی دیگر مقابله‌های نافرجام مسئولان برای ممانعت مردم از چهارشنبه‌سوری، پخش تیزرهای تکراری از صداوسیما پیرامون آسیب‌های سوختگی و مرگ افراد تا حضور نیروهای انتظامی و بستن خیابان‌های اصلی که گرایش مردم به حضور در کوچه پس کوچه‌ها را  دو چندان می‌کند، همه و همه بخش‌هایی از این کنش و واکنش‌ها است که این پدیده به دنبال دارد. حالا اما اهمیت این واکنش‌ها آن‌جا بیشتر می‌شود که هیچ‌کدام از این اقدامات تا کنون نتوانسته از حضور مردم در چهارشنبه پایان‌ سال جلوگیری کند و علاوه بر آن موجب بیشتر شدن اشتیاق مردم هم شده است. گاهی شاید باید برای جلوگیری و ممانعت مردم از نگاه خود آنها این پدیده را بررسی کرد. از همین رو صفحه مردم روزنامه شهروند در این گزارش سعی کرد نگاه‌های گوناگونی را کنار هم قرار دهد که در ادامه می‌خوانید:
دیدگاه‌های مردم به سبب آسیب‌هایی که از آن برده‌اند و گاهی علاقه‌ای که به چهارشبه‌سوری دارند می‌تواند مرجع مناسبی برای مقابله با این پدیده
 به شمار رود. «صفحه مردم» در این گزارش دیدگاه‌های موافق و مخالف مردم را که تاکنون در زمینه اخبار «چهارشنبه‌سوری» در خبرگزاری‌ها و سایت‌های خبری منتشر شده در کنار هم قرار داده است که در ادامه می‌خوانید.
امیر در عصر ایران چهارشنبه‌سوری را از دید تاریخی بررسی می‌کند و می‌نویسد: جشن سوري و يا آنچه ما امروز آن را چهار شنبه‌سوري مي‌خوانيم، جشني است كه مانند بيشتر جشن‌هاي ايراني كه به ستاره‌شناسي بستگي دارند مبدأ همه حساب‌هاي علمي و تقويمي است.
کاربری دیگر به آثار و پیامد‌های این جشن تاریخی اشاره می‌کند: نقدا كه بر اثر گسترش انحطاط فرهنگي سنت نيكوي چهارشنبه سوري به شكل تبديل شهر‌ها به ميدان جنگي رسيده است كه حاصل آن ده‌ها نفر كور و صد‌ها مجروح مي‌باشد.
کاربری با شناسه نا شناس در تابناک با نگاه تحلیلی می‌نویسد: جای خالی مسئولان رسمی در سنت‌های ملی احساس میشه، میشه این مراسم رو با جلو‌ه های خاص برگزار کرد ما در تمامی کشور‌ها شاهد کارناوال‌های شادی هستیم، با یک فرهنگ‌سازی میشه این سنت دیرینه رو پر بار‌تر کرد تا شاهد حوادث ناگوار نباشیم.
کاربری با شناسه چهارشنبه‌سوری در عصر ایران فرصت را غنیمت می‌شمرد و نقدی را مطرح می‌کند: صداوسیما فقط یاد گرفته به جشن سوری یا چهارشنبه‌سوری بگوید چهارشنبه آخر‌ سال و بعد هم دست و پای سوخته به مردم نشان دهد درحالی‌که اگر به جوانان آیین‌های اصیل باستانی را یادآوری می‌نمود و یا آموزش می‌داد اکنون کار بدین‌جا نمی‌کشید.
محمد هم در عصر ایران از علاقه‌اش به این جشن می‌گوید: من چهارشنبه‌سوری را خیلی دوست دارم چون هیجان زیادی دارد.
رضا در ایسنا نوشته: تمام اونايي که در توليد و مصرف اين مواد دست دارند را بايد به اشد مجازات برسونيد چرا متوجه نيستيد مسئولان که اينها با روح و روان مردم دارن بازي مي‌کنند؟
کاربر دیگری هم در این زمینه در ایسنا نوشته: توليد داخل این مواد محترقه اشتباه است. بايد به شدت از هرگونه توليد جلوگيري و فرهنگ مردم به سمت آرامش‌طلبي تغيير داده شه.
کاربری هم در ایسنا نظرش را این گونه نوشته: چرا عاقل کند کاری که باز‌ آرد پشیمانی، خد ا شفا دهد.
زهرا هم در تابناک نظرش را با ذکر خاطره‌اش از چهارشنبه‌سوری پارسال می‌نویسد: چهارشنبه‌سوری پارسال تا نیمه‌شب صدای انفجار و لرزه بمب‌های آقایان و خانم‌های محترم مانع از خوابیدن و آسایش مردم بود. کودک 8 ماهه ما با صدای هر انفجاری از خواب می‌پرید و گریه می‌کرد و مدت‌ها طول می‌کشید تا دوباره به خواب رود. کسانی که چهارشنبه‌سوزی و چهارشنبه‌آزاری راه می‌اندازند به این فکر کرده‌اند که نفرین انسان‌های زیادی دنبال آنان است؟ آیا انتظار دارند با وجود مردم‌آزاری روی خوشبختی و سعادت را ببینند؟
در پایان هم کاربری یک نگاه کاربردی می‌دهد: فقط فرهنگ سازی. از کودکی باید به بچه‌ها به‌خصوص پسرها این آموزش رو داد که استفاده از مواد محترقه خیلی خیلی خطرناکه و اگه می‌خوان شادی کنن باید احتیاط به خرج بدن. نه این‌که کپسول گاز بندازن تو آتیش!!