مدارس دولتی، به‌عنوان اصلی‌ترین بستر آموزشی برای بخش عمده‌ای از دانش‌آموزان کشور، نقش کلیدی در پیشرفت و ارتقای جایگاه اجتماعی آنان ایفا می‌کنند. بااین‌حال، در بیش از یک دهه اخیر، این مدارس تحت تأثیر سیاست‌های نادرست، گسترش تنوع مدارس، و نگاه خصوصی‌سازی به آموزش به حاشیه رانده شده‌اند. این وضعیت، امروز در قالب افت محسوس کیفیت آموزشی و عملکرد ضعیف دانش‌آموزان مدارس دولتی عادی (که 80 درصد کل دانش‌آموزان کشور را شامل می‌شوند) نمود یافته است.دولت چهاردهم عدالت آموزشی و تمرکز بر مدارس دولتی عادی را به‌عنوان یکی از اولویت‌های اصلی خود قرار داده است. مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور، اخیراً در سفر به استان خراسان شمالی تأکید کرده است: «قبول ندارم که دانش‌آموزان ما در مناطق محروم و حتی در مدارس دولتی تهران، آموزش باکیفیت نداشته باشند. باید کاری کنیم که در مدارس دولتی، بهترین آموزش ارائه شود. نمی‌شود که آموزش در مدارس دولتی ضعیف باشد و این دانش‌آموزان با کسانی که در مدارس خصوصی با هزینه‌های بالا تحصیل می‌کنند، رقابت کنند.»عدالت آموزشی، مفهومی چندوجهی است که ابعاد مختلفی از دسترسی برابر به امکانات آموزشی باکیفیت تا توزیع عادلانه منابع و فرصت‌ها را شامل می‌شود. برای مثال، در استان تهران برای رسیدن به وضعیت استاندارد به لحاظ تعداد مدارس و کلاس‌های درس، ساخت 13 هزار کلاس درس جدید ضروری است. از این تعداد،  10 هزار کلاس باید در شهرستان‌های استان و 3 هزار کلاس در شهر تهران ساخته شود. با اعتبارات فعلی، تکمیل این تعداد کلاس درس حدود 7 سال زمان نیاز دارد. حالاتمرکز دولت چهاردهم بر مدارس دولتی عادی و جلسات مکرر رئیس‌جمهور در این باره، می‌تواند نویدبخش آغاز دوره‌ای جدید برای بسط عدالت آموزشی در کشور باشد./تسنیم