[عبدالباسط انصاری] سیزدهمین روز دی‌ماه یادآور شهادت سردار سپهبد حاج قاسم سلیمانی توسط ارتش تروریستی آمریکاست. پنجمین سالگرد شهادت سردار سلیمانی در حالی فرارسیده است که همچنان یاد و نام او در اذهان و افواه ایرانیان و بسیاری از شهروندان کشورهای منطقه زنده است و گرامی داشته می‌شود. سخن گفتن درباره شخصیتی به عظمت شهید سلیمانی مشکل است و تبیین وجوه شخصیتی و درک اهمیت اقدامات درخشان او در منطقه و در راستای افزایش قدرت و امنیت ملی ایران، نیازمند مطالعات و تحقیقات گسترده کارشناسان نظامی، سیاسی، فرهنگی و... است.
در حد بضاعت این وجیزه کوتاه می‌توان گفت شخصیت چند وجهی سردار سلیمانی و جمع میان مبارزه، تقوا، اخلاق و انسانیت از او چهره‌ای اسطوره‌ای ساخته بود. شهید سلیمانی قریب 20 سال در یکی از پرآشوب‌ترین نقاط جهان فرماندهی یک نیروی مبارز را بر عهده داشت. نیرویی که در برابر جنایتکارترین دشمنان ایران و اسلام که شبانه روز مشغول طراحی و تدارک سنگین‌ترین هجوم‌ها با استفاده از توان نظامی و مالی و قتل و جنایت و رعب‌افکنی برای سلطه بر منطقه بودند، قد علم کرد و بسیاری از طرح‌های خبیثانه آنان را بر هم زد.
کمک به آزادسازی جنوب لبنان در سال 2000، دفع شر آمریکا در دوران بوش با مانور هوشمندانه و مخفیانه در منطقه، رفع فتنه داعش و تکفیری‌ها با درایت میدانی و حضور در سوریه و عراق، کمک به مقاومت لبنان و فلسطین در جنگ‌های 33روزه، 22روزه و 51روزه و تحمیل شکست‌های سنگین به صهیونیست‌ها و ایضا بسط قدرت منطقه‌ای جمهوری‌اسلامی و بر هم زدن بسیاری از معادلات آمریکا و متحدانش در سطح جهانی و منطقه‌ای؛ شاهکار سردار حاج قاسم سلیمانی در قامت فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران بود که محبوبیت او را فراتر از ایران، در میان آزادگان منطقه و جهان نیز افزایش داد.
افزون بر وجه نظامی و مبارزاتی، شخصیت فردی کم‌نظیر و کاریزماتیک سردار سلیمانی، در فضای سیاسی و اجتماعی کشور به مثابه یک وزنه سنگین و محور وحدت و تعادل بود. ارتباط مثبت با تمامی گروه‌های سیاسی و نشست و برخاست دوستانه با همه جناح‌های در چارچوب نظام، همکاری با دولت‌های مختلف با سلایق و رویکردهای سیاسی کاملا متفاوت و استفاده از ظرفیت همه آنان برای پیشبرد طرح‌های منطقه‌ای کشور و تامین امنیت ایران و افزایش نفوذ جمهوری اسلامی در منطقه، قاسم سلیمانی را تبدیل به چهره‌ای ملی کرد.
روحیات خاص ناشی از تقوا و تدین و اخلاص دینیِ شهید سلیمانی سبب شده بود که هیچگاه در انجام ماموریت‌های ارزشمند خود منفعت فردی و یا عافیت‌طلبی را لحاظ نکند و به تمامی جناح‌ها، دولت‌ها و نهادهای کشور نگاهی برادرانه داشته باشد و بعضا در مقابل برخی نامهربانی‌ها نیز با دید بزرگ‌منشی و اغماض بنگرد تا خدشه‌ای به منافع ملی وارد نشود.
نگاه رحمانی و سرشار از ملاطفت شهید سلیمانی به آحاد ملت و قشرها و سلایق گوناگون سبب شد، در شهادت وی عزای عمومی و غم ملی به معنای واقعی آن، در کشور حاکم شود. حتی بسیاری از چهره‌های منصف‌تر در میان اپوزیسیون خارج‌نشین نیز، اذعان به محبوبیت فوق‌العاده و وجهه ملی سردار سلیمانی داشتند و به تقبیح اقدام جنایتکارانه آمریکا در ترور وی پرداختند. احترام کم‌نظیر ارشیر زاهدی، داماد شاه و وزیر خارجه دوران پهلوی به سردار سلیمانی، از جمله این موارد بود.
سردار سلیمانی در عرصه اجتماعی نیز مخالفت جدی‌ای با چنددستگی در میان مردم و دسته‌بندی‌ها و برخوردهای سلیقه‌ای سختگیرانه با قشرهای مختلف داشت و همواره رویکردی معطوف به افزایش اتحاد و همبستگی داخلی داشت. برای نمونه سخنان وی درباره ایرادات حجاب و ظاهر برخی دختران و جوانان و تاکید بر لزوم برخورد محبت‌آمیز و دفع نکردن آنان مورد توجه عموم مردم قرار گرفت و صدها هزار نفر از همین جوانان، در سراسر کشور در تشییع وی، مراسمات بزرگداشت و راهپیمایی‌های اعتراضی به ترور او، با چشمانی اشک بار حضور یافتند و به او ادای احترام کردند و این ادای احترام همچنان ادامه دارد.
بر همین اساس است که درک تمام وجوه شخصیتی فرمانده نظامی‌ای که چنین شخصیتی داشته و جایگاهی اینگونه یافته است از نظر نگارنده دشوار و نیازمند گذر هر چه بیشتر زمان و تهیه آثار و انجام تحقیقات فراوان است. شهادت، کمترین پاداش سردار سلیمانی بود و به تعبیر شهید نصرالله: این عاقبت به خیری گوارای وجودش باد...