شهید «ایلگه رستمی» فرزند داود سال ۱۳۳۱ در بخش چوار از توابع استان ایلام در خانواده مذهبی دیده به جهان گشود. دوران ابتدایی را در تنها دبستان چوار به پایان رساند. وی به علت فقر مالی موفق به ادامه تحصیل نشد و در ابتدای جوانی به استخدام بهداری ایلام درآمد. سپس داوطلبانه راهی جبهه شد و در حمل و نقل مجروحان جنگی به پشت جبهه نقش فعالی داشت. بار اول در منطقه گلان مهران خود و آمبولانسش مورد حمله مین‌های دشمن قرار گرفتند که آمبولانس به طور کلی سوخت و او از ناحیه پا و دست مجروح و به بیمارستان منتقل شد. با این وصف باز هم دست از مبارزه برنداشت. همیشه دیگران را دعوت به حق و از خودگذشتگی و ایثار می‌کرد. هروقت به جبهه می‌آمد، آمبولانس را جایی پارک می‌کرد و در سنگر به مبارزه علیه کفار می‌پرداخت تا اینکه در عاشورای حسینی برابر با بیست و هشتم آبان ۱۳۵۹ در جبهه ملکشاهی به آرزوی قلبی خود رسید. مزار این شهید والامقام در جوار امامزاده علی صالح (ع) قرار دارد. در بخشی از وصیت نامه شهید ایلگه رستمی آمده است: «برادرم اگر من در این راه شهید شدم ناراحت نباشید و سعی کنید راهی که من رفته ام را ادامه دهید. انقلاب نهالی است که احتیاج به آب و آبیاری دارد و این آبیاری باید با خون پاک جوانان انجام گیرد. پس همیشه در خدمت انقلاب باشید. همسرم فرزندانم را خوب تربیت کن تا فرد مفیدی باشند برای جامعه و ادامه دهنده راهم باشند.»