[شهروند] در تاریخ از دو جنگ جهانی اول و دوم به عنوان منشاء اثر بسیاری از اتفاقات یاد شده است. در این دو جنگ بود که برای نخستین بار جنگ‌افزارهای پیشرفته (و تا قبل از آن استفاده نشده) به کار گرفته شد. به عنوان مثال کلید بمباران هوایی توسط هواپیماها و بالن‌ها، همچنین حضور تانک در جبهه‌های درگیری، از جنگ جهانی اول زده شد. از این لحاظ اما جنگ جهانی دوم را باید کلکسیون هنرنمایی جنگ‌افزارهای مدرن و بسیار کُشنده لقب داد که گل سرسبد آن یعنی بمب اتمی، در اواخر جنگ و به لطف ایالات متحده در ژاپن رونمایی شد و طی دو انفجار 200هزار نفر را در یک چشم به هم زدن نابود کرد. اما اگر بخواهیم از مهم‌ترین دستاورد جنگ بین‌الملل دوم نام ببریم آن بی‌شک جنگ‌افزاری است که جایگزین توپخانه‌ها و هواپیماها در هدف قرار دادن دوردست‌ها شد. صحبت از سلاح مرگباری است که در عصر جدید از آن با عنوان «موشک» یاد می‌شود و آلمان نازی در اواسط دهه ٤٠ میلادی برای نخستین بار موفق شد به تکنولوژی‌ آن دست پیدا کند.

جایگزینی برای هواپیماهای بمب‌افکن مرگبار
82 سال پیش در چنین روزی، برابر ٢3 دسامبر ١٩٤٢ میلادی، آدولف هیتلر طرح توسعه موشک‌های بالستیک ارتش آلمان را امضا کرد. آلمانی‌ها محصول خود را ابتدا «وی یک» (V1) و در ادامه مدل پیشرفته‌تر را «وی دو» (V2) نام‌گذاری کردند. باید به این نکته توجه کرد تا قبل از این‌که دانشمندان آلمان نازی دست به آزمایش ‏موشک بزند، چنین فرآورده‌ای در دنیا وجود نداشت و مهندس‌های آلمانی‌ برای نخستین بار این پرنده بدون ‏سرنشین را به جهانیان شناساندند. پس از شلیک نخستین موشک‌ها، دنیا به این نتیجه رسید که می‌توان فواصل بعید را هدف بمباران قرار داد، بدون این‌که هواپیماها در معرض اصابت یا سقوط قرار بگیرند و جان خلبان‌ها به خطر بیفتد. نخستین قربانی این سلاح نوین نیز شهر لندن بود. پایتخت انگلستان در طول جنگ زیر بمباران بی‌وقفه هواپیماهای آلمانی قرار داشت و البته که آلمان‌ها نیز بسیاری از هواپیماها و خلبان‌های زبده خود را در این راه از دست داده بودند.

مسابقه کثیف برای انحصار تکنولوژی نوین
موشک‌باران لندن می‌توانست نتیجه جنگ را به نفع نازی‌ها برگرداند اگر آلمان کمی زودتر به تکنولوژی موشک‌های بالستیک دست می‌یافت. پس از شکست و تسلیم آلمان، فاتحان جنگ جهانی دوم یعنی ایالات متحده، اتحاد جماهیر شوروی و بریتانیا، مسابقه‌ای مرگبار را برای شناسایی و دستگیری دانشمندان صنعت موشکی آلمان آغاز کردند. در این رقابت سخت، آمریکایی‌ها موفق‌تر از رقبای خود ظاهر شدند و چند فروند موشک بالستیک V2 را با خود به آن سوی اقیانوس اطلس و خاک آمریکا بردند. اما شاید مهم‌ترین دستاورد ایالات متحده در این زمینه را باید استخدام دانشمند شهیر آلمانی و پدر صنایع موشکی جهان یعنی «ورنر فون براون» برشمرد. فون براون پس از حضور در آمریکا زمینه‌ساز ‏ساخت موشک‌های بالستیک قاره‌پیما و در ادامه تأسیس سازمان «ناسا» شد. این میان ایالات متحده و دیگر فاتحان جنگ تلاش بسیاری کردند تا سایر کشورها را از دستیابی به تکنولوژی ساخت موشک محروم کنند، اما در نهایت موفقیتی کسب نکردند.