یافته‌های پژوهشگران نشان می‌دهد مصرف مواد غذایی فرا فرآوری‌شده (UPFs)، روند پیری را تسریع می‌کند.
در سال‌های اخیر، مصرف مواد غذایی فرا فرآوری‌شده (UPFs) در سطح جهان افزایش یافته و نگرانی‌هایی را درباره تأثیر این مواد بر سلامتی ایجاد کرده است. مواد غذایی فرا فرآوری‌شده، ترکیباتی صنعتی و اغلب حاوی موادی هستند که معمولاً در آشپزی خانگی از آن‌ها استفاده نمی‌شود؛ مانند روغن‌های هیدروژنه، شربت ذرت با فروکتوز بالا، تقویت‌کننده‌های طعم و امولسیفایرها.
نمونه‌هایی از این مواد غذایی عبارت‌اند از چیپس، نوشابه، نودل فوری، بستنی، شکلات، بیسکویت، غذاهای آماده، سوسیس، برگر، ناگت مرغ و ماهی، اسنک‌های شیرین یا نمکی و شکلات‌های مغزدار انرژی‌زا (انرژی‌بارها).
این مواد غذایی و مواد تشکیل‌دهنده آن‌ها طوری طراحی شده‌اند که استفاده از آن‌ها راحت و مدت‌زمان ماندگاری آن‌ها طولانی است و خوش‌خوراک هستند؛ اما این مزایا معمولاً به قیمت ارزش غذایی آن‌ها تمام می‌شود. پژوهشی که به تازگی با هدایت پژوهشگران دانشگاه موناش استرالیا صورت گرفته، پرده از پیامد هشداردهنده استفاده از مواد غذایی فرا فرآوری‌شده برداشته است: تسریع پیری بیولوژیک.
سن بیولوژیک به این معناست که فرد بر اساس زیست‌نشانگرهای (بیومارکرهای) مولکولی مختلف، در مقایسه با سن تقویمی (تعداد سال‌هایی که زندگی کرده است) خود، چند ساله به نظر می‌رسد. تشخیص سن بیولوژیک، روشی نسبتاً جدید برای اندازه‌گیری سلامت فرد است و به سال ۲۰۱۳ میلادی برمی‌گردد، زمانی که استیو هوروات (Steve Horvath)، متخصص ژنتیک، ساعت اِپی‌ژنتیک را طراحی کرد. ساعت اپی‌ژنتیک یک آزمایش بیوشیمیایی است که برای اندازه‌گیری سن طراحی شده و در آن سطوح متیلاسیون دی‌اِن‌اِی اندازه‌گیری می‌شود. متیلاسیون دی‌اِن‌اِی فرآیندی است که عملکرد ژن‌ها را تغییر می‌دهد. نسل دوم ساعت‌های اپی‌ژنتیک، چند سال بعد طراحی شد و عوامل محیطی مانند سیگار کشیدن یا سن تقویمی را در بر می‌گرفت. سن بیولوژیک علاوه بر رژیم غذایی، از ژنتیک، سبک زندگی عمومی و عوامل محیطی تأثیر می‌پذیرد و ممکن است به طور چشمگیری با سن تقویمی متفاوت باشد. ممکن است سن بیولوژیک فردی با سبک زندگی سالم، کمتر از سن تقویمی وی باشد؛ اما انتخاب‌های فرد در سبک زندگی ناسالم، مانند رژیم غذایی سرشار از غذاهای فرا فرآوری‌شده، پیری بیولوژیک را تسریع می‌کند.