شهید اسماعیل ابراهیمی نیا، فرزند اول خانواده در تیر ماه سال 45 در محله نواب صفوی اردبیل چشم به جهان گشود. وی در مدرسه 22 بهمن محله نواب صفوی مشغول به تحصیل شد و همزمان در مراسمات دینی حضوری چشمگیر داشت. اسماعیل همزمان با تحصیل و فعالیت‌های دینی به اذان گویی در مسجد نیز می‌پرداخت. بعد از ایام دبستان و شروع جنگ تحمیلی بر خود واجب دانست که در جبهه‌های حق علیه باطل حضور یابد، که برای بار اول به عنوان بیسیمچی ادای وظیفه کرد. بعد از بازگشت از جبهه و اصرار خانواده مبنی برعدم حضور در جبهه، وی قبول نکرده و مجددا به جبهه اعزام شد. بعد از بازگشت از دومین حضور در جبهه در هلال‌احمر عضو شده و دوره امداد و کمک‌های اولیه را طی کرد. وی زمانیکه برای سومین بار به جبهه اعزام شد به عنوان امدادگر در جبهه حضور یافت که در نهایت روز 17 مهرماه سال 62 در منطقه بوکان به درجه رفیع شهادت نایل شدد. شهید ابراهیمی‌نیا، با سمت امدادگر در منطقه بوکان هنگام درگیری با نیروهای حزب دمکرات بر اثر اصابت گلوله به سر، شهید شد. مزار وی در گلزار شهدای ججین شهر اردبیل واقع است. در قسمتی از وصیت نامه شهید آمده است: «خواهران و برادران، اسلام نیازمند یاری شماست. تا زمانی که دشمنان در کمین این انقلاب نشسته‌اند، مبارزه کنید و سخنان رهبر عظیم الشأن را، چراغ راه خویش قرار دهید و با تمام دشمنان انقلاب اسلامی به ستیز برخیزید. خواهران و برادران عزیزم اسلام به خون احتیاج دارد و تا زمانی که دشمن در کمین این انقلاب نشسته است اسلحه خویش زمین نخواهیم گذاشت و سخنان رهبر عظیم الشان خویش را چراغ راه خویش قرار خواهیم داد و با تمام دشمنان انقلاب اسلامی جنگ خواهیم کرد. سفارش من به پدر و مادر و خواهران وبرادران عزیزم این است که همواره زینب‌گونه و حسین‌وار عمل کنند و با ناراحتی و بی‌تابی خود دشمنان این انقلاب را شاد نکنند بلکه با روحیه شاد مراسم ساده‌ای برپا کنند، چون تمام شهدا به مراد خویش رسیده و در حجله‌گاه جبهه با وضو به معبود خویش پیوسته‌اند.»