شهید حمید وطن خواه بیستم شهریور سال 1347 ، در یک خانواده متوسط، در روستای چکاب در شهرستان فریمان به دنیا آمد. ایشان دوران دبستان، راهنمایی و دبیرستان را در مشهد بود. در سال 1364 یعنی وقتی سال دوم دبیرستان را می‌خواند، به جبهه اعزام شد. چند وقت بعد برگشت. بار اول از طریق بسیج سپاه پاسداران به منطقه رفت. این بار وقتی برگشت، دوره‌های هلال‌احمر را گذراند. همان سال برای بار دوم به منطقه اعزام شد. این بار از طریق هلال‌احمر وارد جبهه جنگ شد. برادر حمید وطن‌خواه می‌گوید: «حمید پسر خیلی محجوبی بود. بیشتر به ورزش علاقه داشت. علاوه بر اینکه درس می‌خواند ولی جبهه را به درس خواندن ترجیح داد. سال دوم رشته تجربی بود که به منطقه اعزام شد . با توجه به اینکه دوره تخصصی هلال‌احمر را دیده بود، می‌گفت در منطقه به من نیاز دارند. به او گفتیم از یک خانواده جایز نیست سه نفر به جبهه بروند. تو بمان و بعد از ما برو. ولی اصرار زیاد داشت که مملکت به ما نیاز دارد و همه ما باید با هم برویم. می‌گفت زمان جنگ است و نباید به این مسایل فکر کنیم. در نهایت پدر و مادرم هم راضی شدند و او به منطقه اعزام شد. ولی دیگر از او خبر نداریم. ایشان مفقودالاثر هستند. او 18 تیر سال 1365 در عملیات کربلای یک  مجروح شد.»
 یکی از همرزمان حمید وطن‌خواه آن زمان به خانواده حمید اعلام کرد که او از ناحیه پا مجروح شد. به عنوان یک امدادگر در منطقه مهران همراه با یکی از دوستانش در سنگر بودند که از ناحیه پا مجروح می‌شود. همرزم حمید می‌گوید: «شب عملیات از ما امدادگران خواستند به منطقه عملیات برویم. حمید به اتفاق دو نفر دیگر راهی قلعه‌های قلاویزان شدند. من هم جایی دیگر رفتم. وقتی برگشتم دوستم به من گفت حمید را دیده که از ناحیه پا مورد اصابت گلوله قرار گرفته بود. او و مصدوم دیگری را در آمبولانس قرار داده و به پشت جبهه برگرداندند.» برادر حمید وطن‌خواه در این باره ادامه می‌دهد: «بعد از یکی از عملیات‌ها بود که همرزم حمید به منزلمان آمد و گفت حمید مجروح شده است. از آن تاریخ به بعد دیگر از او اطلاعی نداریم. بعد از اینکه با خانواده هلال‌احمر آشنا شدیم با خودم گفتم کاش پدر و مادرم بودند که ببینند کسی است که به ما سر می‌زند. حالا از راه قرآن خواندن می‌خواهم با او ارتباط برقرار کنم. به بچه خودم توصیه می‌کنم اگر قرار است در این جامعه زندگی کنی، سعی کن زندگی تو مثل عمویت باشد و بتوانی ادامه دهنده راه شهدا باشی.»