[فرشته کیانی]«هنگامی که دونالد ترامپ دومین دوره ریاست‌جمهوری‌اش را 20 ژانویه آغاز کند با جنگ اوکراین و خاورمیانه، تنش‌های تایوان و مناقشات تجاری با چین، مکزیک و کانادا مواجه است، اما او درباره آسیای مرکزی(شامل پنج جمهوری قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکمنستان، ازبکستان و اغلب، سرزمین‌های دیگری چون افغانستان، مغولستان، کشمیر، شمال پاکستان...) چه باید بکند؟» اندیشکده آمریکایی «ریسپانسیبل‌استیت‌کرافت» مطلب خود را درباره اهمیت منطقه آسیای مرکزی برای آمریکا اینگونه آغاز می‌کند و ادامه می‌دهد: هیچ‌کدام از روسای‌جمهوری آمریکا از آسیای مرکزی بازدید نکرده‌اند، اما ولادیمیر پوتین، 73بار به پنج جمهوری آن رفته و شی‌ جین‌پینگ، رئیس‌جمهوری چین، از سال 2012 میلادی، 13 دیدار از چهار جمهوری این منطقه داشته است. تجارت آمریکا با آسیای مرکزی اندک است، اما این منطقه کلید تجارت شرق و غرب بین اروپا و چین است.
علاوه بر ثروت معدنی افغانستان به ارزش بیش از یک تریلیون دلار، پنج جمهوری آسیای مرکزی سهم چشمگیری از مواد معدنی حیاتی جهان ازجمله منگنز، کروم، سرب، روی و تیتانیوم دارند و برخی از آنها جزو 20 تولیدکننده برتر مواد معدنی حیاتی در جهان‌اند که برای توسعه فناوری سبز ضروری‌ است. چین اخیرا صادرات مواد معدنی حیاتی آنتیموان، گالیوم و ژرمانیوم را که در نیمه‌هادی‌ها، فناوری‌های مادون قرمز و باتری‌های خودروهای الکتریکی استفاده می‌شود، به آمریکا ممنوع کرده، بنابراین واشنگتن ممکن است نیاز داشته باشد از پلتفرم منطقه‌ای C5+1(که سال 2015 برای تعامل پنج کشور منطقه -قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان- با آمریکا در زمینه تجاری، اقتصادی و سایر زمینه‌های مورد علاقه دوجانبه تاسیس شد) به‌عنوان راهی استفاده کند و به آسیای مرکزی بازگردد تا دسترسی طولانی‌مدتش به ثروت معدنی آن تضمین شود.
همچنین پروژه راه‌آهن افغان-ترانس فرصتی را برای سازندگان تجهیزات، مهندسان و شرکت‌های لجستیک آمریکایی فراهم می‌کند و مشارکت مستقیم یا غیرمستقیم آمریکا در این پروژه، منافع تجاری برای آمریکایی‌ها دارد که مورد توجه ترامپ قرار می‌گیرد. از منابع انرژی گرفته تا رشد اقتصادی، منطقه آسیای مرکزی دارایی‌های کلیدی برای سیاست خارجی، تجارت و منافع امنیتی آمریکا در خود دارد.