پژوهشگران معتقدند آثار ضدافسردگی ورزش احتمالاً به دلیل تأثیر آن در کاهش التهاب و افزایش دوپامین و در نتیجه افزایش انگیزه است. یافته‌های پژوهشگران نشان می‌دهد فعالیت‌های هوازی احتمالاً در درمان افسردگی بسیار پراهمیت است. پژوهشگران کالج دانشگاهی لندن در انگلیس، تأثیر فعالیت‌های بدنی بر مغز و بدن را بررسی کردند تا دریابند این فعالیت‌ها چگونه به کاهش علائم افسردگی کمک می‌کند. افسردگی، عامل اصلی ناتوانی در سراسر جهان است؛ زیرا فرآیندهای اصلی مغزی و روانی از جمله یادگیری، حافظه و انگیزه را مختل می‌کند. ورزش‌های هوازی، علایم افسردگی را کاهش می‌دهد؛ اما سازوکارهای اساسی آن هنوز نامشخص است.
فرضیه‌سازی سازوکارهای ضد افسردگی ورزش
در پژوهش فعلی، پژوهشگران فرضیه جدیدی را با محوریت انگیزه پیشنهاد کردند. آن‌ها معتقدند ورزش با افزایش انگیزه، که عاملی مهم برای بهبودی به‌شمار می‌رود، علائم افسردگی مانند فقدان لذت (از دست دادن علاقه تجربیات زندگی یا لذت‌نبردن از آن‌ها) و انرژی کم و «مِه‌آلودگی مغز» را برطرف می‌کند. مه‌آلودگی مغز زمانی اتفاق می‌افتد که فرد کمی کمتر از حد معمول بیدار یا هوشیار باشد. در این حالت فرد از زمان یا محیط اطراف خود کاملاً آگاه نیست و به دشواری توجه می‌کند.
بینش بیولوژیک درباره افسردگی و ورزش
این گروه پژوهشی، مقاله‌هایی را درباره سازوکارهای افسردگی هم در انسان و هم در حیوانات، بررسی و خلاصه کردند و به این نتیجه رسیدند که افسردگی، به‌ویژه فقدان لذت، با افزایش التهاب (ناشی از پاسخ ایمنی بدن) مرتبط است. نکته مهم اینکه؛ التهاب با مختل‌شدن انتقال دوپامین نیز ارتباط دارد. این تغییرات بیولوژیک ممکن است نشان‌دهنده فرآیندهای مهمی باشد که به تغییر در انگیزه و به‌ویژه تمایل کمتر برای انجام فعالیت فیزیکی یا ذهنی منجر شود.
امیلی هیرد (Emily Hird)، سرپرست گروه پژوهشی، گفت: اثر ضدافسردگی ورزش‌های هوازی به طور قانع کننده‌ای با کارآزمایی‌های تصادفی کنترل‌شده نشان داده شده؛ اما سازوکار آن به‌خوبی شناخته نشده است. این تا حدی به این دلیل است که احتمالاً شامل انواع فرآیندهای بیولوژیک و روانی است. وی افزود: مثلاً، ورزش در کنار تأثیر مثبتی که بر التهاب، دوپامین و پردازش پاداش دارد، استرس اکسیداتیو را نیز کاهش و عزت نفس و خودکارآمدی (باور به توانایی‌های خود) را افزایش می‌دهد.
در هر صورت معتقدیم ورزش، به‌ویژه فعالیت‌های هوازی که باعث تعریق و تقویت تنفس می‌شود، التهاب را کاهش و انتقال دوپامین را افزایش می‌دهد، که به نوبه خود موجب افزایش میل به تلاش و در نتیجه به طور کلی افزایش انگیزه می‌شود. این گروه پژوهشی امیدوار است این فهم از چگونگی کاهش علائم افسردگی با ورزش، به طراحی روش‌های درمانی جدید، مانند برنامه‌های ورزشی شخصی‌سازی‌شده کمک کند.