[فرشته کیانی] مجله آمریکایی «فارن‌افرز» در مقاله‌ای به روابط ونزوئلا و آمریکا پرداخت و نوشت: «یکی از پیچیده‌ترین چالش‌های سیاست خارجی پیش روی دولت جدید آمریکا، ونزوئلاست. فشار حداکثری فقط نیکلاس مادورو، رئیس‌جمهوری ونزوئلا، را قوی‌تر می‌کند.» «فارن‌افرز» ادامه داد: «بسیاری انتظار دارند که بازگشت ترامپ، مثل دوره اول او، به معنای رویکرد فشار حداکثری به ونزوئلا باشد، شامل تحریم‌های نفتی و مالی شدید‌، حمایت از قیام مسلحانه و حتی امکان اقدام نظامی مستقیم. مارکو روبیو، نامزد ترامپ برای وزارت خارجه، تاکید کرده که «در دولت جدید موضعی بسیار سخت‌تر، نه تنها در ونزوئلا، بلکه در کوبا و نیکاراگوئه خواهیم داشت». روبیو از تدوین تحریم‌ها علیه ونزوئلا حمایت و لغو آنها را مشروط به کناره‌گیری مادورو کرده‌است. اما بازگشت به استراتژی شکست‌خورده فشار حداکثری توسط دولت جدید اشتباهی بزرگ است. تحریم‌ها به‌ندرت در تغییر رژیم موثر است و ونزوئلا نیز از این قاعده مستثنی نیست. تحریم‌های آمریکا به مادورو کمک کرده تا کنترل خود را تحکیم کند.»  این نشریه آمریکایی نوشت: «استراتژی ترامپ و دولت او باید تعامل هدفمند با ونزوئلا باشد. این استراتژی حفظ یا تقویت پیوندهای اقتصادی و دیپلماتیک بین آمریکا و ونزوئلا را در اولویت قرار می‌دهد و در عین حال سبب افزایش چشم‌انداز انتقال دموکراتیک در میان‌مدت به بلندمدت می‌شود. دست گذاشتن روی این کشورها، خطر رویگردانی متحدان، تضعیف وضعیت اخلاقی آمریکا و تقویت انتقادات درباره دخالت واشنگتن در امور سایر کشورها را در پی دارد. در ونزوئلا، رویکردی اصولی و عمل‌گرایانه با تمرکز بر کمک‌های بشردوستانه و تعامل دیپلماتیک، بهتر در خدمت منافع آمریکا و مردم ونزوئلاست. بنابراین دولت ترامپ باید به کاهش تحریم‌های اقتصادی ادامه دهد. هیچ دولتی در آمریکا نمی‌تواند حکومت ونزوئلا را تغییر دهد. هرچه زندگی برای ونزوئلایی‌ها بهتر شود، احتمال مهاجرت آنها به آمریکا کاهش می‌یابد و مدیریت مهاجرت از ونزوئلا نیز مستلزم ارتباط و هماهنگی پایدار با کاراکاس است. بنابراین بازگشایی سفارت آمریکا در ونزوئلا گامی حیاتی برای حفاظت از منافع آمریکا در این کشور است.»