[شهروند] در مطلب روز «دوشنبه» در همین صفحه، گزارشی مفصل ارائه دادیم درباره ریشه‌های «یهودیت تلمودیک» و برداشت‌های جعلی صهیونیست‌ها از شریعت یهود برای تحقق اهداف جنایتکارانه و تروریستی. در آن گزارش گفتیم از سال گذشته تاکنون جنایاتی در غزه به وقوع پیوسته که نه تنها اعتراضات مردم مسلمان در کشورهای مختلف را به همراه داشته بلکه به تظاهرات عمومی در برخی کشورهای غربی منجر شده. در واقع انزجار عمومی از اسرائیل و صهیونیسم به حدی رسیده که شاید بتوان گفت پیش از این شاهد چنین موجی از نفرت عمومی در جهان نسبت به اسرائیل نبوده‌ایم. این انزجار عمومی البته فقط به اشغالگری و تمامیت‌خواهی اسرائیل خلاصه نمی‌شد بلکه جهان به‌وضوح شاهد جنایات نژادپرستانه این رژیم در غزه بود. بعد از آن اشاره داشتیم که باید ریشه‌های ایده‌های نژادپرستانه صهیونیست‌ها را بررسی کرد و مؤلفه‌های آن را بیرون کشید. به همین منظور، سراغ یکی از مهم‌ترین منابع عقیدتی و فکری نژادپرستانه صهیونیست‌ها یعنی «تلمود» رفتیم. «تلمود» عبارت است از خلاصه‌ای از شریعت شفاهی یهودیان که در آغاز قرون وسطی (با برداشت‌های جدید) به بار نشسته و به‌مرور تدوین شده. همچنین تأکید کردیم که این شریعت شفاهی، بر اساس تفاسیری شکل گرفته که بعدها از کتاب مقدس یهودیان برداشت شده؛ کتاب مقدسی که محققان در قرن هفدهم میلادی درباره ارتباط آن به کلام حضرت موسی (ع)، تردیدهایی جدی وارد کردند. با این حال گفتیم برخی آموزه‌های «تلمود» ممکن است به شکل نظری در بین عده‌ای از افراط‌گرایان یهودی پذیرفته باشد نه به شکل عملی. اما صهیونیست‌ها این باورها را از نظریه به شکل عمل درآوردند و در اجرایی کردن آن نیز افراطی‌ترین آموزه‌ها را به کار بردند؛ رویکردی که برخی پژوهشگران و تاریخ‌نگاران غرب از آن با عنوان «یهودیت تلمودیک» یاد می‌کنند؛ یعنی یهودیتی که فقط به اجرایی کردن آموزه های افراطی «تلمود» باور دارد. این نوع رویکرد حتی با اعتراض برخی یهودیان در سراسر کشورهای جهان نیز همراه بوده. چنانچه هشتم آبان‌ماه سال گذشته، کنیسه یوسف‌آباد در تهران شاهد تجمع یهودیان ایران علیه جنایت‌های رژیم‌صهیونیستی بود. چراکه هر یهودی منصف و صاحب وجدانی هم می‌داند که اعمال صهیونیست‌ها، به هیچ وجه با هیچ مرام و مسلکی قابل توجیه نیست. اما نکته غم‌انگیز جایی‌ست که صهیونیست‌ها و بعضی خاخام‌های نظریه‌پرداز آن‌ها، به هر ایده‌ای چنگ می‌زنند تا جنایات خود را پیش ببرند. امروز در این گزارش خواهید دید که صهیونیسم چطور حتی ترفندهایی غیرانسانی و زشت را برای پیشبرد اهداف خود به کار می‌گیرد. این گزارش مستند است به کتاب «یادداشت‌های پای پنجره» (درباره فلسطین تحت اشغال و رژیم صهیونیستی) که توسط انتشارات «سوره مهر» منتشر شده است.
«هلکه» چیست؟
«هلکه» نامی است که در دین یهود به مجموعه شرایع و احکام اطلاق می‌شود؛ تقریبا معادل «فقه» در اسلام. عنوان «یهودی» اما بر خلاف «مسلمان»، همان‌قدر که عنوانی مذهبی است، عنوانی نژادی نیز به شمار می‌آید و به کسانی اطلاق می‌شود که از مادری یهودی و نه لزوما پدری یهودی نسب می‌برند. بنابراین تعداد قابل توجهی یهودی می‌توان یافت که رسماً به «هلکه» تعلق خاطری ندارند و دستورهای «هلکه» را معتبر نمی‌دانند یا به آن‌ها التزام عملی ندارند. همچنین آنچه برای رژیم صهیونیستی مبنای صدور اسناد هویت شهروندی اسرائیل است، این نسبت نژادی است، نه اعتقاد به «هلکه» یا عمل به دستورات آن.
لاقید باشید بهتر است!
اما در طول تاریخ، «هلکه» به شرایط خاص یهودیان به عنوان قومی سرگردان و پراکنده دامن زده و از سویی دیگر خود نیز از این شرایط تأثیر پذیرفته و احکام بسیاری مبنی بر لزوم پنهان‌کاری و تعامل بر اساس حداکثر سود و حداقل ضرر و حفظ اسرار و نیز پیوندهای درون‌گروهی را شامل شده است. یهودیان احتمالاً به این دلیل و نیز به دلیل پراکندگی جغرافیایی و ارتباط درون‌گروهی، از دیرباز در امور اطلاعاتی توان ویژه‌ای از خود نشان داده‌اند و در تأسیس و اداره بسیاری از سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی سرآمد، دست داشته‌اند. با تمام این‌ها می‌توان به این نتیجه رسید که در جهان معاصر، در کاری با این حجم حساسیت و نیاز به تصمیمات لحظه‌ای و پنهان‌کاری و امثال آن، کسانی که قید خاصی مثل التزام به هلکه نداشته باشند، راحت‌تر و سریع‌تر و بیشتر رشد خواهند کرد و عملاً سرویس اطلاعاتی خشن و پرکاری مثل موساد را نه یهودیانی هلکه‌ای که یهودیان لاقید می‌گردانند.
عملیات فریب جنسی، حلال است!
در عین حال اما باید در نظر داشت صهیونیست‌ها گاهی نیز بنا به شرایط از قوانین مذهبی خود سوء استفاده می‌کنند. حدود دو دهه پیش بود که روزنامه اسرائیلی «هاآرتص» نوشت: «ربّی اسرائیلی: روابط جنسی دام‌گسترانه برای عوامل موساد حلال است.» «ربّی» به آموزگاران مذهبی یهودی و عموما صهیونیست می‌گویند. روزنامه در متن خبر اعلام کرده بود که یک ربّی به نام «اَری شوَت» در تحقیقی که به نام «روابط جنسی نامشروع جهت حفظ امنیت ملی» برای مؤسسه «صُمِت» انجام داده، این حکم را اعلام کرده است.» در معرفی مؤسسه «صمت» نیز آورده بود: «مؤسسه‌ای است که درباره مواجهه میان دین و مدرنیته مطالعه می‌کند.»
استفاده از مأموران زن در فریب‌های جنسی
اری شوت در توضیح نظرش آورده بود: «اولا این کار یعنی استفاده مأموران زن موساد از روابط جنسی دام‌گسترانه چیز جدیدی نیست و هم در تاریخ معاصر و هم در کتاب مقدس یهود سابقه دارد!» البته پیشتر در گزارش‌های همین صفحه نوشتیم که کتاب مقدس یهودیان به چه نحوی تدوین شده و چگونه محققان از قرن هفتم میلادی به بعد، حتی در بخش‌هایی که آن را به حضرت موسی (ع) نسبت داده‌اند، تردیدهای جدی وارد کرده‌اند. بنابراین طبیعتاً می‌توان دریافت که ربی مذکور، در حال سوء استفاده از مذهب برای پیشبرد اهداف جنایتکارانه اسرائیل بوده است. اری شوت همچنین به دو عملیات ربایش اسرائیلی‌ها اشاره کرده بود و آن‌ها را نمونه‌های موفق حکم خود معرفی کرده بود! یکی ربایش مردخای ونونو و دیگری نیز ربایش و ترور محمود المبحوح، از رهبران حماس. اما هر یک از این عملیات‌ها، شرایطی جداگانه داشته‌اند. در یکی از آن‌ها موساد با استفاده از مأموریتی جنسی، یک اسرائیلی بریده از اسرائیل را به دام انداخت. در دیگری، عملیاتی برای فریب روانی افکار عمومی آغاز کرد تا چهره محمود المبحوح را تخریب کند. اما ماجرای اول و دوم چه بود؟
فریب جنسی مردخای ونونو
مردخای ونونو، تکنسین انرژی هسته‌ای بود که پس از گریز از فلسطین تحت اشغال، عکس‌هایی از تأسیسات هسته‌ای رژیم صهیونیستی را منتشر کرد و ماجرا را در معرض نمایش افکار عمومی گذاشت. او برای افشای این اسناد به اروپا رفته بود و برای اولین بار همراه با اسنادی موثق، از کلاهک‌های هسته‌ای رژیم صهیونیستی خبر داد. موساد اما مدتی بعد او را در ایتالیا از طریق یک مأمور زن به دام انداخت و ربود. بعد هم او را به فلسطین اشغالی منتقل کرد و در دادگاهی مخفیانه به 20 سال زندان محکوم شد. ونونو پس از تحمل حبس خود، آزاد شد اما همین حالا نیز تحت نظر است و اجازه خروج از فلسطین اشغالی را ندارد. اینکه ونونو طعمه یک عملیات فریب جنسی بوده، موضوع پنهانی نیست و در تمام متن‌هایی که در دنیا در مورد این واقعه منتشر شده، این موضوع نیز ذکر شده است.
ترور محمود المبحوح
محمود المبحوح، از فرماندهان حماس و از بنیان‌گذاران گردان‌های عزالدین قسام بود. مأموران موساد سال‌ها مبحوح را تحت نظر داشتند. طی این مدت، دست‌کم سه بار هم نقشه ترورش را کشیدند که لو رفت یا عملیات‌شان ناکام ماند. بار آخر اما او را در هتلی در دوبی به شهادت رساندند. برای این کار یک تیم بیست و چند نفره زبده از مأموران موساد با گذرنامه‌های کشورهای مختلف اروپایی و نیز استرالیا وارد دوبی شدند. گروهی از آنان در هتل محل اقامت مبحوح سکنی گزیدند، ساعت‌ها او را تعقیب کردند، چهار مرد از اعضای تیم ترور در غیابش وارد اتاقش شدند و کمین کردند و به محض ورودش او را با ضربه شوکر و نیز تزریق دارو بی‌هوش کردند. بعد هم پس از شکنجه، او را به شهادت رساندند و هتل را ترک کردند.
رسوایی موساد، گران تمام شد
دوربین‌های هتل اما چهره اعضای تیم ترور و رفت‌وآمدهای‌شان را در راهروها و آسانسور هتل ضبط کرده بودند. پس از انتشار اطلاعات مربوط به این ترور، کسانی که از گذرنامه‌های مجعول به نام آنان استفاده شده بود، اعتراض کردند. همچنین کشورهای متبوع این افراد نیز در اعتراض به موساد بیانیه‌هایی صادر و برائت خود را از این عملیات اعلام کردند. این بیانیه‌ها برای موساد از آنچه انتظارش را داشت، گران‌تر تمام شد و یک رسوایی خبری جدی برای اعضای آن پدید آورد.
گزارش پلیس چه می‌گوید؟
در گزارشی که پلیس دوبی با کمک کارشناسان جنایی، پزشکی قانون و فیلم‌های موجود در دوربین‌های هتل تهیه کرده بود، از ورود چهار مرد به اتاق مبحوح، در زمان غیاب او صحبت شده بود. هیچ احتمالی هم درباره عملیات جنسی دام‌گسترانه حتی مطرح نشده بود. درحالی‌که ربی اری شوت گفته بود هم در عملیات ونونو مردخای و هم در عملیات مبحوح، از عملیات فریب جنسی استفاده شده است! اما در گزارش‌هایی که در مورد ترور مبحوح منتشر شد، هیچ چیزی دال بر وجود نوعی عملیات فریب جنسی دیده نمی‌شد! با این حال چرا ربی اری شوت، به این وضوح دروغ گفته بود؟! آن هم کسی که خود را آموزگار دین یهود می‌داند!
مراعات مسائل امنیتی
مبحوح اتاق خود در آن هتل را با شرایط ویژه رزرو کرده بود و خواستار ضریب امنیتی بالا شده بود. از جمله خواسته بود که اتاقش هیچ پنجره یا منفذی به بیرون نداشته باشد. حتی اگر گزارش پلیس دوبی هم منتشر نشده بود، اصلاً نمی‌شد پذیرفت که آدمی زبده، با چنین شرایط حساس، دچار فریب شده باشد. مبحوح برای کاری امنیتی و مبارزاتی سفر کرده بود و با روش‌های نفوذ موساد هم به‌خوبی آشنایی داشت. پیش از آن هم از چند ترور جان سالم به در برده بود. طبیعتاً چنین کسی دست یک زن ناشناس اسرائیلی را نمی‌گیرد تا به اتاقش ببرد تا به‌راحتی قربانی موساد شود! اینجاست که به این نتیجه می‌رسیم یا گزارش‌هایی که به ربی اری شوت داده بودند، مغرضانه و جعلی بود یا اینکه خود اری شوت، برای سوء استفاده از ماجرا، جریان ترور مبحوح را جعل کرده بود!