1. تشخیص زودهنگام: معمولاً اختلالات یادگیری در سنین ۵ تا ۷ سالگی، با ورود به مدرسه و شروع فرآیند یادگیری مشخص می‌شوند.
2. پنهان‌کاری با هوش بالا: برخی از کودکان باهوش ممکن است با استفاده از حافظه قوی یا مهارت‌های دیگر، مشکلات یادگیری خود را پنهان کنند.
3. استراتژی‌های اصلاحی: برای کمک به کودکان با اختلالات یادگیری، می‌توان از استراتژی‌های اصلاحی استفاده کرد که بر تقویت ارتباطات بین صداها و حروف، و همچنین مفاهیم ریاضی تمرکز دارند.
4. ادغام در سیستم آموزشی: توصیه می‌شود که کودکان با اختلالات یادگیری جدا از سایر دانش‌آموزان آموزش نبینند.
5. توجه فردی: سیستم آموزشی باید به این کودکان توجه بیشتری نشان دهد و امکانات لازم را فراهم کند تا آن‌ها بتوانند نقاط ضعف خود را جبران کنند.