[راضیه زرگری] «دانیل دبلیو درزنر» در فارن افرز نوشت: «هر ناظر نزدیک به ترامپ در دور اول ریاست جمهوی‌اش، با ترجیحات سیاست خارجی او آشناست؛ با این حال، احتمالاً چند تفاوت مهم بین سیاست خارجی دوره اول و دوم ترامپ وجود دارد. اول اینکه ترامپ با تیم امنیت ملی یکدست‌تری نسبت به سال 2017 روی کار خواهد آمد. دوم اینکه وضعیت جهان در 2025 نسبت به 2017 بسیار متفاوت است.»
نویسنده فارن افرز معتقد است: «قدر مسلم این است که دوران استثناگرایی و برتری مطلق آمریکا به پایان رسیده است.» به نوشته این مجله آمریکایی، جهان‌بینی سیاست خارجی ترامپ از زمانی که او وارد سیاست شد مشخص بوده است. او می‌داند که نظم بین‌المللی لیبرال ایجاد شده توسط ایالات متحده، در طول زمان، در مقابل کشورش قرار گرفته است. برای تغییر این عدم‌تعادل، ترامپ می‌خواهد جریان‌های اقتصادی داخلی مانند واردات و مهاجران را محدود کند. به علاوه او معتقد است که می‌تواند با رهبرانی مانند ولادیمیر پوتین از روسیه یا کیم جونگ اون از کره‌شمالی معامله کند تا تنش‌ها را در نقاط مهم جهانی کاهش داده و به آمریکا اجازه دهد تا به درون مرزهای خود تمرکز کند.
نویسنده این مقاله با تأکید بر اینکه اگرچه توانایی ترامپ برای فرماندهی دستگاه سیاست خارجی افزایش خواهد یافت، ادامه داد: «اما توانایی او برای بهبود جایگاه ایالات متحده در جهان موضوع دیگری است. برجسته‌ترین درگیری‌های ایالات متحده در اوکراین و غزه است. مورد اوکراین بدون شک مشکلات سیاسی مشابهی را برای ترامپ ایجاد خواهد کرد. در غزه، ترامپ از بنیامین نتانیاهو خواسته که «کار را تمام کند»... واقعیت این است که خروج ایالات متحده از این درگیری‌ها برای ترامپ دشوارتر از آنچه در مبارزات انتخاباتی ادعا می‌کرد، خواهد بود.نویسنده فارن افرز میافزاید: «علاوه بر این، قواعد جهانی بازی از سال 2017 تغییر کرده و قدرت‌های بزرگ در ایجاد و تقویت ساختارهای مستقل از آمریکا فعال‌تر شده‌اند. ساختارهایی که از بریکس پلاس تا اوپک پلاس و سازمان شانگهای را شامل می‌شود.
غیررسمی‌تر، می‌توان نوعی «ائتلاف تحریم‌شده‌ها» را دید که در آن چین، کره‌شمالی و ایران از کمک به روسیه برای برهم زدن نظم ساخته آمریکا خوشحال هستند. ترامپ شاید بخواهد به برخی از این گروه‌ها بپیوندد نه اینکه جایگزین‌های قانع‌کننده‌ای برای آنها ایجاد کند؛ تلاش‌های اعلام شده او برای پراکنده کردن این گروه‌ها احتمالاً شکست خواهد خورد. زیرا رهبران قدرت‌های بزرگ ممکن است به یکدیگر بی‌اعتماد باشند، اما به دونالد ترامپ بیشتر بی‌اعتماد خواهند بود.»