[شهروند] 20 سال پیش در چنین روزی، برابر ١١ نوامبر ٢٠٠٤ میلادی، یاسر عرفات، بنیانگذار جنبش فتح و رئیس سازمان آزادی‌بخش فلسطین (ساف) در ٧٥ سالگی درگذشت. درست 22 سال پیش از این تاریخ، یعنی در 11 نوامبر 1982 میلادی، یک خودروی پژو ٥٠٤ پس از پشت سر گذاشتن پست‌ ایست بازرسی، وارد مقر نظامیان اسرائیلی در شهر صور لبنان شد. لحظاتی پس از این اتفاق، انفجار شدید خودروی پژوی سفیدرنگ کل منطقه را لرزه درآورد که حاصل آن هلاک شدن ١٤٠ صهیونیست اشغالگر بود. راننده پژوی حامل مواد منفجره کسی نبود جز یک جوان 20 ساله لبنانی به نام احمدجعفر قصیر که با عملیات متهورانه و شهادت‌طلبانه خود هراسی مهیب در دل اشغالگران ایجاد کرد. ترس و وحشتی که حاصل آن سردرگمی و سرعت گرفتن خروج متجاوزان صهیونیست از خاک لبنان بود. پس از این واقعه عظیم، 11 نوامبر در تاریخ لبنان و جبهه مقاومت به عنوان روز شهید نامگذاری شد.

دو مرگ و دو عکس العمل متفاوت
ترک حیات جسمانی و آغاز سفر ابدی احمد جعفر قصیر جوان 20 ساله لبنانی، معروف به امیرالاستشهادیون و یاسر عرفات چریک 75 ساله و مبارز قدیمی فلسطینی، معروف به ابوعمار، در یک روز و با فاصله‌ای 22 ساله به فرجام رسید، اما این کجا و آن کجا! به واقع هرگز آن تکریمی که مردم کوچه و خیابان از احمد قصیر به عمل آوردند، برای یاسر عرفات تکرار نشد، هرچند نام و آوازه چریک پیر صدها برابر این جوان شهادت‌طلب لبنانی بود. در کارنامه‌ عرفات تا پیش از مرگ می‌شد فهرستی از ده‌ها عملیات‌ بر علیه اشغالگران صهیونیست را مشاهده کرد، اما پایانی که ابوعمار برای قصه زندگی مبارزاتی خود انتخاب کرد همه آن رشادت‌ها و شجاعت‌ها را در چشم به هم ‌زدنی به باد فنا داد. او مبارزه با اشغالگران اسرائیلی را از دهه ٦٠ میلادی با تأسیس سازمان «فتح» کلید زد. عرفات با سخنرانی‌های پرشور، چفیه‌ای روی سر و آن چشمان نافذ و پنهان شده پشت عینک دودی، خیلی سریع به زبان گویای ملت فلسطین تبدیل شد و حتی تا پشت تریبون مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز رفت.
عرفات در چنبره اشتباهات سیاسی
زندگی سیاسی یاسر عرفات اما از جایی به بعد سرشار از اشتباهات سیاسی مرگبار شد. حمایت او از صدام حسین در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و سپس ادامه همین حمایت پس از اشغال کویت توسط بعثی‌ها، او را در چشم مردم ایران و همچنین اعراب فردی کوته‌بین و فاقد بینش سیاسی جلوه داد. اشتباه مهلک بعدی او اعتماد به وعده‌های غرب و افتادن در مسیر صلح یا در واقع سازش با رژیم اشغالگر قدس بود. اعتماد بی‌جایی که به انعقاد معاهده‌های بی‌خاصیت سازش با اسرائیل در «کنفرانس صلح اسلو» و «کمپ دیوید» انجامید و تنها سود آن برای عرفات دریافت جایزه بدنام نوبل صلح آن هم به شکل اشتراکی با جلادی چون اسحاق رابین بود. عرفات با وجود ریاست بر مناطق به اصطلاح خودگردان فلسطینی نتوانست استقلال کامل خود را به عنوان رئیس حکومت خودگردان به دست بیاورد زیرا اسرائیلی‌ها هرگز اعتماد صددرصد خود را به او نشان ندادند. او نهایتاً در حالی از یک بیماری مشکوک درگذشت که مقر او در رام‌الله تحت محاصره ارتش اسرائیل بود و حتی دم مرگ نیز نتوانست احترام دشمن اسرائیلی را کسب کند.