«چون چراغ لاله سوزم در خیابان شما/ای جوانان عجم جان من و جان شما|غوطه‌ها زد در خمیر زندگی اندیشه‌ام/تا به دست آورده‌ام افکار پنهان شما|مهر و مه دیدم نگاهم برتر از پروین گذشت/ریختم طرح حرم در کافرستان شما|فکر رنگینم کند نذر تهی‌دستان شرق/پاره لعلی که دارم از بدخشان شما|می‌رسد مردی که زنجیر غلامان بشکند/دیده‌ام از روزن دیوار زندان شما|حلقه گرد من زنید ای پیکران آب و گل/آتشی در سینه دارم از نیاکان شما». 147 سال پیش، برابر 9 نوامبر 1877 میلادی، علامه محمد اقبال لاهوری، شاعر، سیاستمدار، فیلسوف و متفکر شهیر پاکستانی در شهر سیالکوت به دنیا آمد. اقبال را شاید بتوان پارسی‌گوترین شاعر غیرپارسی و نزدیکترین آن‌ها به حس و حال ایرانیان قلمداد کرد، تا جایی که برخی او را ایرانی‌ترین غیرایرانی تاریخ خوانده‌اند. اسرار خودی، رموز بی‌خودی، زبور عجم، جاویدنامه و پیام مشرق از جمله مطرح‌ترین آثار تألیفی این فیلسوف پاکستانی به شمار می‌روند. اقبال از نخستین شخصیت‌هایی بود که به همراه محمدعلی جناح ایده تشکیل کشوری مستقل را برای مسلمانان ساکن هندوستان مطرح کرد. آرمانی که در نتیجه تلاش‌های امثال او به تشکیل کشور پاکستان انجامید. علامه محمد اقبال لاهوری 21 آوریل 1938 میلادی در 61 سالگی درگذشت.