بعد از عملیات وعده صادق ۲ و تهدیدهای رژیم صهیونیستی علیه ایران، عده‌ای در فضای مجازی از حمله به اسرائیل ابراز نارضایتی کرده و مردم را از جنگ می‌ترسانند. این در حالی است که هر کشوری باید از منافع خود دفاع کند. بگذریم از اینکه حمله ایران نه شتابزده بود و نه عجولانه. همه چیز با درایت انجام گرفت و ما در این عملیات، قدرت بازدارندگی ایران را به‌وضوح دیدیم. اما عده‌ای به محض مشاهده ماجرا، بر طبل یأس دمیدند و گفتند اگر این عملیات به جنگ منجر شود، چه خواهد شد؟ فارغ از اینکه اغلب تحلیلگران سیاسی و نظامی، جنگی بزرگ را پیش‌بینی نمی‌کنند و تمام ادعاهای اسرائیل را واهی می‌دانند.
 ما در این مدت شاهد پخش چنین جملاتی بودیم: «شما جنگ ندیدین که از حمله ایران به اسرائیل خوشحالید.»، «آدم سالم از حمله به یه کشور دیگه خوشحال می‌شه که شما از حمله به اسرائیل خوشحالید؟»، «جنگ ندیدید، نمی‌دونید جنگ چیه، عزیز از دست ندادید، وگرنه انقدر واسه حمله به اسرائیل ذوق نمی‌کردید»، «برای چی جنگ رو شروع می‌کنید؟» جمله‌هایی که مفهوم همه‌شان این بود: «جنگ رو تجربه نکردی والا از عملیات ایران خوشحال نمی‌شدی!» فارس در این باره گزارشی نوشته و تأکید کرده اتفاقا آن‌هایی که جنگ را تجربه کرده‌اند یا در درگیری‌ها عزیزشان را از دست داده‌اند، بیشتر از بقیه از جنگ بدشان می‌آید اما مسأله این است که از آن فراری نیستند. بعد از آن در گفت‌وگوهایی با خانواده‌های شهید، نظرات‌شان را در این زمینه پرسیده است. در ادامه بخش‌هایی از این گزارش را می‌خوانید.

پای کشور و رهبرم هستم
زهرا سادات جلادتی، خواهر شهید سیدمهدی جلادتی، در حالی که تنها ۲۰ سال دارد، می‌گوید: «ما هیچ وقت مسبب جنگ نبودیم و نیستیم. اسرائیل بود که اول به ساختمان کنسولگری ما حمله کرد. بعد هم مهمان ما را در کشورمان شهید کرد. بعد از آن هم رهبر حزب‌الله را به شهادت رساند.» بعد با آرامش اضافه می‌کند: «من خودم مثل داداشم تا آخرین لحظه پای کشورم و پشت رهبرم می‌ایستم.» در تمام مدتی که زهرا سادات صحبت می‌کند، مادرش با تحسین برایش سر تکان می‌دهد و جمله‌هایش را تأیید می‌کند؛ مادری که چند ماه بیشتر نیست که فرزند جوان دیگرش را از دست داده.

مقاومت از بین نمی‌رود
سیدمهدی جلادتی اول بهمن‌ماه سال گذشته وارد سوریه شد و ۱۳ فروردین‌ماه امسال، در حالی که تنها ۲ روز به پایان ماموریتش باقی مانده بود و ۲۵ سال بیشتر نداشت، در حمله هوایی رژیم صهیونیستی به ساختمان کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در دمشق به شهادت رسید. رژیم صهیونیستی فکر می‌کند هر خونی که از جبهه مقاومت، هر کجای جهان به زمین بریزد، یک قدم به پیروزی نزدیک‌تر می‌شود. این در حالی است که خانواده هر جوانی که به شهادت می‌رسد، حتی اگر قبل از شهادت به او اصرار می‌کردند که از درگیری دوری کند، بعد از شهادتش خودشان تبدیل به مبارزی می‌شوند که آرزوی نابودی اسرائیل را دارند.

خودم می‌فرستمت به جنگ...
معصومه علیدادی خواهر شهید سعید علیدادی به خبرنگار فارس می‌گوید: «اگر اسرائیل به ایران حمله کند و جنگ شروع شود، من همان‌طور که برای رزمندگان دوران دفاع مقدس مواد غذایی درست می‌کردم و می‌فرستادم، برای رزمندگان این جنگ هم پای کار می‌آیم.» او اضافه می‌کند: «دیروز به پسرم که ۲۱  سالش است گفتم اگر جنگ بشود، خودم می‌فرستمت بروی بجنگی.» سعید علیدادی مستشار نظامی ایران در سوریه بود که ۱۳ بهمن سال گذشته در حمله هوایی جنگنده‌های اسرائیلی به دمشق، به شهادت رسید.

اگر جنگ شود، پای کاریم
دوران دفاع مقدس مادران شهیدانی مثل صابری، اکبری، زواشکیانی، زارع زاده و... چند پسر داشتند و یکی از آن‌ها را راهی جبهه می‌کردند. وقتی او به شهادت می‌رسید، نخ و سوزن دست می‌گرفتند، لباس‌هایش را سایز پسر بعدی می‌کردند و یکی یکی پاره‌های جگرشان را از زیر قرآن رد و عازم جبهه می‌کردند. اکبر وصالی که دوران دفاع مقدس خودش در کردستان جنگیده و برادرش اصغر وصالی هم در جبهه به شهادت رسیده، می‌گوید: «چه ما کاری کنیم و چه نکنیم، از قبل با اسرائیل در جنگ بودیم و این جنگ هم ادامه خواهد داشت. اگر جنگ شود من خودم پای کار خواهم بود.»

از خودمان دفاع می‌کنیم
عزت‌الله علی‌وردی پدر آرمان علی‌وردی شهید مدافع امنیت، با تأکید بر اینکه عملیات وعده صادق طبق قوانین و پروتکل‌های بین‌المللی و برای دفاع از ایران انجام شد، می‌گوید: «اگر جنگی شروع شود، ما شروع کننده آن نبودیم؛ اما از خودمان دفاع می‌کنیم.» او سپس توضیح می‌دهد: «ما حق کسی را پایمال نکردیم؛ اما اگر بخواهند حقی را پایمال کنند، ما برای گرفتن حقمان دست به هر کاری می‌زنیم. هر کس هم بخواهد به خانه‌مان وارد شود، مقابلش می‌ایستیم و ما هستیم که جنگ را تمام می‌کنیم.» آرمان علی‌وردی یکی از شهدای اغتشاشات پاییز سال ۱۴۰۱ بود که اوایل آبان‌ماه در درگیری با  اغتشاشگران به شهادت رسید.

مادری تنها با یک پسر
معصومه ابراهیمی مادر شهیدان سلمان و روح‌الله امیراحمدی، با بیان اینکه اگر جنگی شروع شود مسبب آن اسرائیل است، می‌گوید: «در این صورت از دین و مردم دفاع می‌کنیم و پای کشورمان هم ایستادیم.» این حرف خانم ابراهیمی در حالی است که یکی از پسرهایش سال‌ها پیش شهید امر به معروف شده و پسر دیگرش هم در اغتشاشات پاییز سال ۱۴۰۱ در حالی که سعی می‌کرد امنیت مردم را تأمین کند، به شهادت رسیده. او حالا تنها یک پسر دارد.

همه با هم از کشور دفاع می‌کنیم
رمضانعلی خلیلی پدر شهید مدافع حرم رسول خلیلی، توضیح می‌دهد: «اگر قدر ولایت را ندانیم و به موقع عمل نکنیم، زمانی بیدار می‌شویم که دشمن با چکمه‌هایش به خاک کشورمان قدم می‌گذارد. اگر جنگی اتفاق بیفتد، همه با هم ید واحده می‌شویم و از کشور دفاع می کنیم.» رسول خلیلی آبان‌ماه سال ۱۳۹۲ به دست داعش در حلب سوریه به شهادت رسید.
این افراد از همه ما بیشتر رویای صلح و آزادی می‌بینند؛ برای همین است که از زن و مرد می‌خواهند چکمه‌های‌شان را پا کنند تا اصلی‌ترین دشمن صلح و آزادی در جهان را در خاک و خون غلطیده ببینند.