| ژاکلین ویلسون|  برگردان: نسرین وکیلی|

رضا گرشاسبی | ژاکلین ویلسون، نویسنده‌ای است که آدم‌ها را خوب می‌شناسد و می‌داند نقشی که هر فرد در داستان می‌پذیرد از او چه شخصیتی می‌سازد. همین نقش‌هاست که روابط زیبا میان شخصیت‌های داستان‌های ژاکلین را شکل می‌دهد. یکی از خواندنی‌ترین رمان‌های او رمان «طولانی‌ترین آواز نهنگ» است. داستان دختر نوجوانی به نام «الا» که مدت‌هاست پدر خود را ندیده و با مادر و ناپدری‌اش زندگی می‌کند. او علاقه شدیدی به مادرش دارد، اما درباره جک (ناپدری‌اش) این‌گونه نیست. از نظر او جک مردی تنبل، سربه هوا و بي‌مسئولیت است و او را باعث فاصله میان خود و مادرش می‌داند. از طرف دیگر مادر او باردار است و الا اصلا از عضو جدیدی که قرار است به جمع‌شان اضافه شود، خوشش نمی‌آید. اما همه‌چیز درست از روزی که قرار است بچه به دنیا بیاید تغییر می‌کند، مادر او پس از جراحی به کما می‌رود و الا، جک و بچه تازه‌وارد باید با هم زندگی کنند. این تنهایی و دوری از مادر، الا را به این فکر می‌اندازد که برای بهبودی مادرش راه درمانی بیابد در همین هنگام است که الا چیزهای جدیدی را می‌فهمد، این‌که چقدر ناپدری‌اش او را درک می‌کند و الا را دوست دارد و....