باید آژیر شناسایی دود یا آشکارساز دود را در محل سکونت یا کار نصب کرد. اگر این آژیر درست کار کند احتمال مرگ‌ومیر به دلیل آتش‌سوزی به نصف کاهش پیدا می‌کند.
 در هر طبقه‌ای از ساختمان محل سکونت یا کار یک آشکارساز دود نصب شود. بهتر است که آشکار‌ساز خارج از اتاق خواب روی سقف یا نزدیک سقف (10 تا 25سانتی‌متر پایین‌تر از سقف) در بالای راه پله‌ها یا در مجاورت آشپزخانه نصب شود.
 این آژیرها باید هر ماه یک بار آزمایش و تمیز شوند. باتری آنها نیز باید سالی یک بار تعویض شود و هر 10‌سال یک بار هم آژیرها جایگزین شوند.
 چهارچوب پنجره‌ها باید دارای حفاظ ایمنی در برابر آتش سوزی باشد و راحت از داخل باز شود.
 نباید پنجره‌ها میخ‌کوبی شده باشد یا رنگ‌کاری مانع از بازشدن آنها شود.
 از مایعات قابل اشتعال نظیر بنزین، نفت و گازوییل در محیط داخلی خانه استفاده نشود. این گونه از مایعات باید در ظروف مخصوص و در جای مناسب نگهداری شوند و نباید در مجاورت این مایعات سیگار کشید.
 کهنه‌های پارچه آغشته به مایعات قابل اشتعال بعد از استفاده باید دور ریخته شوند.
 کبریت و فندک را باید در جایی بلند و دور از دسترس کودکان قرار دهید.
 نباید در رختخواب یا هنگام خواب‌آلودگی یا هنگام مصرف دارو، سیگار کشید.باید  برای افراد سیگاری، زیرسیگاری با گودی و ضخامت مناسب تهیه شود.
 اگر محل سکونت یا کار چند طبقه است باید به فکر نردبان فرار یا پله اضطراری بود.