شهروند| اظهارات اخیر وزیر کشور مبنی بر این‌که گردش مالی قاچاق موادمخدر باعث اعمال قدرت قاچاقچیان در حوزه سیاست نیز می‌شود و باید توجه داشت که بی‌شک بخشی از پول کثیف قاچاق موادمخدر در حوزه سیاست، انتخابات و انتقال قدرت سیاسی در کشور وارد می‌شود. حالا با واکنش‌های منفی شماری از نمایندگان مجلس روبه‌رو شده است. حسین سبحانی نیا عضو
هیأت رئیسه مجلس با بیان این‌که تشکیک در فضای انتخابات به صلاح نیست از رحمانی فضلی خواسته است اگر مدارکی دارد به قوه قضائیه ارایه کند و علاءالدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز از نامه تعدادی از نمایندگان به وزیر کشور خبر داده که در آن سوالاتی درباره اظهارات اخیر رحمانی‌فضلی مطرح شده و نمایندگان خواستار پاسخگویی وی شده‌اند. محسن کوهکن نماینده ادوار پیشین مجلس و نایب‌رئیس فعلی جبهه پیروان خط امام و رهبری نیز در گفت‌وگو با «شهروند» نسبت به این نامه رویکردی انتقادی دارد و معتقد است مطرح کردن این مباحث تنها خوراک تبلیغاتی دشمنان را فراهم می‌کند. او می‌گوید یکی از دلایل عدم موفقیت در برخورد با فساد همین رویکرد به گفته او غیرمنطقی با فساد اقتصادی بوده است.
نسبت به اظهارات وزیر کشور درباره ورود پول‌های آلوده به فضای انتخاباتی کشور واکنش‌های متعددی نشان داده شده است، به‌عنوان یک فعال سیاسی دلیل این واکنش‌ها را چه می‌دانید؟
معتقدم اگر هر پولی که منشأ ناسالم دارد وارد انتخابات شود و آن را تحت‌تأثیر قرار دهد مورد تأیید نیست و مسئولان مربوطه باید پیگیری و برخورد کنند. اما گاهی اوقات مطرح کردن یک موضوع هم می‌تواند تبعاتی داشته باشد که پیگیری و برخورد کردن با آن همان نتایج برخورد برای جلوگیری از ورود پول‌های ناسالم را دارد و درعین‌حال تبعات مطرح کردن این مسائل را هم ندارد.
در بسیاری از کشورها انتخابات متأثر از پول کثیف باندهای موادمخدر و مافیا برگزار می‌شود. خیلی از همین کشورها در منطقه ما حکومت‌های موروثی و واپسگرا دارند. حقوق زنان به شدت پایمال می‌شود و حتی تا همین اواخر زنان در این کشورها شناسنامه هم نداشتند. حالا این مباحثی که مطرح می‌شود تنها سوژه تبلیغاتی برای این کشورها می‌شود.
یعنی معتقدید این مسائلی که وزیر کشور درباره آنها هشدار داد از اساس نباید مطرح می‌شد؟
ببینید خیلی از این شبکه‌هایی که اینگونه مطالب را پوشش می‌دهند و از آن علیه کشورما استفاده تبلیغاتی می‌کنند باید مورد توجه ما باشند. وقتی یک استاد دانشگاه یک مطلبی را مطرح می‌کند فرق دارد با وقتی که یک مسئول درباره آن حرف می‌زند.
چه فرقی می‌کند یعنی یک استاد دانشگاه یا منتقد رسانه‌ای می‌تواند به موضوعی اشاره کند اما مسئولی که بیشتر در جزییات امر قرار دارد، نمی‌تواند درباره آن اظهارنظر کند؟
منظورم این نیست. اما اخیراً خیلی باب شده که خود مسئولان انتقاد می‌کنند. این باید و نبایدها خودش محل سوال است. می‌گویند باید جلوی فلان را گرفت یا نباید اجازه داد فلان فساد رخ بدهد. خب شما سازوکارهای لازم را برای جلوگیری از فساد دارید اگر باید جلو آن گرفته شود چه کسی باید بگیرد جز کسی که می‌گوید باید جلو فساد را گرفت؟
مثلاً وزارت اطلاعات هر از گاهی گزارشی درباره دستگیری و متلاشی کردن باندهای فاسد و جنایتکار می‌دهد، این خیلی فرق دارد با این‌که بگوید باید جلوی این باندها را بگیریم. آنها اقداماتشان را انجام داده‌اند و بعد هم درباره‌اش به مردم گزارش می‌دهند. هیچ‌وقت هم ندیده‌ایم که میان مردم درباره گزارش‌های وزارت اطلاعات بحثی در بگیرد. مردم نهایتاً از اقدامات تامینی وزارت باخبر می‌شوند. اما اگر همین وزارت اطلاعات به جای برخورد و پیگیری به باید و نباید در رسانه‌ها می‌پرداخت فقط به تنش موجود در افکار عمومی دامن می‌زد. حرف من این است که به جای آن‌که حرف برخورد را بزنند برخورد می‌کنند و به مردم هم نشان می‌دهند که نظام مقتدر است و با بي‌قانونی‌ها و سوءاستفاده‌ها برخورد می‌کند. بعضی از مسئولان متاسفانه مثل یک رسانه انتقاد می‌کنند درحالی‌که این طور حرف زدن درباره انتخابات در فضای رسانه‌ای کشور معایبش از محاسنش بیشتر است.
فکر نمی‌کنید مسئولی که درباره صحبت‌هایش اظهارنظر می‌کنید، هشدار داده و این موضوع هم جزو وظایف او بوده است؟
تجربه نشان داده که بسیاری از ما در فردای انتخابات خیلی هم قواعد شکست و پیروزی را رعایت نمی‌کنیم. سعی می‌کنیم به نوعی نتایج انتخابات را زیر سوال ببریم و می‌خواهیم نشان بدهیم حق ما تضعیف شده است. به جای این هشدارهایی که شما می‌گویید، می‌توانیم مدارک و مستندات خود را به دستگاه‌های قضایی ارایه دهیم و پس از برخورد با متخلفان گزارش آن را به مردم ارایه دهیم.
فکر می‌کنید چرا این حساسیت‌ها درباره انتخابات مجلس بیشتر است؟
طبیعی است، انتخابات مجلس انتخابات یک قوه است که خیلی هم تأثیرگذار است. زمانی که بحث نظارت بر رفتار نمایندگان مطرح بود سازوکاری برای آن تدارک دیدند که به سمت نظارت درونی پیش رفت. البته من کاری با نوع اظهار نظرها ندارم اما به‌هرحال جایگاه مجلس حساس است و به دلیل همین حساسیت وقتی درباره آن اظهارنظر می‌کنیم طبیعی است که واکنش‌هایی هم در پی خواهد داشت.
به‌عنوان فردی که هم در جریانات سیاسی فعال هستید و هم در انتخابات به‌عنوان کاندیدا شرکت کرده‌اید فکر می‌کنید نگرانی‌هایی که وزیر کشور درباره آنها حرف زده است تا چه حد امکان بروز دارد؟
تبلیغات در حوزه‌های انتخابیه عرفی دارد، قانون برای نوع تبلیغات و مثلاً اندازه بنرها محدودیت قائل شده اما برای تعداد آنها محدودیتی قائل نشده است. اگر این پول‌ها به سمت و سویی برود که یک کاندیدایی در یک حوزه برای همان تراکت 10*7 به جای 10هزار 500هزار توزیع کند یک غلبه تبلیغاتی خواهد داشت. من به‌عنوان یک آدم انتخاباتی می‌گویم اگر به سمت هجمه تبلیغاتی برود نه‌تنها اثر مثبت نخواهد داشت بلکه اثر منفی بر جای می‌گذارد. فرهنگ مردم ما افراد ولخرج را به‌عنوان نمایندگان خود نمی‌پذیرد. همیشه هم این سوال از سوی مردم مطرح می‌شود که این پول‌ها از کجا آمده است، بنابراین اگر یک کاندیدا بخواهد ستاد بزند قانون او را محدود می‌کند و اگر بخواهد تراکت هم چاپ کند به او اجازه نمی‌دهد که تراکت مثلاً 70*50 چاپ کند به همین دلیل من معتقدم خدا را شکر هنوز در کشور ما به خاطر فرهنگ انتخاباتی که وجود دارد مردم با انتخابات بیگانه نیستند و هرجا انتخابات بخواهد با پول و روش‌های غیرمعمول فضاسازی کند خود مردم عکس‌العمل نشان می‌دهند.
خب این حساسیت‌هایی که از آن صحبت می‌کنید چرا زمانی که آقای رحیمی به برخی افراد پول داد برانگیخته نشد و حالا بعد از گذشت چند سال با نامه خود وی این موضوع افشا شده است؟
گفته‌اند بین 3میلیون تا 5میلیون بین افراد توزیع شده است که از آن مبلغ می‌شود 60 نفر کسانی که در دوره هشتم شرکت کرده بودند می‌گفتند هیچ‌کدام کمتر از 100میلیون هزینه نکرده‌اند. حالا شما به‌عنوان یک کاندیدا 100میلیون هزینه کرده‌اید، 5میلیون هم از جایی به شما کمک کرده‌اند خب این خیلی خودش را نشان نمی‌دهد. ضمن این‌که احزاب و گروه‌ها در انتخابات فهرست ارایه می‌دهند و در نهایت هم می‌گویند در سطح کشور فلان قدر میلیارد تومان هزینه انتخابات کرده‌ایم که حالا اگر یک منبعی از منابع تامین‌کننده این هزینه‌ها در این میان مجهول است و دیده نمی‌شود هرچند بازهم معتقدم نمایندگان با تجربه اجازه ورود چنین پول‌هایی را به ستادهای انتخاباتی خود نمی‌دهند.
با همه این مسائلی که اشاره کردید مسأله فساد اقتصادی در کشور درحال تبدیل شدن به یک معضل ملی است، مسئولان هم مرتباً هشدار می‌دهند اما فکر می‌کنید چرا نهایتاً اقدام اساسی صورت نمی‌گیرد و حالا هم بحث ورود همین پول‌های فاسد به جریان انتخاباتی کشور مطرح می‌شود؟
به این دلیل که بیش از آن‌که با فساد برخورد عالمانه و منطقی داشته باشیم برخورد احساسی و عوامانه داریم. یک فسادی مطرح می‌شود ابتدا مثلاً می‌گویند 3000میلیارد بعد می‌گویند خب این 3000 از بیت‌المال هم نبوده از طریق رانت بوده بعد این را به یک صورت دیگری تقلیل می‌دهند و نهایتاً افکار عمومی فکر می‌کند چقدر آن خبر اولیه صحیح بوده است.
در مجموع فکر می‌کنم اگر از همان ابتدا پیگیری‌های کافی انجام بشود و بعداً افکار عمومی در جریان موضوع قرار بگیرند منطقی‌تر است ضمن این‌که ما نیاز به برخورد قاطع داریم نه حرف زدن. نیاز داریم یک نفر به برخی از مسئولان بگوید حرف زدن آن‌قدرها هم واجب نیست.