اسدالله امرايي  نويسنده و مترجم

مي‌گويند انسان با اميد زنده است اما هركدام از ما در زندگي روزمره شهري تا چه حد اميدوارانه نگاه مي‌كنيم و مي‌انديشيم؟ مي‌گويند در بدترين شرايط نيز اميد تنها نجات‌دهنده مي‌تواند باشد. تا حالا تا چه اندازه به اين كلمه و معناي آن فكر كرده‌ايم؟  به‌نظر می‌رسد اميد آخرين چيزي است كه مي‌ميرد. گاهي تا اندازه‌اي در خودمان غرق مي‌شويم كه يادمان مي‌رود موضوعاتی مانند اميد هم هست كه به زندگي روزمره و تمام موقعيت‌هاي ما، شكل مي‌دهد. نمونه بارز يا مثالي مرتبط با موضوع اميد را مي‌توان به شهر تهران بسط داد. اگر کمی در شهر تهران قدم بزنيم، برايمان روشن مي‌شود كه مردم شهر ما نسبت به جايگاه شهروندي‌شان و به‌خصوص زندگي روزمره‌شان، تا چه اندازه نااميد هستند. اين شرايط براي بیشتر مردم تهران و دیگر شهرهای بزرگ صدق مي‌كند. اغلب ما در دود و شلوغي و بي‌قانوني غرق هستيم و بايد با اين شرايط كنار بياييم. اما چه عواملي مي‌تواند در انبوه اين معضلات، به ما احساس مطلوب دهد يا مسكني بر دردهاي ما در اين شهر باشد نظر من فقط و فقط داشتن اميد است. اميدي كه در بدترين شرايط به زخم‌هاي شما التيام مي‌بخشد. آيا واقعا امكان این نگرش وجود دارد؟ به عقيده من، وجود دارد زيرا مدت زيادي است که حداقل من، تصميم گرفته‌ام در مقابل هر نوع اتفاق تلخ يا روزمرگي بيهوده، فقط اميد را سلاحم قرار دهم و فقط از اميد كمك گيرم، اين را يك تجربه از من داشته باشید زيرا بهترين سلاح در مواجهه با اين همه هجمه، فقط اميد است. نبايد فضاي پيرامونمان را تيره ببینيم. من سعی کرده‌ام، تيرگي را در زندگي‌ام راه ندهم، درك شرايط سخت براي همه ما دشوار است و قصد شعاردادن در اين‌باره را هم ندارم بلكه عقيده دارم مي‌توان گاهي تحمل و گاهي نيز صبر كرد و بعد از آن با اميد اوضاع را سامان داد. كاستي‌هایي كه امروز در شهر ما وجود دارد فقط مختص به ما نيست بلكه امروزه روزگاري شده است كه براي همه سخت مي‌گذرد و تمام انسان‌ها در سراسر دنيا دچار بحران و مشكلات خاص خود هستند. گاهي كه از خودم خسته مي‌شوم يا خودماني‌تر بگويم حالم بد مي‌شود، بارها به خودم گفته‌ام كمي نگاهت را تيز كن و به كساني بينديش كه حاضرند تمام هستي خود را بدهند و ثانيه‌اي در جاي تو باشند. از اين‌رو نيز  چند روز پيش در فكر مردم مظلوم خوزستان بودم كه از زمان جنگ تا حالا چه بلاهايي كه بر سر آنها نيامده است. امروز هم ديگر نفس نمي‌توانند بكشند. گاهي نياز است به دوروبرتان كمي با دقت نگاه كنيد. عقيده دارم نگاهي دقيق به زندگي مردمان ديگر، باعث مي‌شود قدر زندگي‌مان را بدانيم و هميشه از شرايطي كه داريم لذت ببريم و با اميد زندگي
كنيم.