|  آریو صدر  |   روزنامه‌نگار |

یکی از نکات جالب توجه جشنواره فیلم فجر امسال (علاوه بر همه نکات جالب توجه دیگرش!) همانا پخش تیزری تبلیغی با موضوع مضرات مصرف دخانیات در آغاز هر سانس بود که در نمایشی تک نفره توسط رامبد جوان اجرا می‌شد. در مقال پیش رو تحلیل محتوای تیزر فوق و یا نقد الگوبرداری آن - مخصوصا در اجرای رامبد جوان – مد نظر نیست و تنها پرسشی مطرح است مبنی بر اینکه اگر بر تربیت و آموزش جامعه با استفاده از جذابیت‌های سینما اصرار داریم (با توجه به پخش این تیزر در جشنواره نمی توان حدس دیگری زد) پس چطور است که در اکثر فیلم‌های به نمایش درآمده در همین جشنواره امسال ستاره‌ها، از مرد تا زن، چپ و راست مشغول دود کردن سیگار – و البته چیزهای دیگر -   هستند؟! جالب آنکه در همین تیزر مورد اشاره یادی هم از خدابیامرز همفری بوگارت می‌شود با بیان این جمله تاکیدی که او خیلی‌ها را سیگاری کرد آن هم به واسطه سرمایه‌گذاری صنعت دخانیات ایالات متحده در تولید فیلم‌ها و استفاده از جذابیت ستاره‌ها برای تبلیغ سیگار. حال سوال اینجاست وقتی شرکت دخانیات ایران کوچکترین سرمایه‌گذاری رسمی یا غیر رسمی در صنعت سینمای ما ندارد، از چه رو هنرمندان ما با چنین جهد بلیغ و سعی وفی، با آتش زدن نخ‌های پی در پی سیگار، همه هنر خود را در تبلیغ مجانی آن به خرج می‌دهند!؟ آیا بهتر نیست وزارت بهداشت به عنوان یکی از متولیان ساخت این تیزر، به جای متحمل شدن چنین هزینه‌هایی، کمی وقت بگذارد و ضمن تبادل نظر با وزارت ارشاد و یا حتی خانه سینما، راهی برای جلوگیری از آلوده شدن هرچه بیشتر نوجوانان و جوانانی که به ستاره‌های سینمای ایران به عنوان الگو نگاه می‌کنند، پیدا کند؟ موضوع فوق – متاسفانه - منهای سینما در محدوده‌های دیگر همچون تئاتر، ادبیات و... نیز می‌تواند نمود داشته باشد، کما اینکه قطعاً هم من و هم شما کتاب‌های زیادی خوانده‌ و همچنان خواهیم خواند که سیگار یکی از شخصیت‌های دلبرانه و مثبت آن است و همه این‌ها موضوعی نیست که بشود به سادگی از کنار آن گذشت. در پایان تنها می‌توان امیدوار بود به همان میزان که
دست اندرکاران امر نگران پاسداری از امنیت اخلاقی، خطوط قرمز سیاسی و حفظ ارزش‌ها در عرصه هنر هستند، به همان میزان نیز رواج ناهنجاری‌هایی از این دست را جدی بگیرند چون به نظر می‌رسد بحث مسئولیت هنری (و البته رسالت فرهنگی) هنرمندان در خصوص موضوع فوق‌الاشاره حداقل فعلاً محلی از اعراب ندارد که این بسیار مایه
 تاسف است.