[شهروند] ششم تا نهم آذر 1322 خورشیدی، سران متفقین شامل فرانکلین روزولت رئیس‌جمهوری آمریکا، ژوزف استالین رهبر شوروی و وینستون چرچیل نخست‌وزیر انگلستان در تهران و محل سفارت اتحاد جماهیر شوروی یکدیگر را ملاقات کردند تا برای جهانِ پس از آدولف هیتلر تصمیم بگیرند. کنفرانس تهران بدون هماهنگی با دولت ایران برگزار شد و از میان سران متفقین نیز فقط ژوزف استالین حاضر شد به شکل خصوصی با شاه جوان ایران دیدار کند. بی‌اعتنایی و رفتار توهین‌آمیز رهبران سه قدرت برتر جهان با حاکمیت ایران نکته‌ای نبود که قابل کتمان باشد، اما ذوق‌زدگی دربار پهلوی و دولت وقت تا بدانجا بود که بلافاصله تصمیم گرفتند سه معبر مهم تهران را به نام این میهمانان ناخوانده و متکبر تغییر دهند. به این ترتیب و با اعلام انجمن پایتخت، سه خیابان به نام‌های استالین (میرزا کوچک‌خان فعلی)، روزولت (مفتح فعلی) و چرچیل (نوفل لوشاتو فعلی) نامگذاری شدند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی محتمل‌ترین اتفاق عوض شدن نام این سه خیابان‌ بود که نهایتاً صورت پذیرفت، اما مدتی پس از تغییر نام خیابان چرچیل که از قضا مجاور سفارت انگلستان در تهران بود، نام یک خیابان دیگر نیز در حوالی سفارت این کشور تغییر کرد. تغییری که حتی از عوض شدن نام خیابان چرچیل نیز پرماجراتر شد!

شروط یک زندانی برای دولت مارگارت تاچر
43 سال پیش در چنین روزی، برابر 5 می 1981 میلادی، بابی ساندز، مبارز شهیر ایرلندی، پس از ٦٦ روز اعتصاب غذا ‏در درمانگاه زندان بلفاست (پایتخت ایرلند شمالی) درگذشت. ساندز هنگام مرگ 27 سال داشت. او عضو ارتش جمهوری‌خواه ایرلند بود که اعضای آن مبارزه مسلحانه برای دفع شر استعمار بریتانیا را سرلوحه مبارزات خود قرار داده بودند. بابی ساندز از دوران نوجوانی قدم در راه مبارزه گذاشته و طی این مسیر بارها زندانی و شکنجه شده بود که آخرینِ آن با صدور حکم 14 سال زندان همراه بود. او پس از ورود به زندان نیز مبارزه را ادامه داد و نخستین هدف خود را پذیرفته شدن حقوقش به عنوان «زندانی سیاسی» توسط دولت انگلستان قرار داد. ساندز پس از 4 سال با این درخواست‌ها اعتصاب غذای بزرگ خود را آغاز کرد: «خروج اشغالگران از ایرلند شمالی»، «لباس عادی برای زندانیان سیاسی»، «انجام ندادن کار اجباری»، «حق اجتماع آزاد زندانیان» و «حق ملاقات هفتگی، داشتن نامه و بسته». ناگفته پیداست که دولت مارگارت تاچر هیچ یک از شروط ساندز را نپذیرفت.

سفارت انگلستان در مخمصه تغییر نام خیابان
«همان سال‌های اول انقلاب بنده اسم آوردم از مبارزان ایرلندی که اعتصاب غذا کردند. ۵۰ روز اعتصاب کرد شخصی به نام بابی ساندز که الان به نام او  خیابانی هم در تهران است. همین آقایان انگلیسی‌های طرفدار حقوق بشر و پشتیبان اعتصابات و تحصن‌ها در نقاط دیگر، تماشا کردند. مُرد! بابی ساندز با اعتصاب غذا پس از ۵۰ روز مرد! اعتنایی به او نکردند!» متنی که خواندید بریده یکی از خطبه‌‌های نماز جمعه رهبر معظم انقلاب است که در آن به اعتصاب غذای این مبارز ایرلندی پرداختند. اینجا نکته جالب اشاره رهبر انقلاب به نام خیابان بابی ساندز است که سال 1360 حادث شد و طی آن شورای نامگذاری پایتخت برای تجلیل از این مبارز ایرلندی، خیابان ضلع غربی سفارت انگلستان را از محمد همایون به بابی ساندز تغییر داد. اتفاقی که موجب شد سفارت انگلستان برای اجتناب از درج نام بابی ساندز در مکاتبات اداری خود، ورودی اصلی سفارت را ببندد و یک ورودی جدید در خیابان فردوسی برای رفت و آمد کارکنان و مراجعان تدارک ببیند.