عثمان  مزین  دبیر کمیته حقوقی انجمن دفاع از مصدومان شیمیایی سردشت

در طول 8‌سال جنگ طاقت‌فرسا و تحمیلی، کردستان همچون سایر سرحدات غربی کشور مورد بیشترین حملات و تهاجم هوایی و زمینی قرار گرفت و طبعاً بیشترین خسارات و زیان‌های ناشی از جنگ هم در این مناطق دیده می‌شود که با گذشت ربع‌قرن از خاتمه دفاع مقدس، هنوز هم آثار و ویرانی‌های ناشی از آن در شهر‌ها و روستاهای این مناطق مشهود است. در کنار آن تعداد کثیر شهدا و مجروحان و جانبازان جنگ در محیط پیرامون نیز خود گواهی بر این مدعاست.
متاسفانه باید اذعان داشت علاوه بر برخی کم‌کاری‌های دستگاه‌های مسئول و بروکراسی حاکم بر ادارات که عمده مانع بروز خلاقیت و اقدام جدی درخصوص وضع جنگ‌زدگان است، مردم نیز تمایلی به بروز دخالت و نقش خویش در اداره جامعه و تغییر شرایط در این عرصه مهم از خود نشان نداده‌اند. عوامل مذکور و بسیاری عوامل دیگر موجب شده که دستگاه‌های اداری نتوانند خود را منطبق با نیاز و خواست جامعه تطبیق دهند. به‌طوری که در مورد فاجعه بمباران شیمیایی هفتم‌تیر ‌سال ۱۳۶۶ در شهرستان سردشت فقط در اولین سالگرد آن یاد و خاطره قربانیان گرامی داشته شد و به‌رغم ابعاد بزرگ آن فاجعه و تعداد بی‌شمار شهدا و مجروحان - به‌طوری که حدود 70‌درصد سکنه شهر مجروح شده بودند - در عمل این خیل‌عظیم به محاق فراموشی رفتند و در طول سال‌ها حتی در حدواندازه دلجویی یا انعکاس وضع مورد توجه قرار نمی‌گرفتند. این در حالی است که آحاد جامعه بر این باورند باید درد آنها را درک کرده و برای بهبود وضع قربانیان و کاهش آلام‌شان تلاش کرد.
بعد از گذشت بیش از یک‌دهه از آن فاجعه، قربانیان بمباران و بازماندگان شهدا با لمس این درد قصد تأسیس انجمن دفاع از حقوق مصدومین شیمیایی سردشت را دارند تا از این پس مراسم سالگرد فاجعه هفتم تیر به‌طور مستمر و با برنامه برگزار و دارای متولی مردمی باشد. پس از پیگیری‌های اداری و اخذ مجوزهای لازم، موسسین اولین هدف خود مندرج در اساسنامه را تلاش برای ساختن جهانی عاری از سلاح‌های شیمیایی تعیین و بیان کردند زیرا برای نیل به این مقصود مبارک و زیبا سال‌هاست که مستمراً تلاش می‌کنند. کارکرد اصلی سازمان‌های مردمی ایجاد پل ارتباطی بین مردم و حکومت است تا نزدیکی و درک بیشتری بین حکومت و مردم ایجاد شود؛ هرچند به دلیل عدم‌آگاهی لازم شاهد انتظارات غیرمعقول مردم از سازمان‌های مردم‌نهاد هستیم. باید پیش از هرچیز بدانیم اساسا سازمان مردمی جزئی از حکومت نیست و درواقع سازمان مردمی تلاش می‌کند تا درک متقابل بین مردم و حکومت ایجاد کند.
از طرفی متاسفانه حکومت‌ها در کل نظر مساعد و مناسبی نسبت به انجمن‌های مردم‌نهاد نداشته و غالبا وجود آنها را مزاحم خود می‌دانند در حالی ‌که اگر سر سوزنی دغدغه شفافیت داشته باشیم باید انجمن‌های مردم‌نهاد را یاور و مشاور خودمان بدانیم. آنها برآمده از بطن مردم و اجتماع بوده و اراده و نظر جامعه را نمایندگی کرده و بدون هیچ هزینه‌ای برای حاکمیت، باری از دوش مردم و دولت برمی‌دارند. تخصصی بودن و واجد نیت خدمت و اصلاح نارسایی‌ها مهم‌ترین ویژگی سازمان‌های مردم‌نهاد و اعضای آن است که باید از این ویژگی‌ها کمال استفاده را در راستای تحقق اهداف جامعه برد.  ضمن ارجاع به سطور نخستین این یادداشت، بار دیگر تأکید می‌کنیم توسعه سازمان‌های مردم‌نهاد برای ارایه مشاوره و حمایت از قربانیان جنگ و تلاش برای اقناع دستگاه‌های مسئول جهت بهبود وضع آنان و گام برداشتن برای ایمن‌سازی جامعه از خطرات جنگ‌افزارهای باقی مانده از دوران جنگ و آگاه‌سازی جامعه در مقابل خطرات این ادوات امری بسیار ضروری است.