پس از پیروزی رجب طیب اردوغان و حزب عدالت و توسعه در انتخابات ریاست‌جمهوری و پارلمانی ٢٠٢٣ ترکیه، یاران اردوغان، سرمست از این پیروزی با خیالی آسوده بر مناصب دولت و پارلمان این کشور تکیه زده و مانعی برای بلندپروازی‌های اردوغان دیده نمی‌شد، اما نتایج انتخابات شهرداری‌ها نشان داد، آرای اردوغان در انتخابات پیشین تا حدی سلبی بوده و عدالت و توسعه جایگاه غیرقابل خدشه‌ای در کشور ترکیه ندارد. اقبال عمومی در انتخابات شهرداری‌ها به حزب «جمهوری خلق» زنگ خطر جدی برای اردوغان و یاران وی به صدا درآورده است خاصه اینکه این حزب با رهبری چهره‌ای جوان به نام «اوزگور اوزل» به این پیروزی دست یافت.
قدرت‌نمایی اپوزیسیون اردوغان
خبرگزاری مهر در مطلبی به بررسی ابعاد انتخابات شهرداری‌های ترکیه پرداخته و آورده است: «حزب جمهوری خلق توانست در انتخابات شهرداری‌ها ۳۷.۷۴ درصد از آرای مردم را کسب کند و اول شود و حزب عدالت و توسعه نیز با کسب ۳۵.۴۹ درصد آرا دوم شد. در انتخابات سال ۲۰۱۹ میلادی ۴۳ درصد از آرای مردم ترکیه به حزب اردوغان و ۲۶ درصد از آرا به حزب جمهوری خلق تعلق گرفته بود. حزب عدالت و توسعه روزگذشته توانست کلید ۵۰۵ شهرداری ترکیه را به دست آورد، اما در سال ۲۰۱۹ میلادی ۸۱۸ شهرداری را به‌دست آورده بود! تعداد شهرداری‌های حزب جمهوری خلق در انتخابات روزگذشته به عدد ۴۲۰ رسید، اما در سال ۲۰۱۹ تنها ۲۳۲ شهرداری را در اختیار داشت.»
شکست عدالت و توسعه در کلانشهرها و مراکز استان‌ها
در ادامه مطلب فوق آمده است: «از تعداد ۳۰ شهرداری کلانشهر ترکیه، ۱۴ شهرداری به حزب جمهوری خلق رسید، حزب عدالت و توسعه ۱۲ شهرداری را برد، ۳ شهرداری سهم کُردهای مخالف اردوغان شد و یک شهرداری هم به حزب جدیدالتأسیس فرزند نجم‌الدین اربکان تعلق گرفت. از جمع ۵۱ شهرداری مرکز استان باقیمانده، تنها ۱۲ شهر به یاران اردوغان رسید و ۲۱ شهر به حزب جمهوری خلق تعلق گرفت...»
تبعات شکست حزب متبوع اردوغان
در پایان این مطلب نیز با اشاره به تبعات شکست در انتخابات شهرداری‌ها برای حزب عدالت و توسعه آمده است: «حالا حزب عدالت و توسعه به رهبری اردوغان، در برابر دو معضل بزرگ قرار گرفته است:1.از سویی با بحران اقتصادی بزرگی روبه‌روست و در عرض ۱۰ ماه گذشته یعنی در سومین دوره ریاست‌جمهوری او، دلار از ۲۰ لیره به ۳۲ لیره رسیده و فقر و تورم، میلیون‌ها شهروند ترکیه را به ستوه آورده است. 2.نتایج انتخابات شهرداری‌ها و سقوط به جایگاه دومین حزب ترکیه، عملاً مشروعیت و اعتبار حزب را به چالش کشیده است. در چند استان ترکیه نیز، هزاران نیروی نظامی، برخلاف روند قانونی در حوزه‌های شهرستان، به نفع نامزدهای موردحمایت آکپارتی، رأی خود را به صندوق انداختند. ۱۷ وزیر کابینه اردوغان در استانبول و آنکارا، با انجام ده‌ها بازدید عمومی، از مردم خواستند به مخالفان رأی ندهند، اما هیچ‌کدام از این اقدامات نتیجه نداد و آکپارتی متحمل سنگین‌ترین شکست تاریخ ۲۳ ساله خود شد.»