[شهروند] پس از عقب‌نشینی ارتش عراق از کویت و اضمحلال توان نظامی و قدرت ماشین جنگی صدام حسین، شیعیان و کردهای عراق که برای سال‌ها تحت ظلم و سیطره بعثی‌ها قرار داشتند فرصت را غنیمت شمرده و بر ضد رژیم صدام قیام کردند. قیامی که خیلی سریع به مناطق بزرگی از جنوب و شمال عراق سرایت کرد و موجب شد ظرف مدتی کوتاه حکومت صدام حسین تنها در بخش مرکزی عراق به‌عنوان یک دولت رسمیت و قدرت داشته باشد. این میان پیشروی ارتش آمریکا در خاک عراق و اسارت جمع کثیری از سربازان بی‌روحیه عراقی توسط نیروهای ائتلاف بین‌المللی، رژیم بعث را در موقعیتی قرار داده بود که فقط به بقای حکومت در بغداد می‌اندیشید و همین موضوع روحیه انقلابیونی که برای مبارزه با بعثی‌ها اسلحه دست گرفته بودند را به شدت افزایش داده بود.   

بغداد و رژیم بعث در محاصره انقلابیون
33 سال پیش، برابر 3 مارس ١٩٩١ میلادی، شیعیان و کردهای ساکن عراق علم شورش و اعتراض بر ضد حکومت صدام حسین برافراشتند. این خیزش مردمی که در تاریخ معاصر از آن با نام‌هایی چون قیام شعبانیه و انتفاضه شعبانیه یاد شده است، ظرف چند روز در تمام عراق شعله‌ور شد و طی آن کنترل ١٤ استان از ١٨ استان عراق به دست مردم افتاد. قیام شعبانیه از شهر شیعه‌نشین بصره در جنوب عراق کلید خورد و اهالی آن با حمله به مقرهای حزب بعث و زندان مرکزی شهر که قتلگاه بسیاری از جوانان شیعه عراقی بود، در مدتی کوتاه شهر را تصرف کردند. اخبار مربوط به بیرون کردن گارد ریاست‌جمهوری و همچنین بعثی‌های وفادار به صدام از بصره، خیلی زود در تمام کشور منتشر شد و دیگر شهرهای عراق نیز با برداشتن پرچم انقلاب راه مردم بصره را در پیش گرفتند.

سرکوب بدون رحم و عطوفت انتفاضه
در کمتر از دو هفته کنترل کربلا، سلیمانیه، اربیل، مثنی، میسان، دهوک، دیالی، واسط، بصره، ذی‌قار، قادسیه، بابل، نجف و کرکوک به دست مردم معترض افتاد و فقط استان‌های مرکزی یعنی صلاح‌الدین، نینوا، بغداد و الانبار در کنترل رژیم بعث باقی ماندند. اما بعد از این‌که صدام حسین مطمئن شد ارتش ایالات متحده و نظامیان ائتلاف قصدی برای حمایت از این قیام ندارند، یکی از شدیدترین سرکوب‌های نظامی تاریخ را به مورد اجرا گذاشت. صدام برای شکستن انتفاضه مردم عراق تمام امکانات نظامی خود را به‌کار گرفت و با سپردن پرچم فرماندهی به داماد خود حسین کامل و همچنین طه‌یاسین رمضان (معاون اول رئیس‌جمهوری)، احتما‌ل به کار بردن هرگونه مماشات، رحم و شفقت در حق انقلابیون را از بین برد. در نهایت انتفاضه شعبانیه با شهادت بیش از 300 هزار نفر، آوارگی 2 ‌میلیون نفر و به بار آمدن ویرانی‌های فراوان به شدیدترین نحو ممکن قلع و قمع شد.