اگرچه معتادان به موادمخدر، همگی به‌نوعی قربانی محسوب می‌شوند اما در این میان هستند کسانی که ناخواسته درگیر این معضل شده و گاه مجبورند تا پایان عمر با آن دست‌وپنجه نرم‌کنند و نتوانند آينده را براي خود ترسيم كنند؛ فرزندانی که با به‌ارث‌بردن ژن‌های اعتیاد از والدین معتاد خود، ناخواسته و بدون هیچ دخالتی از دوران جنيني درگیر اعتياد شده‌اند يا بعد از تولد به‌دليل اعتياد والدين از همان سنين كودكي معتاد مي‌شوند، یکی از معضلات جامعه امروزی ما هستند. روزانه آمار متفاوتي در رابطه با كودكان و نوجوانان درگير اعتياد و ايدز مي‌شنويم. آماري كه از جانب خود مسئولان بيان مي‌شود و نمي‌دانيم منشأ اين شكاف آماري كجاست. درگير بودن كودكان و نوجوانان با آسيب‌هاي اجتماعي گوناگون از آن‌رو داراي اهميت است كه اين نيروها بناست در آينده، نيروهاي فعال اجتماعي باشند و هيچ جامعه‌اي با داشتن نيروهاي اجتماعي داراي آسيب، نمي‌تواند به‌راحتي نفس بكشد. اخيرا بازار رسيدگي به مسأله اعتياد كودكان و نوجوانان ميان مسئولان گرم شده است، اتفاق خوبي كه بايد به‌صورت درست هدايت شود و حالا كه دغدغه اين مسأله اجتماعي ايجاد شده، لازم است برنامه‌ريزي هدفمند در جهت رفع آن انجام شود. چندي پيش اخباري منتشر شد در رابطه با افتتاح دو مركز درمان كودكان‌معتاد زير 18سال در زاهدان. دي‌ماه امسال محمدرضا سراوانی، مدیرکل بهزیستی سیستان و بلوچستان اعلام كرد كه در کل کشور تاکنون مرکزی برای ترک اعتیاد کودکان نداشتیم که با توجه به احساس نیاز طرح آن از سوی بهزیستی ارایه و تصویب آن توسط سازمان بهزیستی و ستاد مبارزه با موادمخدر صورت گرفت و این مرکز تجهیز و آماده بهره‌برداری شد. این طرح با همکاری دانشگاه علوم‌پزشکی زاهدان اجرا می‌شود، به‌گونه‌ای که سم‌زدایی در بیمارستان انجام و سپس کودک وارد مرکز می‌شود. در این مرکز تمام خدمات مددکاری برای کودکان انجام و درصورتی‌که خانواده صلاحیت نگهداری از این کودکان را داشته باشند، آنها به‌خانواده تحویل داده می‌شوند.
وی با اشاره به این‌که عمده مصرف این کودکان شیشه و کریستال بوده است، گفت: ظرفیت پذیرش هر مرکز برای 20 تا 30 نفر است و درحال‌حاضر 10 نفر در این مرکز تحت‌درمان قرار دارند. اما اكنون با گذشت تنها دو ماه از افتتاح اين مراكز، آمار خوب و البته متناقضي در رابطه با عملكرد اين مراكز به گوش مي‌رسد. مديركل بهزيستي استان سيستان و بلوچستان اعلام كرده است كه با تلاش این سازمان و مراکز درمان اعتیاد کودکان، ۲۳ کودک زیر ۱۷سال درمان و پاک به جامعه بازگردانده شدند. از این ۲۳کودک شناسایی‌شده، ۱۳ دختر و ۱۰ پسر زیر ۱۷سال هستند که با تلاش دو مرکز ایجاد شده در استان درمان شدند. نمي خواهيم به اين مسأله بپردازيم كه ابتداي دي‌ماه به گفته مدير كل بهزيستي استان سيستان و بلوچستان 10 كودك در اين مراكز بوده‌اند و حالا در اواخر بهمن‌ماه 23 كودك زير 17سال درمان شده‌اند و به جامعه بازگشته‌اند، سوال ديگر اين است كه مگر درمان معتادان، آن هم كودكاني كه به مراتب آسيب‌پذيرتر از بزرگسالان هستند، طي مدت زمان دو ماه امكان‌پذير است؟ درمان معتادان زير 17سال با چه كيفيتي صورت گرفته است؟ همه اين 23 كودك داراي شرايط خانوادگي مناسب بوده‌اند؟ و بعد از ترك راهي خانه‌هايشان شده‌اند؟ يا اينها تنها ارایه آماري است تا بگوييم عملكرد مناسبي داشته‌ايم؟ وقت آن رسيده است كه به‌جاي ارایه آمار و خوب نشان دادن عملكردمان، به طرز صحيح وارد ميدان شويم تا آسيب‌هاي اينچنيني را نه در عدد و رقم بلكه در دنياي پيرامونمان كنترل كنيم .