مراسم رونمایی از آلبوم تصویری «آواز با عشق» با آهنگسازی و رهبری دکتر محمد سریر با حضور اساتیدی چون‌ فرهاد فخرالدینی، مصطفی کمال‌پورتراب، میلاد کیایی، داوود گنجه‌ای، حمیدرضا نوربخش، لوریس چکناواریان، صدرالدین حسین‌خانی، رشید وطن‌دوست و... در سالن استاد جلیل شهناز خانه هنرمندان ایران برگزار شد. در ابتدای این مراسم بخش‌هایی از این آلبوم تصویری از نمایشگر داخل سالن پخش شد و بعد از آن اکبر عالمی (مجری) روی سن آمد و مقدمه‌ای بر این برنامه و آلبوم تقدیم حضار داخل سالن کرد.
محمدرضا نوربخش (خواننده و مدیرعامل خانه موسیقی) اولین کسی بود که برای سخنرانی روی صحنه دعوت شد و سخن گفت:  «دکتر سریر شخصیتی چندوجهی دارد که از وجوه آن می‌توان به آهنگساز، نوازنده، تنظیم‌کننده و مدیریت والای ایشان اشاره کرد و در کنار آن توانایی‌شان در امور مختلف از ویژگی شخصیتی سریر است. به نظر من آهنگسازی کار هرکس نبوده و یک جوهر خدادی می‌خواهد که در وجود سریر قرار گرفته و تکنیکی که ایشان در خلق آثار ماندگار به کار می‌برد مثال‌زدنی است.» میلاد کیایی از دیگر سخنوران این مراسم بود که با حضور روی سن از رفاقت چندساله‌اش با سریر گفت. در ادامه این برنامه دو قطعه که یکی از آنها آلبوم (آواز با عشق) بود که برای اولین‌بار با پیانو نگین سریر، اشعار وحید ادیبی و صدای محمدرضا صادقی با نام «تاراج خزان» و «بی‌تو» به زیبایی اجرا شد.
همچنین لوریس چکناواریان، رهبر و نوازنده ارکستر فلارمونیک بعد از قرار گرفتن روی سن به زبان طنز گفت:  «محمد سریر یک فیگارو به تمام معناست چون هرجا که می‌روید او قبلا آن‌جا بوده و اثری از او در همه‌جا دیده می‌شود. خلاقیت و ابتکارش در آهنگسازی را نمی‌توان انکار کرد، علی‌الخصوص این‌که کار‌هایش تاریخ مصرف نداشته و در ذهن شما ثبت می‌شود.»
هوشنگ کامکار از دیگر هنرمندانی بود که درباره محمد سریر اظهارنظر کرد: «من بعد از انقلاب در خانه موسیقی افتخار آشنایی با ایشان را داشتم. برای من شخصیت ایشان و مسئولیت اجتماعی که سریر در برابر کار داشتند قابل احترام است؛ هیچ‌وقت چنین ویژگی در فرد دیگر را ندیدم، امروز موسیقی ما رو به انحطاط است و هرکسی با یک سیستم کامپیوتری می‌تواند ریتم بسازد و کار بدهد و این مسأله سلیقه جوانان ما را عوض می‌کند و این امثال سریر هستند که می‌توانند از این موارد جلوگیری کنند. به نظرم جوان‌های امروز باید او را سرلوحه کار خود قرار بدهند و از او درس بگیرند.» دکتر افشین یداللهی آخرین فردی بود که از همکاری‌اش با سریر سخن گفت: «من افتخار همکاری با دکتر سریر را در یک کار داشتم و به این آشنایی می‌بالم. امروزه کسانی که در جامعه نماد اخلاق هستند قدرنشناس شده‌اند و کسانی چون محمد سریر برخلاف این مسائل همیشه جرأت کرده و خود را اثبات کرده‌اند و‌‌ ای کاش اخلاقیات نسل دکتر سریر به نسل‌های دیگر منتقل می‌شد.» در پایان مراسم دکتر سریر بعد از تشکر از تعاریف دوستانش به نشان تقدیر دو قطعه را با پیانو و خوانندگی مشترک ماریو تقدسی و محمدرضا صادقی اجرا کرد.