| مرتضی کی‌منش | عضو هیأت‌مدیره جمعیت دانشجویی امام علی(ع) |
مهر ۸۲ وقتی وارد دانشگاه شدم، مثل اکثر
همسن و سال‌هایم تازه داشتم با محیط واقعی جامعه روبه‌رو می‌شدم و سازگار شدن با فضا کمی برایم سخت بود. فکر می‌کنم خصوصیت طبقه متوسط همین باشد: تلاش برای سازگار شدن. آنها که پولشان از پارو بالا می‌رود، معمولا از همان پول برای خودشان سپر محافظ و عایق صوتی و تصویری می‌سازند تا هرگز واقعیت‌های تلخ، خطی بر خیالاتشان نیندازد. فقرا هم آن‌قدر درگیر نان شبشان هستند که فرصتی برای عبور از واقعیت ندارند؛ آنان در واقعیتی که ما از دیدنش چشم می‌پوشیم، به دنیا می‌آیند، زندگی می‌کنند و می‌میرند.
دانشگاه ما حوالی یکی از محلات پُرمعضل تهران بود. در رفت و آمدهای هر روزه به دانشگاه بود که برای اولین‌بار مردمان محروم را دیدم و یادم هست که چه اندازه از دیدن کودکان کاری که نمی‌توانستند مدرسه بروند، شوکه شده بودم. دیوار خوش خیالی‌هایم یکی پس از دیگری فرو می‌ریخت و تصاویر خوش و آب و رنگ فیلم‌ها و سریال‌ها درباره جامعه، پیش چشمم دم به دم رنگ می‌باخت. دوره‌ای از افسردگی را طی کردم تا بتوانم با این خشونت‌های اجتماع سازگار شوم و یاد بگیرم بی‌تفاوت عبور کنم؛ ولی خوشبختانه چندان موفق نشدم و از سال ۸۴ به جمعیت دانشجویی امام علی(ع) رفتم و سعی کردم هفته‌ای چند ساعت در کنار کودکان کار باشم. می‌توانم بگویم کار اجباری کودکان و محرومیت از تحصیل از ظلم‌های نابخشودنی انسان در حق انسان است و کسی که قدمی هرچند کوچک در مسیر رفع آن برندارد، بالاخره روزی باید پاسخگوی وجدان و خدای خویش باشد. متاسفانه اغلب جوامع دنیا به بیماری بی‌تفاوتی دچارند و شهروندان اگر حواسشان نباشد، ممکن است در کنار روزمرگی‌هایشان به پلید‌ترین چیز‌ها خو کنند. اما این روز‌ها اجتماع ما به معضل بسیار وحشتناکی دچار شده که قابل قیاس با سایر معضلات نیست و عادت کردن به آن، بی‌گمان نفی کامل انسانیت‌مان است و آن «اعتیاد کودکان» است. نوزادانی که از دوران جنینی در بدن مادر معتادشان و سپس با تغذیه از شیر آلوده به مواد مادر، معتاد می‌شوند و هیچ حق انتخابی ندارند. یا کودکانی که در فضای پُر از دود خانه یا در محیط ناامن و ناسالم محله به اعتیاد گرایش پیدا می‌کنند. از سوی دیگر سواداگران مواد مخدر، بازار جدیدی پیدا کرده‌اند و به کودکان کار برای این‌که بتوانند ۱۲ ساعت سرپا بایستند و کار کنند و خرجی خانه یا هزینه اعتیاد والدینشان را تأمین کنند، موادی چون شیشه تعارف می‌کنند. باید در برابر این مشکل بایستیم و اولین قدم اطلاع‌رسانی عمومی و نیز ارایه سمینارهای علمی برای درگیر کردن و کمک گرفتن از اقشار فرهیخته و دانشگاهی در حل این معضل است. حالا جمعیت دانشجویی امام علی(ع) پیش قدم شده و قصد دارد نخستین سمینار «اعتیاد کودکان و نوجوانان در محلات معضل‌خیز» را در روزهای ۲۶ و ۲۷ بهمن‌ماه در دانشگاه تهران برگزار کند و ابعاد این بحران را از زوایای مختلف با حضور کار‌شناسان بررسی کند. روز نخست سمینار در سالن ابن خلدون دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران و از ساعت ۱۴ لغایت ۱۸ و روز دوم سمینار از ساعت
۱۰ الی ۱۴ در سالن زکریای رازی دانشکده داروسازی دانشگاه تهران برگزار می‌شود و حضور برای عموم آزاد است. این سمینار و به سایتی هم به نشانی childaddiction.sosapoverty.org دارد که می‌توانید برای اطلاعات بیشتر به آن مراجعه کنید. فعلا شاید کمترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم اطلاع‌رسانی درباره این سمینار است. به امید روزی که سهم هیچ کودکی، نشئگی و
خماری نباشد.