علی جباری پیشکسوت   استقلال

آن استقلال قبل از تعطیلات لیگ کجا و این استقلالی که این روزها تمام بازیکنانش در زمین همدل هستند، کجا! با وجود غیبت یکسری از بازیکنان در اردوی میان فصل آبی‌پوشان در کیش، کادرفنی توانست با دوری از حاشیه‌ها، طرز فکر بازیکنان را نسبت به ادامه لیگ تغییر دهد و حالا هم این اردو تأثیر خودش را نشان می‌دهد. تصور نگارنده بر این است بین بازیکنان در هفته‌های آخر نیم فصل اول فاصله به‌وجود آمده بود که با مدیریت افشارزاده و نرمش‌هایی که در برخی از مواقع از خودش نشان داد، این فاصله‌ها بین کادرفنی و بازیکنان و همچنین خود بازیکنان تیم کم و کمتر شد تا جایی که حالا دیگر فاصله‌ای دیده نمی‌شود. بازیکنی که روی نیمکت تیم است، شاید از آن کسی که درون زمین است، بعد از گل دقیقه 90 بیشتر به هوا می‌پرد. البته نقل‌و‌انتقالات و بازیکنان جدیدی که با ورودشان اکسیژنی را به تیم تزریق کردند، نیز خیلی تاثیرگذار بود.
نمایندگان استقلال در تیم‌ملی نیز به موقع متوجه یکسری مسائل شدند، مثل این‌که قلعه‌نوعی هرچه می‌گفت، به خاطر خودشان بود و حالا همه به صورت یکپارچه برای تیم کار می‌کنند و حتی پشت هم ایستاده‌اند. شاید سفر به استرالیا خیلی از مسائل را به بازیکنان فهماند و در بازگشتشان دیدیم که بدون حاشیه همه سرشان در کار خودشان بوده است. یادمان نرود که در نیم فصل اول نیز استقلال تا هفته هشتم عالی کار کرد و صدرنشین بود اما از همانجا همه چیز خراب شد و به سویی رفت که فاصله‌ها به وجود آمد. تیم‌ملی هم به استقلال ضربه زد زیرا تمام انگیزه بازیکنان در زمین بیش از 50‌درصد مربوط به نشان دادن خود به مردم و برای رسیدن به تیم‌ملی است تا آن‌جا در ویترین فوتبال ایران بازی کنند اما وقتی این بازیکنان بدون انگیزه به تیم‌ملی دعوت می‌شدند، به استقلال هم ضربه می‌خورد. حالا دیگر این بحث‌ها در استقلال حل شده است و حتی بازوبند کاپیتانی‌ که برای خیلی‌ها مهم است، در استقلال خیلی راحت دست‌به‌دست می‌شود. نباید از شایستگی سایر تیم‌ها هم به راحتی گذشت اما هوش قلعه‌نوعی باید در این برهه از فصل به سراغش بیاید و تیمش را به جام برساند، اگرچه یک سد به نام مشکلات مالی در این راه شاید گریبان استقلال را بگیرد اما امیدوارم این مشکل هم حل شود.