[ فاطمه ابراهیمی ]   10 سالی می‌شود که حس «ترس» میان رقبای پرسپولیس تبدیل به یک احساس مشترک شده است. تیمی که مدت‌هاست اوج گرفته و به‌راحتی هم وارد بحران نمی‌شود. فرودهای پرسپولیس بیش از یک هفته به طول نمی‌انجامد و وقتی شکست خورده باشد، حریف بعدی باید ترس بیشتری از تقابل با این تیم داشته باشد. تیمی که حتی با وجود نداشتن سه بازیکن کلیدی‌اش همچنان زهر دارد، عطش پیروزی و موفقیت دارد و به بزرگی خود ایمان آورده است. با این اوصاف، بعد از نمایش ضعیف پرسپولیس برابر النصر، انتظاری کمتر از درخشش این تیم برابر الدوحیل وجود نداشت و سرخپوشان روز گذشته برابر این تیم یک نمایش کم‌نظیر ارائه دادند تا به تمام مواردی که در بالا گفته شد، صحه بگذارند.

ستاره تویی پرسپولیس، نه رونالدو
شاید اگر یک هفته به عقب برگردیم، مجموع عواملی که سبب ایجاد استرس کاذب برای بازیکنان پرسپولیس قبل از دیدار برابر النصر شدند، در واکنش‌های خود تجدیدنظر کنند. بیش از چند خط نمی‌خواهیم به انجام آن اشتباهات سریالی و پی‌در‌پی بپردازیم. از نصب بنرهای خوش‌آمدگویی به تیم رقیب تا تجلیل در فرودگاه و... اما آنچه در میدان دیدیم، رونالدو اسیر خط دفاعی سرخپوشان شده بود و چه‌بسا اگر مصدومیت دقیقه 6 مهدی ترابی و اخراج زودهنگام میلاد سرلک نبود، این تیم حتی با وجود استرس بیش از حد بازیکنان پرسپولیس، توانایی گل‌زدن به سرخپوشان را نداشت. پیام واضح آن دیدار برای هواداران، بازیکنان و اعضای کادرفنی پرسپولیس این بود که رونالدو به تنهایی کاری پیش نخواهد برد. این اتحاد و تاکتیک یک تیم است که نتیجه را رقم خواهد زد و ستاره‌های در میدان، تنها یک قسمت از پازل تاکتیکی تیم‌ها به شمار می‌روند.

اتحاد، اتحاد، اتحاد، رمز موفقیت پیدا شد
در ابتدای همین متن اشاره کردم که پرسپولیس عادت به افول و نزول ندارد. تیمی که ذهن برنده‌بودن را پیدا کرده است و نمی‌تواند به باختن عادت کند، پس بلافاصله بعد از هر شکست به دنبال راهکار می‌گردد. مهم نیست که سه مهره ملی‌پوش و کلیدی‌ات را در اختیار نداری، اهمیتی ندارد که با قهرمان قطر در کشور خودش مسابقه خواهی داشت، حتی مهم نیست که بازی قبلی را واگذار کردی و همه عملکردت را زیر سوال برده‌اند. تو عادت به باختن نداری و باید نشان بدهی شکست هفته گذشته‌ات یک اتفاق بوده است، اتفاقی که قرار نیست دوباره تکرار شود. با این ذهنیت، علیرضا بیرانوند جلوی دوربین صداوسیما می‌گوید که ما هم‌قسم شدیم که الدوحیل را ببریم و به شما نشان می‌دهیم پرسپولیس چه تیمی است. او با شهامت، قول صعود از گروه را می‌دهد، آن هم گروهی که به نام «مرگ» شناخته می‌شود. شهامت علیرضا بیرانوند مقابل دیدگان میلیون‌ها هوادار پرسپولیس یک پیام دارد؛ «اتحاد بازیکنان پرسپولیس شکل گرفته است»، اتحادی که نه‌تنها از پس رقیب و ستاره‌ میلیون دلاری‌اش برمی‌آید، بلکه حریف مشکلات درون خانوادگی ازجمله اختلافات مربی و مدیریت هم خواهد شد.

بار دیگر تکرار می‌کنیم، یحیی بهترین مربی حال حاضر فوتبال ایران
فارغ از اتحاد بازیکنان پرسپولیس برای دفاع از نام این تیم برابر الدوحیل، تاکتیک یحیی گل‌محمدی در مواجه‌شدن با این تیم درخشان بود. یحیی در غیاب سه ستاره بزرگ این تیم، بهترین ارنج ممکن را راهی میدان کرد و به آنچه می‌خواست دست یافت. اگرچه جای خالی یک مهاجم شش‌دانگ هدف به وضوح در این تیم قابل لمس بود، اما حتی با وجود تمام کاستی‌ها، او موفق شد با چیدن یک ترکیب خوب، از بحران یک هفته‌ای خارج شود. ترکیب یاسین سلمانی و سروش رفیعی به زیبایی در میدان می‌درخشید و امید عالیشاه نیز با نظر یحیی به ترکیب سرخپوشان بازگشته بود تا جای خالی مهدی ترابی را پر کند. کاپیتان عالیشاه علاوه بر نفوذهای کم‌نقص و ایجاد موقعیت‌های متوالی برای هم‌تیمی‌هایش، درنهایت زننده تک‌گل میدان برای سرخپوشان هم بود تا نشان دهد در صورت اعتماد یحیی گل‌محمدی هنوز هم می‌تواند بهترین نسخه از خودش را در موقعیت‌های حساس نشان دهد.