مصطفی احمدی روزنامه نگار

سینمای ایران سابقه پرداختن به شخصیت‌هایی را که درگیر آسیب‌های اجتماعی و رنج‌های ناشی از آن هستند، دارد و سینماگران بعضا به درستی به معضلات این شخصیت‌ها پرداخته‌اند. در «نزدیک‌تر» اما سعی کرده‌ام به شخصیتی بپردازم که خود را از دام این گرفتاری رهانیده؛ او با اصلاح خود گام در مسیری دشوار می‌گذارد تا نگاه اطرافیان را نیز تغییر دهد. این تغییر نگاه یحتمل می‌تواند روی نوع زندگی و نگرش خود اطرافیان نسبت به پیرامونشان هم تأثیر بگذارد. هرچند قهرمان داستان «نزدیک‌تر» واجد چنین ویژگی‌هایی است، اما این فیلم در وهله نخست سعی می‌کند درام و ماجرای برخورد یک خانواده، که هر یک از افراد آن قصه خود را دارند، در قالب داستانی‌گیرا   تعریف کند.
بسیار امیدوارم تماشاگر در لایه زیرین داستان این فیلم با درک این شخصیت پی به درونیات او ببرد و او و اراده و از خود گذشتگی و سعی‌اش در آشتی‌جویی را تحسین کند. او کسی است که برخلاف اطرافیانش دست از پنهانکاری برداشته، مسئولیت مشکلاتش را خود به گردن می‌گیرد و از مواجهه با حقیقت نمی‌هراسد. او می‌داند در مسیر بهبودی راهی دشوار پیش‌رو دارد اما با پذیرش همه خطرات در این راه قدم می‌گذارد تا جبران گذشته را بکند. قدم نهم از گام‌های دوازده‌گانه به سوی بهبودی در «انجمن معتادان گمنام» (NA) چنین است:  «... به‌طور مستقیم در هر جا که امکان داشت از افرادی که به هر شکل به آنها زیان رسانده‌ام، جبران خسارت کردم. مگر مواردی که انجام آن زیان مجددی به ایشان یا دیگران وارد کند.»