شهروند|  «ما حتی به اندازه پنج ثانیه هم شاهد مطرح کردن اهالی فرهنگ در تلویزیون نیستیم. حتی در رادیو نیز این اتفاق نمی‌افتد. وقتی شخص اول کشور روی مسأله فرهنگ تا این اندازه تأکید دارند و فرهنگ را مانند هوایی می‌دانند که تنفس می‌کنیم، چرا به اهالی فرهنگ و هنر توجه نمی‌شود؟» اینها در مراسمِ دوسالانه آهنگسازی  احمد پژمان،‌ یکی از برجسته‌ترین آهنگسازانِ ایرانی، مطرح شد. گلایه‌هایی که سال‌هاست بیان می‌شود، بی‌آنکه تاثیری داشته باشد؛ به هر روی پژمان فارغ از این دغدغه‌ها که او را نیز چون دیگران آزرده کرده است، خودش هدفش از این اتفاق را حضور نسلِ جوان و همچنین تداوم مسیر آهنگسازی می‌داند. حالا این دوسالانه به اتمام رسیده و برگزیدگانش نیز شناخته شده‌اند. آن‌طور که خود پژمان می‌گوید، در نخستین دوره‌ این دوسالانه قرار شد تا آثار زمانی بین 10 تا 12دقیقه داشته باشند و روی موسیقی ایرانی در آنها تأکید شود و در نهایت از میان 42 اثری که مورد داوری قرار گرفت، 3 اثر به‌عنوان آثار برتر انتخاب شد که در انتخاب آثار برتر علاوه بر توجه به موسیقی ایرانی، عناصر دیگری چون جذابیت، فرم و استفاده مناسب از سازها مورد بررسی قرار گرفت. ضمن آن‌که هوشنگ‌ کامکار قطعه‌ای را به نامِ «پژمان» ساخته بود که برای اولین‌بار برای حاضران نواخته شد. در ادامه این مراسم، احمد پژمان برگزاری این رویداد را در عرصه موسیقی یک اتفاق مهم دانست و گفت:  «خوشحالم که بالاخره یک اتفاق مهم در عرصه موسیقی ایران رخ داد و بخش خصوصی به این عرصه ورود پیدا کرد. شاید در ظاهر برپایی این رویداد ساده به نظر برسد ولی برپا کردن آن بسیار دشوار است. این اتفاق در عرصه‌های دیگر هنر هم می‌تواند رخ دهد و شاید برخی باور نمی‌کردند که روزی بتوان در ایران یک مسابقه را با حمایت کامل بخش خصوصی شکل داد. من از دانشگاه‌ها انتظار دارم به موسیقی اصیل ایرانی، البته موسیقی نواحی توجه ویژه‌ای داشته باشند. این هنرها سرمایه گرانبهای ما هستند.  من به موسیقی ایرانی عشق می‌ورزم و عاشق آن هستم اما گاهی وقتی موسیقی‌ای را می‌شنوم با خود می‌گویم من به این موسیقی عشق می‌ورزم؟! گاهی خجالت می‌کشم از این‌که برخی چیزها را به اسم موسیقی ایرانی به گوش مردم می‌سپاریم. شاید جوانان با این وضع حق داشته باشند که از موسیقی ایرانی زده شوند.»
پژمان نگرانی‌های خود را نیز در این‌باره اعلام کرد و گفت: «واقعا انتظار آن را نداشتم که به موسیقی ایرانی تا این اندازه بی‌توجهی شود. شاید تقصیر خود ما بود که در این دوسالانه به شرکت‌کنندگان کاملا درباره موسیقی ایران شرح ندادیم. ما در دانشگاه‌های کشور این اندازه دانشجو تربیت می‌کنیم و باید از خود بپرسیم آنها را برای چه تربیت می‌کنیم؟ باید حداقل جوانان مستعد را معرفی کنیم. شاید وضع مالی برخی از این جوانان آن‌قدر مساعد نباشد که بتوانند موسیقی خود را ارایه دهند، اما این رویدادها فرصتی را پیش می‌آورد تا این جوانان مستعد بتوانند خود را معرفی کنند. در خارج از ایران بسیاری از نوازندگان خوب از دل همین جشنواره‌ها و مسابقه‌ها مطرح می‌شوند.  باید فکر اساسی داشته باشیم و کاری کنیم تا فارغ‌التحصیلان دانشگا‌ه‌ها را برای ادامه فعالیت ترغیب کنیم. این قبیل مسابقات می‌تواند آنها را ترغیب کند تا فعال‌تر شوند، البته در این دوسالانه نیز ما برای انتخاب نفرات برگزیده دچار محدودیت بودیم و کسانی که انتخاب نشدند نباید به هیچ‌عنوان ناامید باشند. در موسیقی بحث برنده شدن مطرح نیست. این لقب استاد هم ما را دیوانه کرده است. یک دفعه گفتن آن کافی است!» آهنگساز پیشکسوت البته روی این مسأله تأکید کرده است که:  «انتخاب نشدن دیگر آثار به معنای پایین بودن کیفیت آنها نیست. در این دوسالانه قصد داریم تا انگیزه‌ای را برای جوانان ایجاد کنیم و آنها را به هویت موسیقی ایرانی برسانیم. یکی دیگر از موارد قابل توجه در این رویداد این است که آثار آهنگسازان جوان مورد بررسی سایر آهنگسازان قرار می‌گیرد.»
آنچه در دوسالانه جلبِ توجه می‌کرد، حضور موثر بخش خصوصی بود به شکلی که «غلامرضا خلیل‌ارجمندی» مشاور وزیر ارشاد در امور اقتصادی و مدیرعامل صندوق اعتباری هنر  به‌عنوان یکی از سخنرانانِ‌ این جلسه گفت:  «بعد از 35‌سال که بحث اقتصاد در هنر چندان مطرح نبود، در این دوره وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی روی آن تأکید ویژه‌ای دارد. قرار گرفتن هنر و اقتصاد در کنار هم هنوز شکل واقعی به خود نگرفته و فراموش نکنیم امروزه در سراسر جهان اقتصاد نرم و اقتصاد ناشی از هنر جایگاه بسیار والایی دارد. سال‌هاست کشورهای توسعه‌یافته اقتصاد سخت خود را به کشورهای در حال توسعه و ضعیف‌تر سپرده‌اند و خود روی اقتصاد نرم تأکید دارند.‌ سال گذشته در سراسر جهان چیزی بالغ بر 8129‌میلیارد دلار از اقتصاد نرم درآمد کسب شده است. برای مثال کشوری چون آلمان که به عقیده بسیاری دارای جایگاهی بالا در عرصه صنعت است در عرصه اقتصاد نرم درآمد بیشتری را از اقتصاد صنعتی خود داشته است. متاسفانه این بخش از درآمد ایران (اقتصاد نرم) بسیار جزئی است و باید تلاش کنیم تا آن را ارتقا دهیم، البته در این دوره می‌خواهیم سهم بیشتری را از درآمد‌های مربوط به اقتصاد نرم داشته باشیم.»
در بخش دیگری از این مراسم با حضور علی مرادخانی، معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، لوریس چکناواریان، محمد سریر و فریدون شهبازیان از داوران دوسالانه آهنگسازی احمد پژمان تجلیل شد. علی مرادخانی به این مسأله اشاره کرد که معاونت هنری وزارت ارشاد وظیفه خود می‌داند از برگزاری رویدادهای اینچنینی حمایت کند. امیدوارم این دوسالانه در سال‌های آینده پایدار باشد و احمد پژمان در سال‌های آینده جوانانی را که به جایگاه والا می‌رسند ببیند. موسیقی یک امر اساسی برای هر کشوری به‌شمار می‌رود و هر کشوری به واسطه آن می‌تواند خود را در جهان معرفی کند.
در بخش پایانی این مراسم هوشنگ کامکار از آهنگسازان و نوازندگان بنام عرصه موسیقی ایران اظهار کرد: از روز اولی که گفتند چنین رویدادی می‌خواهد برگزار شود با کمال میل آن را پذیرفتم. امیدوارم این دوسالانه تداوم پیدا کند. احمد پژمان بر گردن همه ما حق دارد و لیاقت آن را دارد که بزرگداشتی بزرگ‌تر برای او بگیریم. به یاد دارم وقتی در سنندج بودم به‌واسطه روزنامه‌ها و نشریات با استادان بزرگ و صاحبنام آشنا می‌شدم و در آن زمان با نام احمد پژمان آشنا شدم.