گروه اقتصادی شهروند| براساس قانون بین‌المللی، پناهجو کسی است که خارج از کشور یا محل زندگی‌اش زندگی می‌کند و بیم از جان خود دارد. چنین فردی نمی‌تواند به کشور خود بازگردد. تعداد چنین افرادی در دنیای امروز کم نیست. جنگ‌های مداوم، خشکسالی، بیکاری و ... به مهاجرت افراد منجر می‌شود. می‌توان ادعا کرد ریشه بسیاری از مهاجرت‌های ناخواسته‌ای که در دنیای امروز انجام می‌شود، اقتصادی نیست. نبود امنیت اقتصادی عامل بسیاری از این مهاجرت‌های ناخواسته است. براساس آمار سازمان ملل تعداد پناهجویان درحال‌حاضر در جهان برای نخستین‌بار پس از جنگ‌جهانی دوم به 2/51‌ میلیون نفر رسیده است. این تعداد در سراسر جهان پراکنده‌اند و ناخواسته تبعات اقتصادی زیادی به کشور میزبان تحمیل می‌کنند. فراهم‌کردن سرپناه، کار، آموزش و بهداشت برای پناهجویان هزینه‌های سنگینی دارد که البته سازمان ملل در برخی برنامه‌های خاص خود بودجه‌هایی را  برای این منظور درنظر گرفته است.
اغلب این پناهجویان از کشورهای جهان سوم  یا مناطقی هستند که جنگ در جریان است. به همین دلیل آنها مجبور به مهاجرت شده‌اند و در نتیجه به نزدیک‌ترین کشورهای همسایه فرار می‌کنند. بخش اعظم جمعیت پناهجویان را فلسطین (8/4میلیون‌نفر)، افغانستان (9/2 ‌میلیون‌نفر)، عراق(8/1‌میلیون‌نفر)، سومالی(700‌ هزارنفر)، کنگو (456‌ هزارنفر) و... تشکیل می‌دهند. براساس آمار سال2011 نشریه اکونومیست از 20 کشور با بالاترین تعداد پناهجو، پاکستان با 1.702.7‌میلیون‌نفر بیشترین جمعیت پناهجویان را در خود جای داده است. پس از آن ایران با 886.5‌ هزار نفر در رده دوم این فهرست قرار دارد. سوریه نیز با 755.4‌ هزار نفر رده سوم را به‌خود اختصاص داده است. نگاهی به فهرست اکونومیست نشان می‌دهد، اغلب کشورهای میزبان پناهجویان درحال‌توسعه هستند که بار اقتصادی این پناهجویان را تحمل می‌کنند. یکی از استثناهای این فهرست کشور آلمان است که حدود 1/571هزار پناهجو را در خود جای داده است. کشور دیگر این فهرست چین است. این کشور در رده هشتم قرار دارد و 301‌هزار پناهجو در آن اقامت دارند. آمریکا نیز 8/264‌ هزار پناهجو را در خود جای داده است و در رده دهم فهرست است. همچنین کشورهای انگلیس و هند به‌ترتیب با 5/193 و 1/185هزار پناهجو در رده‌های 15 و 16 فهرست اکونومیست قرار دارند. سیاست‌های مهاجرتی و پناهجویی این کشورها همچنین رویای دستیابی به امکانات و زندگی بهتر سبب می‌شود بخشی از پناهجویان در پی اقامت در این کشورهای توسعه‌یافته باشند.